Wniosek o wniesienie sprawy na posiedzenie w celu rozważenia warunkowego umorzenia postępowania

Warszawa, dnia 27.03.2024 r.

Do

Pana Prezesa

VII Wydziału Karnego

Sądu Rejonowego dla

w Warszawie

Sygn. akt: VII K 123/24

Adwokata Jana Kowalskiego,

Kancelaria Adwokacka

w Warszawie (00-042),

ul. Marszałkowska 53,

obrońcy

oskarżonego z art. 13 § 1

w zw. z art. 289 § 1 KK

Wniosek

o wniesienie sprawy na posiedzenie przed jej skierowaniem na rozprawę główną

ze względu na potrzebę rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania

Uprzejmie proszę Pana Prezesa o wniesienie – na zasadzie art. 339 § 1 pkt 2 KPK – sprawy oskarżonego Adama Nowaka na posiedzenie ze względu na istniejące przesłanki warunkowego umorzenia postępowania.

Adam Nowak jest oskarżony o to, że w dniu 15.02.2024 r. w Warszawie, usiłował dokonać zaboru samochodu osobowego marki Ford Focus, nr rej. WA12345, stanowiącego własność Piotra Wiśniewskiego, w celu krótkotrwałego użycia, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął, gdyż został spłoszony, to jest – o przestępstwo z art. 13 § 1 w zw. z art. 289 § 1 KK.

Oskarżony przyznał się do winy, wyjaśniając, że istotnie zamierzał przejechać się samochodem zaparkowanym w nocy na skwerze w okolicy „Zielony Skwer” w Alejach Jerozolimskich – z tym jednak zastrzeżeniem, że – jak podkreślił – zamierzał tylko jeden raz objechać skwer i pozostawić samochód, który nie miał zresztą zamkniętych drzwi i którego przednia lewa szyba była całkowicie odsunięta.

Oskarżony jest uczniem Technikum Informatycznego, nigdy nie był karany, a obie znajdujące się w aktach sprawy opinie o nim, z miejsca zamieszkania (k. 45) i ze szkoły (k. 54), są bardzo dobre.

W swoich wyjaśnieniach (k. 34) oskarżony Adam Nowak przyznał, że czyn swój traktuje jako nieprzemyślany wybryk oraz że przeprasza właściciela pojazdu Piotra Wiśniewskiego. Pokrzywdzony Piotr Wiśniewski w swoich zeznaniach (k. 61) stwierdził, że byłoby mu przykro, gdyby oskarżony musiał z powodu swego czynu znaleźć się w więzieniu i przerwać naukę.

Należy w związku z tym przyjąć, że między sprawcą a pokrzywdzonym nastąpiło pojednanie, co otwiera oskarżonemu możliwość skorzystania na zasadzie art. 66 § 3 KK z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania, określonego w § 1 tego przepisu.

W tym stanie rzeczy czyn zarzucany oskarżonemu powinien być rozpatrywany w kategoriach art. 66 § 1 KK nie tylko dlatego, że okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, ale przede wszystkim ze względu na fakt, że stopień jego społecznej szkodliwości nie jest znaczny, a osobowość oskarżonego pozwala na dodatnią prognozę co do jego przyszłego życia.

adwokat