Zażalenie na postanowienie o umorzeniu grzywny

(ul. Kwiatowa 12, 00-000 Kwiatowo)

Kwiatowo, dnia 15.03.2024 r.

SR/1234/2023

dot. SR/5678/2023

numer karty dłużnika: 9876543210

Prokuratura Rejonowa w Kwiatowie

ul. Słoneczna 23

za pośrednictwem:

Sądu Rejonowego w Kwiatowie

w Kwiatowie

ul. Główna 1

ZAŻALENIE

Prokuratora Rejonowego w Kwiatowie na postanowienie Sądu Rejonowego w Kwiatowie

Wydział I Karny z dnia 10.02.2024 r. w przedmiocie umorzenia grzywny w łącznej kwocie 2500 zł zasądzonej od

skazanego Jan Kowalski na rzecz Skarbu Państwa wyrokiem Sądu Rejonowego w Kwiatowie Wydział I Karny

z dnia 20.01.2023 r., wydanym w sprawie o sygn. akt: SR/9999/2022.

1. Na podstawie art. 425 § 1 kpk w zw. z art. 437 § 1 kpk zaskarżam w całości postanowienie Sądu Rejonowego w Kwiatowie

Wydział I Karny z dnia 10.02.2024 r. w przedmiocie umorzenia grzywny w łącznej kwocie 2500 zł

zasądzonej od skazanego Jan Kowalski na rzecz Skarbu Państwa.

2. Na podstawie art. 438 pkt 3 kpk postanowieniu temu zarzucam błąd w

ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wydanego orzeczenia,

polegający na niesłusznym uznaniu, że niemożliwe będzie uzyskanie od skazanego Jan Kowalski

zasądzonej na rzecz Skarbu Państwa grzywny, podczas gdy prawidłowa ocena stanu faktycznego w zakresie

sytuacji życiowej, właściwości i warunków osobistych skazanego, terminu przedawnienia roszczeń, prowadzi do

wniosków, iż dalsze podejmowanie zabiegów zmierzających do uiszczenia przez skazanego Jan Kowalski

grzywny jest zasadne.

3. Na podstawie art. 437 § 2 kpk wnoszę o uchylenie zaskarżonego

postanowienia.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 10.02.2024 r. Sąd Rejonowy w Kwiatowie Wydział I Karny umorzył grzywnę w łącznej kwocie

2500 zł zasądzoną od skazanego Jan Kowalski na rzecz Skarbu Państwa wyrokiem Sądu Rejonowego w Kwiatowie

Wydział I Karny z dnia 20.01.2023 r., wydanym w sprawie o sygn. akt SR/9999/2022. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż skazany prawidłowo

wezwany do uiszczenia grzywny nie wpłacił tej należności, a postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne. Ponadto zaznaczono, że

kolejne zlecenie prowadzenia egzekucji komorniczej pociągnie jedynie dalsze koszty obciążające Skarb Państwa, a wypłacane przez Sąd.

Ze stanowiskiem Sądu Rejonowego nie sposób się zgodzić.

Zdaniem oskarżyciela publicznego dokonane przez sąd I instancji ustalenia nie mogą prowadzić do uznania, że ściągnięcie wskazanej należności

w przyszłości będzie niemożliwe. W tym kontekście zwrócić należy uwagę na fakt, że skazany Jan Kowalski jest zdrowy, 35-letnim

mężczyzną, posiadającym zawód stolarza. Tym samym ma on realną możliwość podjęcia zatrudnienia. Wprawdzie aktualnie

skazany nie jest nigdzie zatrudniony, jednakże nie sposób wykluczyć, że podejmie on pracę i będzie uzyskiwał dochody, co wydaje się tym

bardziej prawdopodobne, albowiem musi on uzyskać środki na swoje utrzymanie. Co więcej, skazany już w przeszłości samodzielnie prowadził

działalność gospodarczą, a zatem ma on w tym zakresie doświadczenie, co tym bardziej realnym czyni ponowne zajęcie się przez niego

działalnością gospodarczą.

Niewątpliwie umorzenie grzywny na podstawie art. 51 kk może nastąpić tylko w sytuacji, gdy skazany nie jest w stanie jej uiścić z

przyczyn od siebie niezależnych. Tymczasem Jan Kowalski nie wykazał żadnej inicjatywy, aby zapłacić orzeczoną wobec niego grzywnę.

Tym samym nie sposób przyjmować, że skazany z przyczyn od siebie niezależnych nie uiścił grzywny należnej Skarbowi Państwa. Umorzenie

grzywny dopuszczalne jest wówczas, gdy skazany, mając taką możliwość, podjął chociaż jakąkolwiek próbę uzyskania środków finansowych na

jej zapłatę, jednakże mimo to zgromadzenie wystarczających funduszy okazało się niemożliwe.

Przechodząc dalej, wymaga wskazania, iż grzywna podlega zamianie na pracę społecznie użyteczną oraz na zastępczą karę pozbawienia

wolności. Zupełnie niezrozumiałe jest zatem nieskorzystanie przez Sąd Rejonowy z takiej możliwości, tym bardziej że w sporządzonym

uzasadnieniu Sąd w ogóle się do tej kwestii nie ustosunkował.

Ponadto godzi się zauważyć, że bezzasadne jest uznanie przez Sąd Rejonowy, iż dalsze podejmowanie prób zaspokojenia roszczenia Skarbu

Państwa z uwagi na obawę generowania dodatkowych kosztów jest niecelowe. Oczywiste jest, że postępowanie egzekucyjne wiąże się z

koniecznością uiszczenia przez wierzyciela kosztów. Jednakże powyższa sytuacja nie może stanowić przesłanki dla umorzenia grzywny. Wręcz

przeciwnie, w przedmiotowej sprawie zasadne jest zarządzenie czynności komorniczych celem dalszej egzekucji świadczeń należnych Skarbowi

Państwa, albowiem przeciwna decyzja wpływa demoralizująco na skazanego i sprzeczna jest ze społecznym poczuciem sprawiedliwości.

Skazany nie powinien być zwalniany z konieczności uiszczenia grzywny wyłącznie z uwagi na przejściowe problemy sądu związane z egzekucją

należnego świadczenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy kwota należnej grzywny przewyższa koszty postępowania egzekucyjnego.

Dodatkowo, stwierdzenie przez Sąd Rejonowy, że brak jest podstaw do przewidywania, iż przed upływem terminu przedawnienia roszczenia

skazany nabędzie możliwość uregulowania zasądzonych od niego należności, jest nadużyciem, albowiem termin wskazany w art. 103 § 1 kk jest

odległy i nie można aktualnie wykluczyć, że sytuacja życiowa i finansowa skazanego w przyszłości nie ulegnie zmianie, gdyż jest on osobą

35-letnią, która może podjąć pracę, wyjechać za granicę, czy chociażby uzyskać majątek w wyniku dziedziczenia.

Mając powyższe na uwadze, zarówno zażalenie, jak i wnioski w nim zawarte uznać należy za w pełni zasadne i dlatego wnoszę jak w petitum.

Anna Nowak

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Kwiatowie

.............................................

(podpis)