Wyrok Sądu Apelacyjnego

I ACa 1234/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w dniu 23 marca 2024 r. Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA Anna Kowalska

Sędziowie:

SA Jan Nowak (spr.) SO (del.)

SO (del.) Maria Wiśniewska Protokolant Piotr Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2024 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwa "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie przeciwko Janinie Malinowskiej o zapłatę

na skutek apelacji Pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z 15 stycznia 2024 r., I C 543/23

I. Oddala apelację;

II. Zasądza od Janiny Malinowskiej na rzecz "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie kwotę 2700 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Powódka "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. wniosła o zasądzenie od pozwanej Janiny Malinowskiej kwoty 10 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu Powódka wskazała, że w ramach swojej działalności na podstawie umowy Nr KCH/2021/1234 z 10 grudnia 2021 r. udzieliła Janinie Malinowskiej pożyczki gotówkowej w kwocie 10 000 zł. Zabezpieczeniem przedmiotowej umowy były weksle in blanco wraz z deklaracją wekslową wystawione przez pożyczkobiorcę, a poręczone przez Pozwaną.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że Powódka wystawiła przeciwko niej Bankowy Tytuł Egzekucyjny, który został pozbawiony wykonalności wyrokiem Sądu Rejonowego w Krakowie z 5 listopada 2023 r. (I Co 123/23). Zdaniem Pozwanej weksel został wypełniony niezgodnie z porozumieniem, tj. po upływie terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku podstawowego.

Powódka zakwestionowała powyższe twierdzenia Pozwanej, wskazując, że stroną stosunku podstawowego jest wyłącznie Adam Malinowski, i to w stosunku do niego roszczenie musiałoby się przedawnić, aby zarzut Pozwanej mógł zostać uwzględniony. Poręczyciel wekslowy, który nie jest stroną stosunku podstawowego, nie może powoływać się na przedawnienie roszczenia z tego stosunku wynikającego wobec siebie, w stosunku bowiem do niego roszczenie nie istnieje.

Wyrokiem z 15 stycznia 2024 r. Sąd Okręgowy zasądził od Janiny Malinowskiej na rzecz "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie kwotę 10 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 10 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.

Orzeczenie powyższe zapadło na podstawie następujących ustaleń faktycznych i rozważań prawnych Sądu Okręgowego:

Umową z 10 grudnia 2021 r. zawartą pomiędzy "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. w Krakowie a Adamem Malinowskim Powódka udzieliła pożyczkobiorcy pożyczki gotówkowej na cel konsumpcyjny w kwocie 10 000 zł na okres od 10 grudnia 2021 r. do dnia 10 grudnia 2022 r. Zgodnie z § 3 ust. 1 umowy prawnym zabezpieczeniem spłaty pożyczki było poręczenie według prawa wekslowego przez Janinę Malinowską, Adama Malinowskiego oraz Ewę Malinowską.

Wobec zaprzestania spłat rat pożyczki Powódka wystawiła Bankowy Tytuł Egzekucyjny na kwotę 10 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi w kwocie 1500 zł oraz z odsetkami w wysokości 1,5 × odsetek ustawowych. W oparciu o powyższy tytuł powódka wszczęła przeciwko Pozwanej postępowanie egzekucyjne kwoty 11500 zł wraz z odsetkami w wysokości 1,5 × odsetek ustawowych liczonych od należności głównej od 10 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty.

Wyrokiem z 5 listopada 2023 r. wydanym w sprawie I Co 123/23 Sąd Rejonowy w Krakowie Wydział Cywilny pozbawił wykonalności Bankowy Tytuł Egzekucyjny z 15 stycznia 2023 r. wystawiony przez "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. w Krakowie, któremu nadana została klauzula wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa z 20 stycznia 2023 r., w całości. W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy w Krakowie wskazał m.in., że wobec treści art. 88 § 1 KC w zw. z art. 730 § 1 KPC pozbawił wykonalności Bankowy Tytuł Egzekucyjny, i uznając, że doszło do przedawnienia świadczenia.

W zaistniałej sytuacji powódka w dniu 20 listopada 2023 r. wypełniła weksel zgodnie z deklaracją wekslową na kwotę aktualnego zadłużenia, tj. 10 000 zł.

Pismem z 25 listopada 2023 r. powódka poinformowała poręczycieli, w tym Pozwaną, że weksel in blanco, złożony przez Adama Malinowskiego jako zabezpieczenie pożyczki na mocy umowy nr KCH/2021/1234 z 10 grudnia 2021 r. i poręczony przez Pozwaną został wypełniony przez Bank na kwotę 10 000 zł z datą płatności w dniu 10 marca 2024 r. Przedmiotowym pismem wezwano wszystkich poręczycieli do zapłaty powyższej kwoty.

W dniu 5 grudnia 2023 r. Powódka skierowała do Pozwanej pismo, w którym na podstawie art. 498 i. n. KC dokonała potrącenia wymagalnej wierzytelność przysługującej Bankowi wobec Pozwanej w kwocie 11 500 zł wynikającej z poręczenia weksla płatnego z 10 marca 2024 r. z wierzytelnością przysługującą Pozwanej wobec "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. w Krakowie o zapłatę kwoty 3500 zł, na którą składała się kwota 3000 zł wyegzekwowana i przekazana "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Krakowie, kwota 300 zł stanowiąca odsetki ustawowe od wpłat składających się na kwotę 3000 zł, obliczone od dat wpływu tych kwot na rachunek Banku do dnia 5 grudnia 2023 r. oraz kwota 200 zł stanowiąca wyegzekwowane od Pozwanej wynagrodzenie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Krakowie. W przedmiotowym oświadczeniu o potrąceniu Powódka wskazała, że powyższe potrącenie ma moc od dnia 5 grudnia 2023 r.

Następnie pismem z 10 grudnia 2023 r. Powódka wskazała, że potrąca wymagalną wierzytelność przysługującą "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. w Krakowie w kwocie 8000 zł z przysługującą Pozwanej wierzytelnością wobec "Kredyty Chwilówki" Sp. z o.o. w Krakowie w kwocie 3500 zł. Powódka wskazała, że potrącenie to ma moc od dnia 10 grudnia 2023 r.

Pozwana pismem z 15 grudnia 2023 r. skierowanym do Powódki zaprzeczyła, aby po jej stronie istniało jakiekolwiek świadczenie, które zobowiązana byłaby spełnić. Pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznał powództwo za uzasadnione. W ocenie Sądu I instancji bezsporne w niniejszej sprawie jest, że Adam Malinowski zawarł z Bankiem umowę pożyczki, a także że zabezpieczeniem spłaty był weksel in blanco, który Powódka mogła w świetle postanowień deklaracji wekslowej wypełnić na sumę odpowiadającą kwocie wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami, prowizją i innymi należnościami. Bezsporne jest również, że weksel poręczony został przez pozwaną Janinę Malinowską.

W toku postępowania Powódka wskazywała, że dochodzi od Pozwanej zwrotu udzielonej kwoty pożyczki z uwagi na udzielenie przez nią awalu.

Sąd Okręgowy podkreślił, że poręczenie cywilne i poręczenie wekslowe są dwoma odmiennymi instytucjami, zgodnie zaś z art. 30 PrWeksl poręczyciel wekslowy odpowiada tak samo jak ten, za kogo poręczył. Przy czym jego zobowiązanie jest ważne, chociażby nawet zobowiązanie, za które poręcza było nieważne z jakiejkolwiek przyczyny, z wyjątkiem wady formalnej. Sąd Okręgowy wskazał, że w doktrynie prezentowane jest stanowisko, zgodnie z którym poręczenie wekslowe jest przyjęciem odpowiedzialności przez poręczającego wobec każdego posiadacza weksla za zobowiązania wekslowe. Może ono zabezpieczać wykonanie zobowiązania niezależnie od źródła jego powstania. Awal zabezpiecza jednak tylko zobowiązanie wekslowe. Cechuje się abstrakcyjnością i bezwarunkowością. Akcesoryjność poręczenia wekslowego wykazuje cechy odmienne w stosunku do innych zabezpieczeń, w tym również poręczenia cywilnego. Poręczenie wekslowe polega na przyjęciu odpowiedzialności wekslowej za dług osoby podpisanej na wekslu. Przez poręczenie wekslowe poręczyciel przyjmuje odpowiedzialność względem każdego posiadacza weksla niezależnie od źródła powstania zobowiązania.

Powyższe skutkuje tym, że zobowiązanie poręczyciela powstaje niezależnie od źródła jego powstania. Zobowiązanie awalisty powstaje bowiem niezależnie od istnienia zobowiązanie dłużnika głównego w sensie materialnym, wystarczy, że zobowiązanie to zostało prawidłowo wyrażone na dokumencie wekslowym w sensie formalnym. Z tego też względu akcesoryjność poręczenia wekslowego określana jest jako akcesoryjność formalna. Zobowiązanie poręczyciela wekslowego jest zobowiązaniem samodzielnym (tak: wyr. SN z 12 maja 2015 r., I CSK 685/14, Legalis).

Sąd Okręgowy podkreślił, że stosunek poręczenia powstaje na podstawie umowy pomiędzy wierzycielem z innego stosunku zobowiązaniowego. Poręczyć można tylko za zobowiązanie ważne. Zobowiązanie poręczyciela cywilnego w odróżnieniu od poręczenia wekslowego jest zależne od istnienia, ważności i zakresu zobowiązania głównego, poręczenie w trybie art. 876 § 1 KC obowiązuje jedynie w relacji wierzyciel poręczyciel i staje się wymagalne w sytuacji, w której dłużnik nie wykonał ciążącego na nim zobowiązania.

Sąd Okręgowy wskazał, że orzecznictwo dopuszcza możliwość przyjęcia, że poręczenie wekslowe jest jednocześnie poręczeniem cywilnym, jednakże możliwe jest to tylko w sytuacji gdy, poręczenie wekslowe zawiera wszystkie elementy poręczenia cywilnego. Zgodnie z wyr. SN z 15 grudnia 2009 r., V CSK 239/09, Legalis; z 12 maja 2011 r., I CSK 460/10, Legalis, w deklaracji wekslowej strony obejmują swoją wolą warunki wypełnienia weksla, ale jednocześnie jej treść może zawierać wszystkie cechy niezbędne dla ważnego poręczenia cywilnego. Nadto wskazuje się, że nie bez znaczenia dla oceny dokonanego poręczenia jest oświadczenie, jakie złożył poręczyciel.

Analizując oświadczenie złożone przez Pozwaną, Sąd Okręgowy stwierdził, że brak jest podstaw do przyjęcia, że poręczenie dokonane w deklaracji wekslowej jest poręczeniem cywilnym w rozumieniu art. 876 § 1 KC.

W ocenie Sądu Okręgowego z treści deklaracji wekslowej wynika z sposób jednoznaczny, że pozwana Janina Malinowska dokonała poręczenia za wystawcę weksla in blanco. Takie stanowisko jest, zdaniem Sądu Okręgowego, uzasadnione z uwagi na fakt, iż w świetle art. 877 § 1 KC poręczenie cywilne jest dokonywane za dług przyszły do wysokości górnej granicy, co nie ma miejsca w niniejszej sprawie. Wobec tego podnoszony przez Pozwaną zarzut przedawnienia okazał się niezasadny, pomiędzy bowiem Pozwaną a Powódką nie istnieje żaden stosunek podstawowy, co do którego mogłaby ona podnieść zarzut przedawnienia.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy rozstrzygnął w oparciu o art. 98 KPC w zw. z § 2 pkt 6 rozp. Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.).

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła Pozwana. Zaskarżając wyrok w całości, zarzuciła Sądowi Okręgowemu:

1) błędną interpretację oraz niewłaściwe zastosowanie art. 30 PrWeksl w zw. z art. 10 PrWeksl przez nieuwzględnienie zarzutu wypełnienia weksla niezupełnego o charakterze gwarancyjnym, będącego zabezpieczeni pożyczki o Nr KCH/2021/1234, niezgodnie z zawartym porozumieniem, tj. uzupełnienie weksla po upływie terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku podstawowego;

2) naruszenie art. 30 PrWeksl w zw. z art. 876 § 1 KC w zw. z art. 353 KC i art. 366 KC przez bezpodstawne przyjęcie, że awaliście nie przysługuje zarzut ze stosunku podstawowego opartego na innej podstawie prawnej, mimo że, jako awalista Pozwana była jednocześnie dłużnikiem cywilnym;

3) naruszenie art. 366 KC przez jego niezastosowanie, pomimo że pomiędzy dłużnikiem głównym a Pozwaną istniał stosunek solidarności;

4) naruszenie art. 88 § 1 pkt 1 KC przez bezpodstawne przyjęcie, że roszczenie ze stosunku podstawowego wobec Pozwanej nie uległo przedawnieniu, on bowiem wobec Pozwanej nie istniał, pomimo przeprowadzenia dowodu ze sprawy cywilnej I Co 123/23, w trakcie której Bankowy Tytuł Egzekucyjny został pozbawiony wykonalności wskutek przedawnienia roszczenia wobec Pozwanej, objętego niniejszym tytułem, a wynikającego z poręczenia cywilnego;

5) naruszenie art. 233 § 1 KPC przez zaniechanie wszechstronnej oceny materiału dowodowego i dokonanie na jego podstawie niespójnych i nielogicznych ustaleń, co skutkowało twierdzeniem, że roszczenie Powódki zasługuje na uwzględnienie.

W konkluzji apelacji Pozwana wniosła o uchylenie lub zmianę wyroku, bądź przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na jej rzecz od Powoda zwrotu kosztów, które poniosła w sprawie według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Sąd Apelacyjny, uznając trafność ustaleń faktycznych i dokonanej przez Sąd I instancji oceny materiału dowodowego, przyjął je za własne.

Odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego naruszenia prawa procesowego - art. 233 § 1 KPC, wyjaśnić należy, iż naruszenie tego przepisu może polegać na dokonaniu przez Sąd oceny dowodów z uchybieniem regułom logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów. Prawidłowe postawienie takiego zarzutu wymaga zatem wskazania konkretnego dowodu przeprowadzonego w sprawie, którego zarzut ten dotyczy i podania, w czym skarżący upatruje wadliwą jego ocenę. Przepis ten nie dotyczy zaś poczynionych ustaleń faktycznych. Tymczasem Pozwana w swej apelacji w ogóle nie podważa oceny przeprowadzonych w sprawie niniejszej dowodów, ani nawet ustaleń faktycznych rozstrzygnięcia, które Sąd Apelacyjny w pełni aprobuje. Zatem wobec niewykazania przez apelującą konkretnych uchybień Sądu I instancji, w ocenie Sądu Apelacyjnego podniesiony przez nią zarzut naruszenia art. 233 § 1 KPC uznać należy za chybiony.

Pozwana główny zarzut apelacji opierała na niewłaściwym zastosowaniu prawa materialnego i nieuwzględnieniu przez Sąd I instancji podnoszonej przez nią okoliczności, iż weksel niezupełny o charakterze gwarancyjnym będący zabezpieczeniem pożyczki Nr KCH/2021/1234 z 10 grudnia 2021 r. udzielonej przez Powoda Adamowi Malinowskiemu został wypełniony niezgodnie z deklaracją wekslową, po upływie bowiem terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku podstawowego, przez co Sąd Okręgowy naruszył art. 30 PrWeksl w zw. z art. 10 PrWeksl.

Z okoliczności faktycznych sprawy bezspornie wynika, że przedmiotowy weksel in blanco został wystawiony celem zabezpieczenia spłaty pożyczki przez Adama Malinowskiego. Tak więc zobowiązaniem podstawowym była umowa pożyczki zawarta między stroną powodową a Adamem Malinowskim i tylko w stosunkach między tymi stronami można badać przedawnienie roszczenia o spłatę zaciągniętej pożyczki. Istotna zatem z punktu widzenia rozstrzygnięcia jest kwestia, czy roszczenie ze stosunku podstawowego istotnie było w chwili wypełnienia weksla przedawnione.

Poza sporem jest również okoliczność udzielenia przez Pozwaną zabezpieczenia pożyczki, w dwojaki sposób, tj. przez poręczenie cywilne uregulowane w Kodeksie cywilnym oraz poręczenie wekslowe w oparciu o przepisy Prawa wekslowego. Jak słusznie wskazał Sąd I instancji, poręczenie cywilne i poręczenie wekslowe są odmiennymi, odrębnymi instytucjami, które podlegają odrębnym reżimom prawnym, ich zaś wspólnym celem jest zabezpieczenie cudzego długu. Sąd I instancji w sposób trafny i wyczerpujący omówił odmienności obu instytucji.

Podkreślić należy, że porozumienie stron w zakresie obejmującym upoważnienie do uzupełnienia weksla podlega wykładni na zasadach ogólnych, wyrażonych art. 65 KC (por. wyr. SN z 7 marca 2013 r., IV CSK 476/12, Legalis). Wykładnia tego porozumienia w przypadku weksli in blanco wręczanych dla zabezpieczenia określonego roszczenia prowadzi zazwyczaj, ze względu na ścisłą więź istniejącą pomiędzy zobowiązaniem wekslowym a zobowiązaniem, z którego wynika podlegające zabezpieczeniu roszczenie (por. wyr. SN z 15 grudnia 2009 r., I CSK 240/09, Legalis i cytowane w nim orzeczenia), do wniosku, że treścią upoważnienia jest objęte jedynie uzupełnienie weksla przed upływem terminu przedawnienia roszczenia podlegającego zabezpieczeniu.

Rację ma skarżąca, wskazując, że zgodnie z utrwalonym poglądem orzecznictwa, uzupełnienie weksla in blanco, gdy roszczenie było już przedawnione, narusza art. 10 PrWeksl (tak: wyr. SN z 4 marca 2010 r., II CSK 477/09, Legalis; wyr. SN z 7 marca 2013 r., IV CSK 476/12, Legalis). Jednakże Sąd Rejonowy w Krakowie w sprawie I Co 123/23 pozbawił wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego z 15 stycznia 2023 r. wystawionego przez Powoda przeciwko Pozwanej, z uwagi na przedawnienie roszczenia Powoda wobec Pozwanej wynikającego z poręczenia cywilnego pożyczki. Przed wypełnieniem weksla postępowanie egzekucyjne z wniosku Powoda przeciwko Pozwanej prowadzone było właśnie na podstawie powyższego tytułu egzekucyjnego, Pozwana odpowiadała wobec wierzyciela jak dłużnik solidarny, z czego nie wynika, wbrew sugestiom zawartym w apelacji, że była ona stroną stosunku podstawowego. W ocenie Sądu Apelacyjnego skoro Pozwana nie była stroną stosunku podstawowego, to wbrew twierdzeniom apelacji nie upłynął termin przedawnienia ze stosunku podstawowego. Pozbawienie przez Sąd wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego wyeliminowało jedynie pierwszy sposób zabezpieczenia przez Pozwaną pożyczki przez poręczenie cywilne. Zdaniem Sądu Apelacyjnego z tego faktu Pozwana błędnie wywodzi skutek rzutujący również na jej odpowiedzialność jako poręczyciela wekslowego.

Wobec powyższego uznać należy, że Pozwana, będąca poręczycielem wekslowym pożyczki, mogłaby powoływać się wobec pożyczkodawcy jedynie na przedawnienie roszczenia ze stosunku podstawowego między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą i jedynie w tym wypadku uzasadniony byłby podnoszony przez nią zarzut wypełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem wekslowym.

W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że czym innym jest przedawnienie roszczenia ze stosunku podstawowego, a czym innym przedawnienie wekslowe. Obie instytucje różnią się istotnie między innymi co do początku biegu przedawnienia. Termin przedawnienia roszczenia ze stosunku podstawowego, zgodnie z regułą art. 120 KC, rozpoczyna bieg od dnia, w którym świadczenie ze stosunku podstawowego stało się wymagalne. Początek biegu terminu przedawnienia roszczenia z weksla własnego skierowanego przeciwko wystawcy weksla własnego, zgodnie z art. 70 w zw. z art. 44 i 45 PrWeksl, liczy się od dnia płatności weksla. Tę samą zasadę stosuje się do weksli in blanco. Przedawnienie praw z weksla in blanco nie rozpoczyna biegu do czasu jego wypełnienia. Przedawnienie roszczenia z weksla wręczonego bez wypełnienia daty płatności i bez zastrzeżeń co do tej daty rozpoczyna się z dniem płatności wpisanym na wekslu przez wierzyciela wekslowego. Treścią upoważnienia zawartego w deklaracji wekslowej towarzyszącej wystawieniu weksla in blanco, wręczanego dla zabezpieczenia określonego roszczenia, jest objęte uzupełnienie weksla przed upływem terminu przedawnienia roszczenia podlegającego zabezpieczeniu. Odnosi się to również do przypadków użycia w deklaracji wekslowej zwrotu przewidującego możliwość wypełnienia weksla w każdym czasie oraz opatrzenia go datą płatności według uznania wierzyciela (tak SN w wyr. z 7 marca 2013 r., IV CSK 476/12, Legalis; SA w Warszawie z 29 czerwca 2012 r., VI ACa 1060/11, Legalis). Ponadto w wyroku z 7 marca 2013 r., IV CSK 476/12, Legalis, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż przedawnienie ze stosunku podstawowego ma znaczenie tylko w chwili uzupełnienia weksla. Od tej chwili bowiem w postępowaniu wekslowym stosuje się jedynie przedawnienie wekslowe. Ma ono charakter samodzielny i przy oparciu roszczenia na wekslu, decydujący jest termin przedawnienia wekslowego, który różni się od przedawnienia prawa powszechnego przede wszystkim co do początku biegu przedawnienia, biegnącego od dnia płatności weksla (art. 70 PrWeksl). W świetle cytowanego wyższej stanowiska judykatury uznać należało, że skoro weksel został uzupełniony przed upływem terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku podstawowego, to zarzut przedawnienia można było rozpatrywać tylko w odniesieniu do przedawnienia wekslowego, który w przypadku awalisty biegnie od dnia płatności weksla. Zdaniem Sądu Apelacyjnego także zobowiązanie wekslowe nie jest przedawnione, ponieważ termin płatności weksla został oznaczony na dzień 10 marca 2024 r., niniejsze zaś powództwo wytoczono w dniu 15 stycznia 2024 r., zatem trzyletni termin przedawnienia wekslowego określony w art. 70 PrWeksl nie upłynął i dlatego strona powodowa mogła skutecznie dochodzić roszczenia.

Odnosząc się do przywołanych w uzasadnieniu apelacji orzeczeń, podnieść należy, iż cytowane w sposób wybiórczy poglądy judykatury, bez całościowego kontekstu, w okolicznościach faktycznych i prawnych niniejszej sprawy, nie mogą odnieść zamierzonego przez Pozwaną skutku. Wskazać należy, że przeniesienie sporu z płaszczyzny stosunku wekslowego na płaszczyznę stosunku prawa cywilnego nie skutkuje zmianą podstawy sporu ze stosunku prawa wekslowego na stosunek prawa cywilnego, a prowadzi jedynie do uwzględnienia stosunku podstawowego w ramach oceny zasadności dochodzonego roszczenia wekslowego. Przedmiotem sporu nadal jest roszczenie wekslowe, z tą tylko różnicą, że przy uwzględnieniu również stosunku podstawowego (tak: wyr. SA w Warszawie z 29 czerwca 2012 r., VI ACa 1060/11, Legalis).

Odnośnie do odwołania się przez Skarżącą do treści art. 5 KC, to w ocenie Sądu Apelacyjnego zarzut ten okazał się niezasadny, ponieważ Powodowi jako wierzycielowi nie można zarzucić, że dochodząc należności także od poręczyciela wekslowego, czyni ze swego prawa użytek sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie wnioskowany przez Pozwaną dowód z akt sprawy I Co 123/23, z tej przyczyny Sąd Apelacyjny nie uwzględnił wniosku apelującej o przeprowadzenie tego dowodu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 KPC orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono zgodnie z ogólną zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 KPC). Koszty należne Powodowi stanowi wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, ustalone w stawce minimalnej zgodnie z rozp. Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.).

Na oryginale właściwe podpisy.

Za zgodność.

Sekretarz sądu

Katarzyna Nowak