Zażalenie na postanowienie o ustanowieniu zarządu przymusowego

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, dnia 24.05.2023 r.

Do

Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

X Wydział Gospodarczy

ds. XI GUp 1234/23 i XI GNs 5678/23

w Warszawie

Sygn. akt: XI GUp 1234/23

wartość przedmiotu zaskarżenia: 150 000 zł

Wierzyciel: "Wierzyciel Sp. z o.o." z siedzibą w Krakowie, ul. Słoneczna 2

Dłużnik: "Dłużnik S.A." z siedzibą w Warszawie, ul. Kwiatowa 12,

reprezentowany przez

Jan Kowalski

Zażalenie dłużnika

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 15.05.2023 r.,

sygn. akt XI GUp 1234/23

Działając jako pełnomocnik dłużnika, w oparciu o treść udzielonego mi pełnomocnictwa, złożonego do akt sprawy, na podstawie art. 741 KPC w zw. z art. 37 zd. 1 i z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1520 ze zm., dalej: PrUp), składam zażalenie na wyżej wskazane postanowienie, doręczone 18.05.2023 r., i zaskarżając je w całości, wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonego postanowienia,

2) zasądzenie od wierzyciela "Wierzyciel Sp. z o.o." na rzecz dłużnika kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucam:

– naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 40 ust. 1 PrUp i ustanowienie zarządu przymusowego nad majątkiem dłużnika w braku podstaw.

Uzasadnienie

Wierzyciel "Wierzyciel Sp. z o.o." złożyła wniosek o zabezpieczenie majątku dłużnika poprzez ustanowienie zarządu przymusowego. Postanowieniem z 15.05.2023 r. Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z wnioskiem wierzyciela.

Zaskarżone postanowienie jest jurydycznie wadliwe z następujących względów.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 zd. 1 PrUp sąd może zabezpieczyć majątek dłużnika przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego. Stosownie zaś do art. 40 ust. 1 cytowanej ustawy sąd może stosować inne sposoby zabezpieczenia, w tym także zabezpieczenie przez ustanowienie zarządu przymusowego nad majątkiem dłużnika, jeżeli zachodzi obawa, że dłużnik będzie ukrywał swój majątek lub w inny sposób działał na szkodę wierzycieli, a także gdy dłużnik nie wykonuje poleceń tymczasowego nadzorcy sądowego. Ustanowienie przez sąd zarządu przymusowego, jest w odróżnieniu od ustanowienia nadzorcy sądowego, uzależnione od zaistnienia szczególnych przesłanek, co pozwala na zastosowanie tego sposobu zabezpieczenia tylko wtedy, gdy jest to konieczne.

Wierzyciel nie wskazał żadnych okoliczności uzasadniających złożony przez niego wniosek. To na nim zaś spoczywał ciężar udowodnienia, że przesłanki umożliwiające ustanowienie przez Sąd zarządu przymusowego ziściły się. Nie jest rzeczą dłużnika dowodzenie, że w niniejszej sprawie nie jest konieczne zabezpieczenie jego majątku poprzez zarząd przymusowy. Niemniej warto wskazać, że w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dokumentu, który wskazywałby na zasadność wniosku wierzyciela. Co więcej dłużnik sam wystąpił z wnioskiem o ogłoszenie upadłości, dając tym samym wyraz dbałości o interesy wierzycieli, zaś zastosowany przez Sąd w zaskarżonym postanowieniu sposób zabezpieczenia, nie jest adekwatny do rodzaju zagrożenia. W istocie rzeczy zagrożenie, że dłużnik będzie ukrywał swój majątek lub w inny sposób działał na szkodę wierzycieli, nie istnieje. Ponadto dłużnik dotychczas wykonywał wszystkie polecenia nadzorcy sądowego.

Jednocześnie dłużnik wskazuje, iż zgodnie z treścią uchw. SN – Izba Cywilna z 12.03.2015 r. (III CZP 116/14, OSNC 2015, Nr 10, poz. 115) „Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia majątku dłużnika wydane w postępowaniu zabezpieczającym prowadzonym po złożeniu wniosku o ogłoszenie jego upadłości przysługuje zażalenie (art. 741 KPC w związku z art. 37 zd. 1 i z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1520)”. Wskazaną uchwałą SN wyjaśnił pojawiające się wątpliwości, czy regulacja kwestii dopuszczalności zażaleń zawarta w art. 39 ust. 3 PrUp jest wyczerpująca, uznając ją jedynie za wycinkową. Zdaniem SN, w istocie art. 39 ust. 3 zd. 2 PrUp należy odczytywać tylko jako szczególne unormowanie legitymacji do wniesienia zażalenia, tj. uregulowanie przesądzające, że na postanowienie o zabezpieczeniu, które polega na zawieszeniu postępowania egzekucyjnego oraz na uchyleniu zajęcia rachunku bankowego, zażalenie przysługuje dłużnikowi i wierzycielowi, który prowadzi egzekucję. W konsekwencji sąd kierując się wykładnią celowościową uznał, że za dopuszczalnością złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia majątku dłużnika wydane w postępowaniu zabezpieczającym prowadzonym po złożeniu wniosku o ogłoszenie jego upadłości przemawia fakt, iż ograniczenie zaskarżalności takich postanowień, pociągałoby za sobą zbyt daleko idące negatywne skutki. W związku z tym stosując odpowiednio, zgodnie z dyspozycją art. 37 ust. 1 zd. 1 PrUp przepisy KPC o postępowaniu zabezpieczającym, należy uznać, że zażalenie takie przysługuje w oparciu o treść art. 741 KPC.

W tym stanie rzeczy niniejsze zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Jan Kowalski

…………………………

(podpis własnoręczny)

Warszawa, 24.05.2023 r.

Załączniki:

1) 3 odpisy zażalenia,

2) dowód uiszczenia opłaty sądowej.