Wyrok w sprawie wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15.03.2023 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Kowalska (spr.)

Sędziowie: Sędzia WSA Jan Nowak,

Sędzia WSA Maria Wiśniewska

Protokolant: St. sekretarz sądowy Piotr Zieliński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10.03.2023 r.

sprawy ze skargi Adama Małeckiego

na decyzję Starosty Powiatu Warszawskiego

z 20.01.2023 r., WA.II.6740.1.2023

w przedmiocie legalizacji samowoli budowlanej o wznowienie postępowania sądowego

zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie

z 15.02.2023 r., II SA/Wa 1234/22,

1) oddala skargę,

2) nakazuje ściągnąć od skarżącego na rzecz Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu

Administracyjnego w Warszawie kwotę ( 100 ) zł (( sto ) złotych) tytułem

wpisu od skargi.

(podpis) (podpis) (podpis)

Uzasadnienie

Adam Małecki pismem z 01.03.2023 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w

Warszawie skargę, wnosząc o wznowienie postępowania

sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym wyrokiem z 15.02.2023 r., II SA/Wa 1234/22.

Na podstawie skargi w oparciu o art. 189 pkt 4 i art. 191 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.,

zwanej dalej: p.p.s.a.) skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i decyzji

Starosty Powiatu Warszawskiego z

20.01.2023 r., WA.II.6740.1.2023, oraz decyzji ją poprzedzającej, tj. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 15.12.2022 r., PINB.123.45.2022.

W uzasadnieniu skargi o wznowienie postępowania skarżący wskazał, iż w trakcie

postępowania administracyjnego Starosta Powiatu Warszawskiego nie wziął pod

uwagę, że intencją skarżącego było posadowienie na działce altany ogrodowej jako obiektu

tymczasowego. Do skargi skarżący dołączył faktury i paragony na zakup desek oraz wkrętów. Jednocześnie wskazał, że w trakcie

przygotowań do dalszych prac rozbiórkowych 05.03.2023 r. odkrył dokumenty zakupu desek pochodzących z 2020 r. i 2021 r. Skarżący wskazał, że deski

były wykorzystywane do budowy altany ogrodowej, co zdaniem skarżącego potwierdza, że budowa był

przeprowadzany w czasie postępowania administracyjnego i trwa nadal, a altana ogrodowa jest mu

niezbędna do przechowywania narzędzi ogrodowych i mebli ogrodowych.

W dniu 15.02.2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

rozpoznał skargę Adama Małeckiego na decyzję Starosty Powiatu Warszawskiego z 20.01.2023 r., WA.II.6740.1.2023, w przedmiocie legalizacji samowoli budowlanej altany ogrodowej. Wyrokiem z 15.02.2023 r., II SA/Wa 1234/22, sąd oddalił skargę.

Przedmiotem rozpoznawania z kolei był legalizacja samowoli budowlanej altany ogrodowej o wymiarach 3x4 m

zlokalizowanej na działce Nr 123/4. W uzasadnieniu sąd przedstawił przedmiot

postępowania ze skargi Adama Małeckiego w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 1234/22, w której sąd

wyrokiem z 15.02.2023 r. oddalił skargę na decyzje Starosty Powiatu Warszawskiego w

przedmiocie odmowy legalizacji samowoli budowlanej altany ogrodowej na działce Nr 123/4 dla

przechowywania narzędzi ogrodowych na budowę na działce Nr 123/4 i 123/5. Sporna

altana ogrodowa została bowiem wzniesiona mimo braku decyzji o pozwoleniu na budowę. Zdaniem

sądu natomiast konieczność posiadania pozwolenia na budowę w takiej sytuacji nie budziła

wątpliwości z racji trwałego charakteru altany ogrodowej i treści przepisu art. 28, art. 29 w zw. z

art. 30 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).

Sąd wskazał, że altana ogrodowa została posadowiona na działce Nr 123/4, podczas gdy budowa

toczyła się na działce Nr 123/4 i 123/5. Altana ogrodowa nie była zatem zlokalizowana na terenie

budowy, w związku z czym nie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 29 Prawa budowlanego.

WOJEWÓDZKI SĄD ADMNISTRACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego nie ma uzasadnionych

podstaw.

Na wstępie należy zauważyć, że podstawą skargi o wznowienie postępowania powinno być

spełnienie jednej z przesłanek enumeratywnie wymienionych w przepisach art. 189–191

p.p.s.a. Ponadto, zgodnie z art. 191 p.p.s.a., warunkiem dopuszczalności skargi o

wznowienie jest jej wniesienie w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym strona dowiedziała

się o podstawie wznowienia.

W niniejszej sprawie, po wstępnym zbadaniu skargi na posiedzeniu niejawnym, sąd

zdecydował o wyznaczeniu rozprawy (art. 192 p.p.s.a.). Skarżący wskazał bowiem

podstawę wznowienia określoną w art. 189 pkt 4 p.p.s.a., tj. na wykrycie dowodów,

które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których skarżący nie mógł skorzystać w

poprzednim postępowaniu. Skarżący wyjaśnił, że dokumenty dotyczące zakupu desek odkrył 05.03.2023 r. Skarga z kolei została wniesiona 01.03.2023 r.

Zgodnie z art. 189 pkt 4 p.p.s.a. można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia

takich okoliczności lub dowodów, które mogłyby mieć wpływ na

wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Wykrycie z kolei odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu

nieujawnionych, bo nieznanych stronom. Jak wskazał WSA w Warszawie w wyr. z

10.01.2023 r. (II SA/Wa 123/22, CBOSA), nie odnosi się ono zatem do okoliczności i

dowodów jawnych z materiału poprzedniego postępowania, a tylko niedostrzeżonych przez

stronę bądź nieprzedłożonych przez nią na skutek przeoczenia, niedbalstwa, pomyłki co

do potrzeby ich powołania. Inaczej skarga o wznowienie służyłaby korygowaniu błędów

popełnionych przez stronę przy prowadzeniu poprzedniej sprawy, co nie należy do jej funkcji.

Sąd w składzie rozpatrującym niniejszą sprawę na gruncie jej stanu faktycznego podziela ten

pogląd, ponieważ niemożność skorzystania w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 1234/22 z

przedłożonych dokumentów na zakup desek nie zachodzi. Pozostawały one

bowiem już w trakcie wcześniejszego postępowania w posiadaniu skarżącego. Sam fakt ich

nieprzedłożenia oraz ich „odkrycia” w późniejszym czasie należy w związku z tym uznać za

rezultat niedbalstwa skarżącego. W trakcie postępowania sądowoadministracyjnego skarżący

zatem nie skorzystał z obiektywnej możliwości powołania się na nie.

Okoliczność prowadzenia różnego rodzaju prac budowlanych, i to zarówno na działce Nr

123/4, jak i na działkach Nr 123/4 i 123/5, bez wymaganych prawem decyzji legła u

podstaw wszczęcia postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Oczywiste więc jest, że

skarżący kupował różnego rodzaju materiały budowlane oraz że w związku z tym musiał je w

jakimś miejscu przechowywać. Fakt ten pozostaje jednak bez wpływu na wynik sprawy w

przedmiocie legalizacji samowoli budowlanej altany ogrodowej, zakończonej prawomocnie wyrokiem sądu.

Sąd doszedł do przekonania, że skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego

nie spełnia zatem przesłanek, na które skarżący się powoływał. Przedłożone przez skarżącego

dowody nie mogły bowiem mieć wpływu na wynik zakończonej sprawy, a ponadto

mógł on z nich skorzystać w poprzednim postępowaniu. Należy przy tym mieć na uwadze, że

postępowanie wywołane skargą o wznowienie postępowania sądowego nie jest drogą prawną

do naprawienia błędów, zaniedbań czy też braków skargi, z powodu których, została ona

oddalona w pierwotnym postępowaniu. Funkcją postępowania wznowieniowego jest

natomiast zapewnienie prawidłowości merytorycznego orzeczenia i obiektywizmu sądu,

który je wydał.

W tym stanie rzeczy sąd na podstawie art. 198 p.p.s.a. orzekł w pkt 1 wyroku jak w

sentencji.

W pkt 2 wyroku sąd orzekł o kosztach wpisu sądowego na zasadzie art. 200 i art. 205 p.p.s.a. w zw. z § 2 pkt 1 p.p.s.a. i w zw. z § 2 i § 6 rozporządzenia Rady

Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu

w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2187 ze zm.).

(podpis) (podpis) (podpis)

Wzór opracowany na podstawie wyr. WSA w Warszawie z 10.01.2023 r. (II SA/Wa 123/22,

CBOSA).