Zażalenie na postanowienie o odwołaniu przerwy w karze pozbawienia wolności

2023-10-26

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior"

ul. Słoneczna 12, 00-001 Warszawa

123-456-789

[email protected]

123-456-780

Sąd Okręgowy w Warszawie

Wydział Karny

za pośrednictwem

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia

Wydział Penitencjarny

ul. Marszałkowska 86, 00-001 Warszawa

III K 123/23

Skazany: Adam Nowak

Obrońca: Jan Kowalski

Zażaleniena postanowienie o odwołaniu przerwy w karze pozbawienia wolności

Działając w imieniu skazanego Adama Nowaka, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony (w aktach sprawy), na podstawie art. 438 k.p.k. w zw. z art. 153 § 1 k.k.w. zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia Wydział Penitencjarny z 2023-10-19, sygnatura akt III K 123/23, w całości na korzyść Skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że ustała przyczyna, dla której udzielono Skazanemu przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności.

Wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 2023-10-19 w sprawie o sygnaturze III K 123/23 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia Wydział Penitencjarny orzekł o odwołaniu wcześniejszej udzielonej przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, wskazując, że ustała już przyczyna, dla której przerwa została orzeczona.

Nie sposób zgodzić się z takim stanowiskiem.

Zgodnie z art. 152 § 1 k.k.w., odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności sąd może odwołać w razie ustania przyczyny, dla której zostało udzielone, lub w wypadku, gdy skazany nie korzysta z odroczenia w celu, w jakim zostało udzielone, albo rażąco narusza porządek prawny, jak również z powodu niewykonywania obowiązków określonych w art. 151 § 2. Według § 2 tego przepisu powyższą regulację stosuje się odpowiednio do przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie Skazanemu udzielono przerwy w wykonaniu kary z uwagi na ciężki wypadek komunikacyjny i konieczność leczenia oraz rehabilitacji, które łącznie trwać mają 6 miesięcy. Sąd powołuje się w zaskarżonym postanowieniu na opinię kuratora sądowego, który widział, jakoby Skazany poruszał się po swoim mieszkaniu.

Z tego wyciągnięto wniosek, że stan zdrowia Skazanego umożliwia mu już odbywanie kary, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Kurator sądowy widział część procesu rehabilitacji, która polega między innymi na stopniowym powrocie do poruszania się sprzed wypadku. Nie można takich prób uznać za pełne wyleczenie, albowiem Skazany w dalszym ciągu nie jest w stanie samodzielnie się ubrać lub wykonać innych, rutynowych czynności dnia codziennego.

Tym samym nie można uznać, że ustała już przyczyna, dla której udzielono przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę i wywodzę jak w petitum.

Z poważaniem,

Jan Kowalski