Wyrok w sprawie o alimenty z tytułu niezaspokojonych potrzeb

I C 1234/23

WYROKW IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 15 listopada 2023 r.

w składzie:przewodniczący: Anna Kowalskaprotokolant: Jan Nowakpo rozpoznaniu w dniu 20 października 2023 r.na rozprawiesprawy z powództwa Maria Wiśniewskaprzeciwko Tomasz Wiśniewskio alimenty z tytułu niezaspokojonych potrzeb uprawnionej sprzed dnia wniesienia powództwa

orzeka:

1. Zasądza od pozwanego Tomasza Wiśniewskiego na rzecz powódki Marii Wiśniewskiej kwotę 24 000 zł (słownie: dwadzieścia cztery tysiące złotych) tytułem alimentów.

2. Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3. Zasądzone w pkt 1 wyroku alimenty rozkłada na 24 ( dwadzieścia cztery) równych rat w kwocie po 1000 zł (słownie: tysiąc złotych), płatnych miesięcznie począwszy od 1 grudnia 2023 r. do 1 grudnia 2025 r. każdego miesiąca z góry, z zastrzeżeniem, iż w przypadku uchybienia spłaty którejkolwiek z rat cała pozostała należność do zapłaty staje się natychmiast wymagalna.

4. Zasądza od pozwanego Tomasza Wiśniewskiego na rzecz powódki Marii Wiśniewskiej kwotę 1200 zł ( tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa proce­sowego.

5. Nieuiszczoną opłatę sądową od oddalonej części powództwa przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

6. Obciąża pozwanego Tomasza Wiśniewskiego pozostałymi kosztami procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu.

Anna Kowalska

Uzasadnienie

Dnia 5 września 2023 r. powódka Maria Wiśniewska złożyła pozew przeciwko Tomaszowi Wiśniewskiemu o alimenty z tytułu niezaspokojonych potrzeb uprawnionej sprzed dnia wniesienia powództwa.

Dnia 20 października 2023 r. na rozprawie pozwany Tomasz Wiśniewski wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia w części za okres powyżej 3 lat, a z ostrożności procesowej na wypadek uwzględnienia powództwa wniósł o rozłożenie świadczenia na 24 równych rat, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca.

Sąd Rejonowy ustalił i uznał, co następuje.

Powódka Maria Wiśniewska ma 21 lat. Od 3 lat jest studentką medycyny na Uniwersytecie Warszawskim w trybie stacjonarnym – obecnie zaliczyła rok 3 i od października 2024 r. rozpocznie naukę na roku 4 na kierunku lekarskim. To bardzo absorbujące, wymagające studia. Wykluczają podejmowanie dodatkowego zatrudnienia celem ewentualnego pokrycia kosztów własnego utrzymania. Dlatego powódka pozostaje na utrzymaniu swojej matki Anna Wiśniewska. Jest ona rencistką z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, spowodowanej wypadkiem przy pracy ze świadczeniem rentowym w wysokości 1800 zł. Z trudnością zaspokaja własne potrzeby. Ojciec opuścił rodzinę przed 8 laty zaraz po maturze córki. Twierdził, że wyjeżdża służbowo do Niemiec na 2 lata. W istocie rzeczy wrócił dopiero w 2022 r., informując, że jego partnerka życiowa zmarła na raka i w tej sytuacji chciałby wrócić na łono rodziny. Przed wyjazdem ustalił z matką powódki, że będzie łożył na utrzymanie córki co miesiąc po 800 zł do czasu powrotu (dowód: zeznania matki powódki i przelewy bankowe za 2016 r.). W istocie rzeczy płacił tylko przez 3 miesiące. W 2017 r. zadzwonił z informacją, że poznał kobietę swojego życia i razem z nią wylatuje do Australii. Jak się urządzi, to poda adres. Więcej się nie odezwał. Nie podał adresu. Nie kontaktował się z rodziną ani osobiście, ani telefonicznie, ani korespondencyjnie, ani elektronicznie. Nie przysyłał też uzgodnionych alimentów na córkę. Powódka nie chciała uwierzyć, że zupełnie wyrzekł się rodziny i myślała, że ojciec nie żyje. Dlatego nie występowała o alimenty na drogę sądową. Matka powódki w 2018 r. uległa wypadkowi przy pracy i od 2019 r. przebywa na rencie powypadkowej, dlatego powódka przez czas nieobecności ojca korzystała dodatkowo ze zwrotnej pomocy finansowej ciotki Krystyna Nowak w postaci comiesięcznych pożyczek w kwocie po 700 zł, przekazywanych na rzecz powódki regularnie od 5 lat, tj. od czasu rozpoczęcia przez powódkę studiów medycznych i opuszczenia rodziny przez ojca. Pozwany podał, że jako kierowca zarabiał w Niemczech w przeliczeniu na walutę polską około 8000 zł miesięcznie netto. Obecnie od stycznia 2023 r. jest zatrudniony w prywatnej firmie transportowej "Transport Kowalski" za wynagrodzeniem zbliżonym do uzyskiwanego w Niemczech. Nie przedstawił jednak żadnego zaświadczenia, potwierdzającego jego aktualne dochody, tłumacząc, że nie chce, aby jego pracodawca dowiedział się o tej sprawie sądowej. Jednocześnie pozwany przesłuchany w charakterze strony potwierdził w całości fakty podane przez powódkę. Oświadczył jednak, że nie może uznać powództwa, ponieważ jest obecnie zatrudniony na okres próbny. Jego firma ma podobno problemy finansowe i nie wiadomo, czy pracodawca nie ogłosi upadłości. Ponadto pozwany zamierza otworzyć własny interes i dlatego niewielkie oszczędności, jakie przywiózł z Niemiec, musi przeznaczyć na ten cel. Nie podał jednak ich wysokości. Pozwany oświadczył dodatkowo, że jest dumny z córki i jak tylko okrzepnie finansowo, to będzie ją wspierał materialnie. Na razie może jej zaoferować jedynie pomoc duchową. Kwota alimentów żądanych przez powódkę jest co do zasady niesporna między stronami. Dlatego Sąd zaniechał prowadzenia postępowania dowodowego na okoliczność usprawiedliwionych potrzeb powódki w okresie poprzedzającym złożenie pozwu.

Powódka zgodziła się na rozłożenie świadczenia alimentacyjnego na raty, ale podtrzymała powództwo w całości.

Sąd Rejonowy pragnie podkreślić, iż natura prawna alimentów polega na dostarczaniu uprawnionemu środków utrzymania na bieżąco. Nie jest jednak bezpodstawne żądanie czasu minionego. Sąd Rejonowy w całości aprobuje w tym względzie uchwałę III CZP 11/78 z 16 lutego 1978 r. (OSNCP 1978/7-8/120), która nie straciła na aktualności. Dlatego Sąd uznaje za udowodnioną potrzebę wykonania zobowiązań zaciągniętych przez powódkę dla zaspokojenia jej potrzeb w okresie nieobecności ojca. Ciotka powódki Krystyna Nowak świadczyła na rzecz siostrzenicy co miesiąc przez 5 lat kwoty w wysokości po 700 zł tytułem pożyczki, a nie darowizny. Dlatego ma prawo oczekiwać zwrotu swoich pieniędzy.

Sąd Rejonowy uwzględnił jednak powództwo tylko w części, kierując się w szczególności normą art. 137 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wprawdzie prawo do alimentów nie przedawnia się, przedawnia się jednak roszczenie o alimenty za każdorazowy okres 3 lat. Dlatego Sąd zasądził alimenty za nieprzedawniony okres 3 lat wstecz, rozkładając je na raty zgodnie z żądaniem pozwanego i za zgodą powódki, działając na podstawie art. 320 k.p.c.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie art. 133 § 1 kro.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Anna Kowalska