Zażalenie na postanowienie o zarządzeniu wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności

15.03.2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior"

ul. Słoneczna 12, 00-001 Warszawa

555 123 456

ul. Wiejska 1, 00-901 Warszawa

555 987 654

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia

Wydział VIII Karny

za pośrednictwem

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa

Wydział I Karny

ul. Ogrodowa 10, 00-002 Warszawa

VIII K 1234/23

Skazany: Jan Kowalski

Obrońca: Anna Nowak

Zażaleniena postanowienie o zarządzeniu wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności

Działając w imieniu skazanego Jana Kowalskiego, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony (w aktach sprawy), na podstawie art. 461 k.p.k. zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa Wydział I Karny z 01.03.2024, sygnatura akt VIII K 1234/23, w całości na korzyść Skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 § 2 k.p.k. polegające na pominięciu znajdującej się w aktach dokumentacji medycznej Skazanego, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na przyjęciu, że Skazany uchylał się od wykonywania pracy społecznie użytecznej.

Wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 01.03.2024 w sprawie o sygnaturze VIII K 1234/23 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa Wydział I Karny zarządził wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności wobec Skazanego z uwagi na fakt, że uchylał się on od wcześniej orzeczonej w miejsce grzywny pracy społecznie użytecznej.

Nie sposób zgodzić się z takim stanowiskiem.

Jak wynika z art. 434 § 2 k.k., jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, gdy skazany oświadczy, że nie wyraża zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie art. 64 § 2 k.k. albo uchyla się od jej wykonania.

W doktrynie ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym „uchylanie się” od wykonania nałożonego obowiązku zachodzi tylko wtedy, gdy brak jego wykonania wynika z negatywnego nastawienia osoby skazanej, tj. gdy mimo obiektywnych możliwości świadomie i celowo odmawia ona wykonania obowiązku. Sytuacja taka nie zachodzi w niniejszej sprawie.

W aktach znajduje się kompletna dokumentacja medyczna wskazująca, że w okresie od 15.01.2024 do 28.02.2024 Skazany przebywał w Szpitalu Klinicznym im. Jana Pawła II w Warszawie w związku z wypadkiem, w którym odniósł poważne obrażenia obu rąk. Wypisy z placówki medycznej oraz opinia lekarza ortopedy nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że Skazany nie miał obiektywnej możliwości wykonywania w tym okresie pracy społecznie użytecznej.

Zgodnie z art. 410 § 2 k.p.k., podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Sąd naruszył ten przepis, pomijając zupełnie przedłożone dokumenty. Nie odniósł się do nich ani na posiedzeniu, ani w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Tym samym uznać należy, że doszło do naruszenia prawa procesowego, którego skutkiem były błędne ustalenia faktyczne.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę i wywodzę jak w petitum.

Z poważaniem,

(podpis)

Anna Nowak