Zażalenie na postanowienie o odmowie stwierdzenia niewłaściwości

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 2024-03-15

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa

obrońca Jan Kowalski

oskarż. z art. 163 § 3 KK

Sąd Apelacyjny

II Wydział Karny w Warszawie

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego

III Wydział Karny

w Krakowie

dot. III K 123/23

Zażalenie

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z 2024-03-01

o odmowie stwierdzenia swej niewłaściwości do rozpoznania sprawy przeciwko Adamowi Nowakowi,

oskarżonemu

z art. 163 § 3 KK, i przekazania jej Sądowi Rejonowemu w Tarnowie

Na podstawie art. 35 § 3 i art. 425 § 1–3 KPK:

1) zaskarżam powyższe postanowienie w całości na korzyść oskarżonego;

2) postanowieniu temu zarzucam obrazę prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 163 § 3 KK, przez wyrażenie błędnego poglądu, że doznanie w wyniku pożaru ciężkiego uszczerbku na zdrowiu 5 osób jest w rozumieniu tego przepisu uszczerbkiem na zdrowiu wielu osób, podczas gdy znamię to jest zrealizowane, jeśli tego rodzaju obrażeń dozna co najmniej 10 osób;

3) podnosząc ten zarzut, wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia przez przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tarnowie.

Uzasadnienie

Adam Nowak jest oskarżony o to, że w dniu 2023-12-24 w Krakowie podpalił zabudowania Anny Wiśniewskiej, czym sprowadził pożar zagrażający życiu i zdrowiu wielu osób, a w wyniku którego Maria Zielińska, Piotr Malinowski, Anna Wiśniewska, Tomasz Kowalczyk i Katarzyna Wojtyła doznali licznych poparzeń na całym ciele, co spowodowało długotrwałą chorobę realnie zagrażającą ich życiu, tj. o przestępstwo z art. 163 § 1 pkt 1 i § 3 KK. Sprawa ta – zgodnie z art. 25 § 1 pkt 2 i art. 31 § 1 KPK – podlega rozpoznaniu przez Sąd Okręgowy w Krakowie. Z treści zarzutu wynika, że wskutek pożaru ciężkich obrażeń ciała doznało 5 osób, natomiast dla bytu kwalifikowanego typu przestępstwa z art. 163 § 3 KK wymagane jest, by ciężkich obrażeń ciała doznało wiele osób, a za takie nie może być uznane 5 osób. Wobec tego czyn zarzucany oskarżonemu powinien być zakwalifikowany z art. 163 § 1 KK, a sądem właściwym rzeczowo do jego rozpoznania jest sąd rejonowy.

Sąd Okręgowy w Krakowie postanowieniem z 2024-03-01 odmówił stwierdzenia swojej niewłaściwości do rozpoznania tej sprawy i przekazania jej Sądowi Rejonowemu w Tarnowie, stwierdzając, że doznanie ciężkich obrażeń ciała przez 5 osób wypełnia znamię „wielu osób” zawarte w art. 163 § 3 KK.

Pogląd ten jest błędny. Znamieniem „wielu osób” ustawodawca posłużył się w kilku przepisach (art. 140 § 2, art. 163 § 1, 3 i 4, art. 165 § 1, 3 i 4, art. 166 § 2 i 3, art. 171 § 1, art. 172, 173 § 1, 3 i 4, art. 185 § 3 KK), nie określając, o jaką liczbę chodzi. Podejmując próbę sprecyzowania, jaka co najmniej liczba kryje się pod tym określeniem, konieczne jest przejrzenie Kodeksu karnego pod kątem używania przez ustawodawcę innych zbliżonych do tego liczebników nieokreślonych, a niezdefiniowanych w art. 115 KK. Lektura Kodeksu karnego pozwala na stwierdzenie, że tego rodzaju innym określeniem jest słowo „kilka”, które zostało użyte w art. 301 § 1–3 KK. „Kilka” jest liczebnikiem nieokreślonym, będącym określeniem „liczby czegoś, kogoś w sposób przybliżony, liczby od trzech do dziewięciu” (Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, pod red. Haliny Zgółkowej, t. 2, Warszawa 1995, s. 345). Słowo „wiele” znaczy tyle co „w wielkiej liczbie, w znacznej ilości, dużo” (Jan Stanisławski, Słownik ilustrowany języka polskiego, reprint wydania trzeciego, t. 2, Warszawa 1989, s. 789). Słusznie podkreśla się w piśmiennictwie, że o dużej liczbie można mówić wówczas, gdy chodzi co najmniej o kilkanaście (Andrzej Zoll, Kodeks karny. Komentarz. Orzecznictwo, Kraków 2004, s. 765). Porównanie tych dwóch liczebników pozwala skonstatować, że zwrot „wiele osób” obejmuje co najmniej 10 osób (Andrzej Zoll, Kodeks karny, s. 765; Ryszard Stefański, w: Andrzej Zoll, Ryszard Stefański, Włodzimierz Wróbel, Kodeks karny. Komentarz, t. II, Kraków 2006, s. 678; Lech Paprzycki, Prawo karne. Podręcznik dla studentów administracji, Kraków 2007, s. 234; Paweł Daniluk, Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu i w komunikacji. Rozdział XX i XXI Kodeksu karnego. Komentarz, Kraków 2008, s. 123). Trafnie w orzecznictwie przyjmuje się, że znamienia tego nie wypełnia stworzenie zagrożenia dla 7 osób (wyr. SA w Krakowie z 12.05.2008, II AKa 78/08, KZS 2008, Nr 7–8, poz. 78; wyr. SA w Lublinie z 14.03.2007, II AKa 32/07, KZS 2007, Nr 7–8, poz. 56).

W tym stanie rzeczy czyn zarzucany oskarżonemu został błędnie zakwalifikowany z art. 163 § 3 KK, podczas gdy wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 163 § 1 KK, co do którego rozpoznania właściwy jest sąd rejonowy.

Wobec tego niniejsze zażalenie jest uzasadnione.

Jan Kowalski

adwokat

.............................................

(podpis)