Wniosek o wystąpienie ze skargą nadzwyczajną

Warszawa, 15 marca 2023 r.

Rzecznik Praw Obywatelskichul. Wiejska 100-902 Warszawa

Wnioskodawca: Anna Kowalska, zam. ul. Kwiatowa 12, 01-234 Warszawa.

WNIOSEKO WYSTĄPIENIE ZE SKARGĄ NADZWYCZAJNĄ

Działając imieniem własnym wnoszę o wystąpienie przez Rzecznika Praw Obywatelskich ze skargą nadzwyczajną od pkt II i III prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie z 10 stycznia 2022 r., sygn. akt I C 123/21. W mojej ocenie, powyższe orzeczenie w zaskarżonej części jest błędne, gdyż zostało oparte na oczywistej sprzeczności istotnych ustaleń Sądu Rejonowego w Warszawie – co do mojej trwałej niezdolności do pracy – z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci orzeczenia ZUS z 15 listopada 2020 r. W tej sytuacji zaskarżony wyrok powinien być zmieniony (pkt II) i na moją rzecz powinna być zasądzona od pozwanej Janiny Kowalskiej łączna kwota 150 000 zł. Również rozstrzygnięcie w zakresie kosztów (pkt III) powinno ostatecznie uwzględniać, iż całe moje roszczenie było zasadne.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2021 r. złożyłam do Sądu Rejonowego w Warszawie pozew w którym domagałam się od pozwanej Janiny Kowalskiej (mojej matki) zapłaty zachowku w kwocie 150 000 zł. Kwota ta stanowiła 2/3 udziału spadkowego jaki przypadłby mi po spadkodawcy Janie Kowalskim (moim ojcu), gdyby dziedziczenie po nim odbywało się na podstawie ustawy, a nie testamentu w którym do całości spadku powołał pozwaną. Domagałam się zachowku w wysokości 2/3 udziału spadkowego w związku z tym, że w chwili śmierci spadkodawcy tj. 15 grudnia 2020 r. byłam osobą trwale niezdolną do pracy.

Wyrokiem z 10 stycznia 2022 r. Sąd Rejonowy w Warszawie zasądził na moją rzecz od pozwanej Janiny Kowalskiej kwotę 75 000 zł wraz z odsetkami tj. ½ udziału spadkowego po Janie Kowalskim. W doręczonym mi uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż w chwili otwarcia spadku nie byłam całkowicie niezdolna do pracy i orzeczenie ZUS uzyskałam dopiero miesiąc po śmierci spadkodawcy. Od powyższego wyroku wniosłam apelację, która jednak została odrzucona, gdyż w terminie nie uzupełniłam jej braków. Także mojej zażalenie na odrzucenie apelacji nie okazało się skuteczne, gdyż zostało oddalone.

W świetle powyższego, wnoszę o wystąpienie przez Rzecznika Praw Obywatelskich ze skargą nadzwyczajną skierowaną przeciwko wyrokowi Sądu Rejonowego w Warszawie z 10 stycznia 2022 r., sygn. akt I C 123/21. Moim zdaniem w sprawie tej zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń Sądu Rejonowego z zebranym materiałem dowodowym. Z uzasadnienia wynika bowiem, że w dacie otwarcia spadku nie byłam osobą trwale niezdolną do pracy i stałam się nią dopiero miesiąc po śmierci spadkodawcy, a tymczasem w tamtej dacie – w świetle orzeczenia ZUS – już od 2 miesięcy byłam trwale niezdolna do pracy. W orzeczeniu ZUS z 15 listopada 2020 r. wprost zostało wskazane, że początek mojej trwałej niezdolności do pracy datuje się na 15 września 2020 r. Orzeczenie to znajduje się w aktach sprawy (k. 6) i dowód z niego został przeprowadzony przez Sąd. Ten jednak poczynił błędne ustalenia co doprowadziło do wydania wyroku w którym zasądzone zostało na moją rzecz jedynie ½ należnego mi po ojcu udziału spadkowego, a w pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone i koszty między mną i pozwaną wzajemnie zniesione.

Podsumowując, moim zdaniem wniesienie skargi nadzwyczajnej jest konieczne dla zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Zaskarżone orzeczenie jest obecnie prawomocne i nie może być uchylone w drodze innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia.

Z powyższych przyczyn wnoszę jak na wstępie.

Anna Kowalska