Zażalenie na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności

15.03.2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior"

ul. Słoneczna 12, 00-001 Warszawa

555-123-456

[email protected]

555-987-654

Sąd Rejonowy w Warszawie

Wydział VIII Karny

za pośrednictwem

Sąd Rejonowy w Krakowie

Wydział Wykonawczy

ul. Przykładowa 23, 30-001 Kraków

VIII K 1234/23

Skazany: Jan Nowak

Obrońca: Jan Kowalski

Zażalenie

na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności

Działając w imieniu skazanego Jana Nowaka, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony (w aktach sprawy), na podstawie art. 438 kpk w związku z art. 457 § 1 i 2 kpk zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie, Wydział Wykonawczy z 05.03.2024r., VIII K 4321/22, w całości na korzyść Skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam naruszenie przepisu postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 457 § 3 kpk, polegające na wadliwej ocenie pisemnego oświadczenia Skazanego i wyciągnięciu z niego wniosków sprzecznych z treścią tego dokumentu, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na przyjęciu, że Skazany nie wyraził zgody na poddanie się rygorom związanym z pracą społecznie użyteczną.

Wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności zgodnie z wnioskiem Skazanego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 05.03.2024r. w sprawie o sygnaturze VIII K 4321/22 Sąd Rejonowy w Krakowie, Wydział Wykonawczy odmówił wstrzymania wykonania kary zastępczej pozbawienia wolności, o co wnosił Skazany. Sąd uznał, że oświadczenie Skazanego jest wadliwe i uniemożliwia skorzystanie z instytucji wskazanej w art. 457 § 3 kpk.

Nie sposób zgodzić się z takim stanowiskiem.

Jak wynika z art. 457 § 3 kpk, sąd może w każdym czasie wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności zarządzonej w wypadku, o którym mowa w art. 457 § 1 i 2 kpk, jeżeli skazany oświadczy na piśmie, że podejmie pracę społecznie użyteczną i podda się rygorom z nią związanym. Wstrzymanie następuje do czasu wykonania pracy społecznie użytecznej lub złożenia kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia tytułem grzywny.

Zgodnie z przytoczonym przepisem, warunkiem skorzystania z art. 457 § 3 kpk jest przedłożenie sądowi pisemnego oświadczenia skazanego, w którym zobowiązuje się on do podjęcia pracy społecznie użytecznej oraz do poddania się rygorom z nią związanym.

W swoim oświadczeniu Skazany stwierdził, że „zobowiązuje się podjąć pracę społecznie użyteczną oraz zgadza się na wszelkie związane z nią obowiązki, które nałoży na niego sąd”.

Argumentacja Sądu, zgodnie z którą oświadczenie to jest wadliwe, albowiem nie uwzględnia „rygorów związanych z pracą społecznie użyteczną”, a te nie są tożsame z obowiązkami nakładanymi przez sąd, nie może zasługiwać na uwzględnienie. W Polsce brak jest postępowania legisakcyjnego, które wymagałoby od jego strony prezentowania ściśle określonych formuł procesowych. Oświadczenie Skazanego, abstrahując już od powszechnej w prawie karnym wykładni progwarancyjnej, interpretowane musi być przez pryzmat tego, jaki miał Skazany cel w złożeniu takiego oświadczenia.

Z tych powodów należy uznać, że stwierdzenie o „wszelkich obowiązkach” zawiera w sobie „rygory związane z pracą społecznie użyteczną”, a tym samym nie może być traktowane jako przeszkoda formalna do wydania orzeczenia.

Za powyższą argumentacją przemawia także to, że przez cały okres 6 miesięcy trwania postępowania Sąd w żaden sposób nie sygnalizował potencjalnej wadliwości oświadczenia Skazanego oraz nie próbował wyjaśniać jakichkolwiek kwestii z tym związanych.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę i wywodzę jak w petitum.

Z poważaniem,

[PODPIS]

Jan Kowalski