Zażalenie na postanowienie o pozostawieniu apelacji bez rozpoznania

ul. Kwiatowa 15, 01-001 Warszawa, 2023-11-20

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Kwiatowa 15, 01-001 Warszawa

ul. Słoneczna 22, 02-002 Warszawa

obrońca Jan Kowalski

oskarż. z art. 286 § 1 kk

Sąd Okręgowy

Wydział Karny Odwoławczy

w Warszawie

dot. II Aka 123/23

Zażalenie

na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 2023-10-26

o pozostawieniu bez rozpoznania apelacji

oskarżonego Adama Nowakowskiego od wyroku Sądu Rejonowego

w Warszawie z 2023-09-15,

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

Na podstawie art. 427 § 1 kpk i art. 438 pkt 1 kpk:

1) zaskarżam powyższe postanowienie w całości na korzyść oskarżonego;

2) postanowieniu temu zarzucam obrazę przepisów postępowania, mogącą mieć wpływ na jego treść, a mianowicie art. 433 § 2 kpk, przez nietrafne przyjęcie, że niezasadnie został przywrócony termin do wniesienia apelacji, podczas gdy niedotrzymanie terminu do złożenia apelacji zostało spowodowane jego przeoczeniem przez obrońcę oskarżonego, a jest to przyczyna niezależna od strony w rozumieniu art. 126 § 1 kpk;

3) podnosząc ten zarzut, wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie apelacji do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie z 2023-09-15 Adam Nowakowski został uznany za winnego za tego że w dniu 2023-01-10 w Warszawie, powołując się na wpływy w Urzędzie Miasta, podjął się załatwienia wydania pozwolenia na budowę Annie Wiśniewskiej, za co przyjął kwotę 5000 zł, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk, i za to skazany został na karę 1 roku pozbawienia wolności i grzywnę w rozmiarze 30 stawek dziennych w wysokości 50 zł każda stawka.

Od wyroku tego apelację wniósł oskarżony po terminie, lecz na skutek wniosku o przywrócenie terminu złożonego przez oskarżonego tenże sąd postanowieniem z 2023-09-28 przywrócił termin do jej wniesienia, uznając, że przeoczenie terminu przez obrońcę oskarżonego jest przyczyną niezależną od oskarżonego, skutkującą przywróceniem terminu.

Sąd Apelacyjny w Warszawie postanowieniem z 2023-10-26 pozostawił apelację bez rozpoznania, ponieważ uznał, że bezzasadnie został przywrócony termin do jej wniesienia.

Postanowienie to jest nietrafne i jest wynikiem błędnej interpretacji art. 433 § 2 kpk. Zgodnie ze słusznym stanowiskiem Sądu Najwyższego, „z treści art. 433 § 2 k.p.k. [obecnie 433 § 2 k.p.k. – przyp. aut.] i ugruntowanego na jego tle orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że sąd odwoławczy bada w każdym przypadku nie tylko, czy środek odwoławczy został wniesiony w terminie, ale także i to, czy przyjęcie tego środka na skutek przywrócenia terminu było zasadne. W przypadku stwierdzenia naruszenia terminu do wniesienia środka odwoławczego lub niezasadnego przywrócenia terminu, sąd odwoławczy pozostawia przyjęty środek odwoławczy bez rozpoznania” (wyr. SN z 2017-03-08, III KK 412/16, OSNKW 2017, z. 4, poz. 28), lecz może to nastąpić tylko wówczas, gdy niezasadnie przywrócono termin. Tymczasem niedotrzymanie terminu zawitego do wniesienia apelacji przez oskarżonego spowodowane było przeoczeniem jego obrońcy, który zapewniał go, że termin ten upływa później. Zgodnie zaś z poglądem wyrażanym w judykaturze „niedotrzymanie terminu zawitego z winy obrońcy stanowi przyczynę niezależną od oskarżonego, co oznacza, że może on zasadnie wnosić o przywrócenie mu uchybionego terminu. Dotyczy to tym bardziej sytuacji, kiedy obrońca, w wyniku uzgodnienia z oskarżonym, ma dokonać określonej czynności procesowej, a mimo tego czynności tej nie dokonuje” (post. SN z 2015-02-18, III KK 384/14, LEX nr 1654589). Trafnie podkreśla się, że: „skoro uchybienie terminowi zawinił adwokat, nie może to szkodzić oskarżonemu, zatem termin należy mu przywrócić” (post. SA w Krakowie z 2014-03-13, II AKz 147/14, LEX nr 1450947), a ponadto, że „stanowisko orzecznictwa i doktryny w zakresie rozumienia art. 126 § 1 kpk, odnośnie traktowania zawinionego uchybienia terminu przez obrońcę, jako przyczyny niezależnej od oskarżonego jest jednolite. Przyjmuje się, że stanowi to przyczynę niezależną od strony, uzasadniającą przywrócenie terminu. Nie sposób zatem zaakceptować stanowiska sądu meriti, że skoro skazanemu doręczono odpis postanowienia (nota bene odebrał je sekretarka, a nie osobiście skazany), to sam powinien powziąć czynności zmierzające do zaskarżenia postanowienia. Zauważyć należy, że skoro strona, zwłaszcza skazany/oskarżony ustanawia obrońcę, to może zasadnie zakładać, że obrońca ten będzie działał na jego korzyść (co nakazuje ustawa w art. 82 kpk) i będzie podejmował przewidziane w procedurze środki obrony. Nie można zaś żądać, aby skazany sam i niezależnie od obrońcy, dokonywał czynności procesowych z zachowaniem stosownych terminów, czy też dopilnowywał, aby dokonał tego sam obrońca. Zaniechania obrońcy stanowią zawsze przyczynę uchybienia terminu niezależnie od strony, chyba że obrońca wcześniej uzyskał oświadczenie reprezentowanej przez siebie osoby o rezygnacji zaskarżenia określonej decyzji procesowej” (post. SA w Łodzi z 2013-05-28, II AKz 442/13, LEX nr 1335361). Z drugiej strony, trafnie podkreśla się, że: „skoro jedynie zawinione przez obrońcę uchybienie terminu zawitemu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku jest przyczyną niezależną od samego oskarżonego i uzasadnia wystąpienie o przywrócenie mu tego terminu, to nie można z samego faktu niezłożenia przez obrońcę w ustawowym terminie takiego wniosku, z uwagi na ustalenie z oskarżonym, że wniosek ten nie będzie składany, wywodzić następnie okoliczności niezależnej od samego oskarżonego, gdy po upływie tego terminu zmienił on zdanie w kwestii wystąpienia z owym wnioskiem” (post. SN z 2012-05-30, IV KK 56/12, LEX nr 1214924).

W tym stanie rzeczy zażalenie jest zasadne.

Jan Kowalski

adwokat

.............................................

(podpis)