Wyrok rozwodowy

XXIII K 123/22

WYROKW IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 15 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XXIII Cywilnyw składzie:przewodniczący: Anna Kowalskaławnicy: Jan Nowak, Maria Wiśniewskaprotokolant: referent stażysta Piotr Zielińskipo rozpoznaniu w dniu 10 marca 2023 r. w Warszawiesprawy z powództwa Krystyny Malinowskiejprzeciwko Adamowi Malinowskiemuo rozwódorzeka:

1) rozwiązuje przez rozwód związek małżeński zawarty dnia 20 maja 1998 r. w Krakowieza Nr aktu małżeństwa SC. 54321/98 pomiędzy Krystyną Malinowską urodzonym 12 kwietnia 1973 r. w Łodzi,córką Stanisława i Anny z domu Kowalczyk, a Adamem Malinowskim z domu Wiśniewski, urodzonym 5 stycznia 1970 r. w Warszawie, synem Jana i Marii z domu Nowak – z wyłącznej winy męża;

2) nakazuje eksmisję pozwanego Adama Malinowskiego z lokalu M-2 przy ul. Polnej 12 m. 5 w Warszawie bez prawa do lokalu socjalnego;

3) obciąża powódkę Krystynę Malinowską kosztami postępowania w sprawie, uznając je za uiszczone w całości.

Anna Kowalska Jan Nowak Piotr Zieliński

Uzasadnienie

Dnia 15 stycznia 2023 r. (data prezentaty) Krystyna Malinowska wniosła pozew o rozwód z winy męża i jego eksmisję.

Dnia 20 lutego 2023 r. na rozprawie pozwany nie wyraził zgody na rozwód.

Ostatecznie na rozprawie dnia 10 marca 2023 r. strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska, przy czym powódka nie wniosła o zwrot kosztów postępowania, które dotychczas poniosła.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Strony zawarły małżeństwo dnia 20 maja 1998 r. To był dla powódki oraz dla pozwanego pierwszy związek małżeński.

Małżonkowie zajmują oddzielne pokoje. Nie współżyją ze sobą od 2018 r.

Z tego związku mieli dwie córki – młodsza córka, niepełnosprawna, zmarła 5 lat temu, a starsza, pełnoletnia córka – Katarzyna Malinowska ma obecnie 22 lata.

Strony nie zawierały małżeńskich umów majątkowych.

Mieszkanie, które zajmują, stanowi ich majątek wspólny, przy czym zostało wykupione za oszczędności powódki.

Powódka nie kocha już męża i nie widzi możliwości uratowania tego związku.

Pozwany nadużywa alkoholu od 2010 r., a od 2015 r. jest alkoholikiem.

Powódka starała się nakłonić męża na leczenie odwykowe – nawet jeździła z nim na leczenie, ale ten przychodził na terapię pod wpływem alkoholu i został z niej wykluczony.

Pozwany po spożyciu alkoholu staje się bardzo agresywny. Jest to przede wszystkim agresja słowna, ale w niektórych sytuacjach dochodziło do przemocy fizycznej.

Na porządku dziennym są wyzwiska, zdarza się, że pozwany rzuca niebezpiecznymi przedmiotami. Żyjąc w ciągłym strachu, na noc pod drzwiami wejściowymi do swojego pokoju powódka z córką stawiają krzesła i fotele; to „zabezpieczenie” daje im czas na wyjście z łóżek, kiedy pozwany chce się do nich dostać. Pozwany nie raz straszył je nożem i groził śmiercią. Jak dotąd, noża używał tylko w stosunku do siebie: ciął sobie ręce, kaleczył się tasakiem kuchennym.

Gdy jest trzeźwy, również przejawia agresję, ale wtedy jest ona mniejsza. Pozwany rzadko jest trzeźwy. Ostatnio pije codziennie.

Agresja pozwanego jest skierowana nie tylko przeciwko powódce, lecz także przeciwko córce stron (wcześniej – za życia młodszej córki – przeciwko obu córkom), a nawet 2-letniemu wnukowi.

Powódka z córką często wzywają policję – nawet w nocy, bywa że dwu- lub trzykrotnie. Żyją w ciągłym strachu przed alkoholikiem. Zdarzało się, że musiały uciekać z domu do matki z powodu agresji pozwanego. Pozwany był dwukrotnie skazany za znęcanie się nad rodziną. Miał też nałożony obowiązek powstrzymywania się od alkoholu i rozpoczęcia leczenia, ale kurator sądowy czuje się bezsilny, a pozwany bezkarny.

Pozwany przesłuchany w charakterze strony nie zaprzeczył zeznaniom świadków ani powódki. Stwierdził, że pod wpływem alkoholu „tak wyglądało, jak wyglądało, były awantury”. Potwierdził, że ma skazujące wyroki karne za znęcanie się nad rodziną.

Pozwany deklaruje wolę podjęcia leczenia odwykowego i że kocha żonę.

Podniósł, że Katarzyna Malinowska nie jest jego dzieckiem, co nie przeszkadza mu kochać rodziny.

Od 2020 r. pozwany nie uczestniczy w utrzymywaniu mieszkania, rodziny, a nawet siebie samego. Wszystkie koszty ponosi powódka, która pracuje na dwóch etatach: w "Tesco" jako pracownik fizyczny i zajmuje się jeszcze sprzątaniem.

Pozwany jest współwłaścicielem domu po swoich rodzicach w miejscowości Zakopane. W trakcie trwania małżeństwa pracował w wymiarze całego etatu na budowie. Czasami dawał córce kieszonkowe 50 zł na tydzień.

Przepracował w jednej firmie 10 lat, ale został zwolniony z powodu nadużywania alkoholu. "Budimex" zgodziła się rozwiązać stosunek pracy za porozumieniem stron. Teraz pozwany pracuje dorywczo jako pracownik fizyczny. Jednocześnie od 2021 r. jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako bezrobotny.

Córka ukończyła studia, jest pracownikiem socjalnym, obecnie wychowuje swoje małe dziecko.

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń opierając się na dokumentach zaliczonych do materiału dowodowego, zeznaniach świadków oraz zeznaniach stron i pozwie rozwodowym, którego uzasadnienie nie było kwestionowane przez pozwanego.

Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na podstawie art. 56 § 1 i 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Sąd Okręgowy stwierdził, iż między małżonkami wystąpił zupełny (w sferze uczuciowej, fizycznej i gospodarczej) i trwały (nierokujący powrotu stron do związku) rozkład pożycia zawiniony wyłącznie przez pozwanego z powodu nadużywania przez niego alkoholu i jego agresji w stosunku do rodziny.

Jednocześnie Sąd Okręgowy nie stwierdził w sprawie negatywnych przesłanek rozwodowych.

Sąd nie dał wiary pozwanemu, że wszczynanie awantur i agresja w stosunku do żony są przejawem miłości do niej.

Sąd uznał również, iż zarzuty pozwanego względem powódki odnośnie do jej rzekomej zdrady małżeńskiej są gołosłowne. W dacie zawierania małżeństwa powódka była w ciąży, o czym pozwany wiedział i godził się na to.

Pozwany nie udowodnił natomiast, aby powódka dopuściła się zdrady w trakcie trwania małżeństwa. Stwierdzenie, że strony po ślubie chodziły na dancingi i do restauracji, a powódka używała wówczas alkoholu, nie stanowi żadnego uwiarygodnienia zdrady powódki.

Sąd Okręgowy orzekł eksmisję pozwanego ze wspólnego mieszkania stron, ponieważ swym rażąco nagannym postępowaniem, wynikającym z nadużywania alkoholu oraz agresji wobec powódki i pozostałych domowników, uniemożliwiał on wspólne zamieszkiwanie.

Brak zgody pozwanego na rozwód nie uzasadniał oddalenia powództwa, ponieważ nie jest usprawiedliwiony w świetle zasad współżycia społecznego. Pozwany jest bowiem wyłącznie winny rozkładowi pożycia małżeńskiego stron.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie ww. przepisów.

Anna Kowalska