Wniosek o uwzględnienie kasacji na posiedzeniu

ul. Kwiatowa 12, maj 2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Słoneczna 2, 00-123 Warszawa

obrońca Anna Nowak

oskarż. z art. 280 § 1 KK

Sąd Najwyższy

Izba Karna

w Warszawie

dot. III KK 123/23

Wniosek

o uwzględnienie w całości na posiedzeniu kasacji z powodu jej oczywistej zasadności

Na podstawie art. 535 § 5 i art. 9 § 2 KPK

wnoszę o:

uwzględnienie w całości na posiedzeniu kasacji Anny Nowak, oskarżonej o dokonanie rozboju na Piotrze Wiśniewskim i zabraniu telefonu, laptopa i pieniędzy w kwocie 1500 zł w dniu 15 marca 2024 w Krakowie, tj. za przestępstwo z art. 280 § 1 KK, od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z 20 kwietnia 2024 (II K 456/23) z powodu jej oczywistej zasadności.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Krakowie z 10 lutego 2024 Anna Nowak została uznana za winną tego, że w dniu 15 marca 2024 w Krakowie, działając wspólnie i w porozumieniu z innym osobami, po doprowadzeniu Piotra Wiśniewskiego do stanu nieprzytomności przez podanie mu środków nasennych, zabrała w celu przywłaszczenia telefon, laptop i pieniądze w kwocie 1500 zł na jego szkodę, tj. przestępstwa z art. 280 § 1 KK, i za to na podstawie tego przepisu została skazana na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w rozmiarze 10 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda.

Wyrok ten zaskarżył obrońca oskarżonej, zarzucając rażącą niewspółmierność kary wynikającą z niedostatecznego uwzględnienia trudnej sytuacji rodzinnej oskarżonej i faktu, że przestępstwa dopuściła się z tego powodu, że nie miała pieniędzy na zakup żywności dla dzieci.

Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z 20 kwietnia 2024 zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Od wyroku tego kasację wniósł obrońca oskarżonej, w której zarzucił rażącą obrazę prawa karnego materialnego, mogącą mieć istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 60 § 3 KK, przez jego niezastosowanie, mimo że oskarżona ujawniła osoby, z którymi współdziałała przy popełnieniu zarzucanego jej przestępstwa, oraz istotne okoliczności jego popełnienia.

Wprawdzie zarzut obrazy art. 60 § 3 KK nie był postawiony w apelacji, lecz sąd odwoławczy był zobowiązany go uwzględnić na podstawie art. 440 KPK, gdyż utrzymanie wyroku w mocy było rażąco niesprawiedliwe, skoro tylko dzięki oskarżonej ujawniono i oskarżono wszystkich sprawców przestępstwa.

Z ustaleń sądu zarówno I, jak i II instancji wynika, że sądy przyjęły, iż oskarżona już podczas pierwszego przesłuchania przyznała się do zarzucanego jej czynu i ujawniła osoby z nią współdziałające oraz w szczegółach opisała jego przebieg. Wypełniła więc warunki, od których uzależnione jest obligatoryjne zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, przewidziane w art. 60 § 3 KK. Oznacza to, że kasacja jest oczywiście zasadna.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazywano, że:

1) „o »oczywistej zasadności« kasacji, w rozumieniu art. 535 § 3 in fine [obecnie § 5 – przyp. aut.] KPK, decyduje to, czy skarga jest zasadna w pełnych granicach zaskarżenia, wskazanych w tej skardze, oraz to, czy zasadne są podniesione w niej zarzuty. Nadto wskazane w skardze uchybienia powinny być wręcz ewidentne, co pozwala stwierdzić zasadność skargi bez prowadzenia skomplikowanej wykładni prawa czy rozstrzygania problemów spornych w orzecznictwie lub piśmiennictwie. Nie wpływa natomiast na możliwość uznania skargi za »oczywiście zasadną« rzecz jasna to, czy prawidłowo został w niej skonstruowany tzw. wniosek końcowy” (wyr. SN z 12 maja 2015, III KK 12/15, OSNKW 2015, Nr 7, poz. 55 z krytycznymi uwagami Adama Zielińskiego, Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego – Izba Karna, Pal. 2015, Nr 9, s. 123);

2) „oczywista zasadność kasacji, o jakiej mowa w art. 535 § 3 [obecnie § 5 – przyp. aut.] KPK, zachodzi wówczas, jeżeli choćby jeden z podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów potwierdza się, a dotyczy on ewidentnego uchybienia prawu, które to uchybienie stanowi rażące naruszenie prawa mogące mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, i to w takim stopniu, że już z racji jego zaistnienia kasacja wniesiona na korzyść oskarżonego powinna być uwzględniona w całości, a rozpoznawanie innych podniesionych w niej zarzutów jest bezprzedmiotowe lub przedwczesne” (wyr. SN z 20 czerwca 2018, V KK 45/18, Legalis);

3) „oczywistą zasadność kasacji wiązać należy przede wszystkim z oceną trafności uchybień, jakie, stosownie do obowiązku wynikającego z treści art. 526 § 1 KPK oraz na podstawach wskazanych w art. 523 § 1 KPK zostały w skardze podane, a które – w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 536 KPK) – rozważane są przez sąd kasacyjny. Jeśli ocena co do zaistnienia przynajmniej jednego uchybienia (art. 436 w zw. z art. 518 KPK), jako powodującego konieczność wzruszenia prawomocnego wyroku w nie mniejszym niż oznaczony w skardze zakresie zaskarżenia i zgodnie ze wskazanym w niej (na korzyść) kierunkiem, nie nasuwa żadnych wątpliwości i zastrzeżeń, których wyjaśnieniu służy przeprowadzenie w tej kwestii rozważań w toku kontradyktoryjnej rozprawy, to określony przepisem art. 535 § 3 KPK warunek uwzględnienia kasacji w całości wobec jej oczywistej zasadności jest spełniony” (wyr. SN z 15 lipca 2019, II KK 123/19, Legalis).

W tym stanie rzeczy wniesienie wniosku jest uzasadnione.

Jan Kowalski

adwokat

.............................................

(podpis)