Zażalenie na postanowienie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu

24.05.2024

                  Sąd Rejonowy                   w Warszawie                   Wydział II Karny Sygn. akt: II K 1234/24

                 Podejrzany: Jan Kowalski                  reprezentowany przez obrońcę                  adwokata Annę Nowak                  Kancelaria Adwokacka                  00-123 Warszawa                  ul. Marszałkowska 15                  tel. 555 444 333                  e-mail: [email protected]                  telefaks: brak

Zażalenie obrońcy na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Warszawie z 15.05.2024 o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu

W imieniu podejrzanego Jana Kowalskiego, załączając do akt upoważnienie do obrony:

1. Na podstawie przepisu art. 246 § 1 w zw. z art. 247 § 6 KPK zaskarżam powyższe postanowienie w całości.

2. Na podstawie art. 438 pkt 2 KPK postanowieniu temu zarzucam obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj. art. 17 § 1 pkt 6 oraz art. 247 § 1 pkt 1 KPK, polegającą na:

– wydaniu skarżonego postanowienia pomimo upływu 3 lat karalności zarzuconego podejrzanemu czynu, a więc pomimo przeszkody procesowej w prowadzeniu postępowania karnego;

– wydaniu skarżonego postanowienia pomimo kierowania do podejrzanego wezwań na nieprawidłowy adres: ul. Kwiatowa 1, 02-567 Warszawa pobytu, a więc mimo braku podstaw do uznania, że podejrzany utrudnia postępowanie poprzez celowe niestawiennictwo.

3. Na podstawie art. 246 § 1 KPK, podnosząc powyższe zarzuty, wnoszę o uznanie zatrzymania za nielegalne i bezzasadne.

4. Ponadto na podstawie przepisu art. 246 § 1 KPK, z uwagi na przeprowadzenie zatrzymania i przymusowego doprowadzenia z naruszeniem zasad określonych w art. 244 § 2 i 3 oraz art. 247 § 4 KPK, poprzez niesporządzenie protokołu z zatrzymania, niepouczenie zatrzymanego o uprawnieniach i niedoręczenie mu pouczeń na piśmie, jak i nieprzeprowadzenie czynności przesłuchania bezpośrednio po doprowadzeniu do prokuratury, wnoszę o uznanie zatrzymania za przeprowadzone w sposób nieprawidłowy.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 15.05.2024 Prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie zarządził zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie Jana Kowalskiego 17.05.2024 na 10:00 do siedziby prokuratury w celu przedstawienia zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 267 § 1 w zw. z art. 12 § 1 KK i przesłuchania go w charakterze podejrzanego. Decyzja powyższa dotknięta jest uchybieniami, które muszą skutkować uznaniem jej nie tylko za niezasadną, ale również nielegalną. Jak wynika z materiałów postępowania przygotowawczego, Anna Wiśniewska, była żona skarżącego, 10.05.2024 zawiadomiła organy ścigania, że w okresie od stycznia do marca 2021 roku Jan Kowalski wielokrotnie, bez jej zgody, po uzyskaniu w sposób nieuprawniony haseł dostępu, włamywał się na pocztę elektroniczną pokrzywdzonej i zapoznawał się z informacjami dla niego nieprzeznaczonymi. Powyższy czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności do 5 lat. Tak więc już w dacie składania zawiadomienia o przestępstwie doszło do skutecznego przedawnienia karalności tego występku. Zgodnie bowiem z treścią art. 101 § 1 pkt 4 KK karalność takich przestępstw ustaje z upływem 3 lat od daty ich popełnienia. 3 lata upłynął najpóźniej 01.04.2024. Postępowanie w tej sprawie wszczęto zaś 12.05.2024 (wcześniej pokrzywdzona nie składała zawiadomienia i nie toczyło się w tym przedmiocie żadne postępowanie), a więc po dacie przedawnienia¹. Wszczęcie postępowania nie mogło więc wywołać skutku w postaci wydłużenia okresu przedawnienia o kolejnych 2 lata. Przepis art. 102 KK stanowi bowiem, że do takiego przedłużenia okresu karalności dochodzi tylko wówczas, gdy postępowanie wszczęto przed upływem przedawnienia. Tak więc decyzja o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu nie powinna zapaść, gdyż wystąpiła jedna z okoliczności zakazujących prowadzenia postępowania karnego wskazana w art. 17 § 1 pkt 6 KPK. Decyzja niniejsza, dotycząca pozbawienia wolności podejrzanego, jest więc nielegalna.

Ponadto skarżone postanowienie zostało wydane pomimo, że obiektywnie nie wystąpiły przesłanki z art. 247 § 1 pkt 1 KPK. Jan Kowalski podczas przesłuchania w charakterze świadka 20.04.2024 w załączniku adresowym podał adres: ul. Słoneczna 2, 03-789 Warszawa, pod którymi będzie przebywał do 30.06.2024 i po tej dacie. Wezwania do niego natomiast były kierowane w maju 2024 na adres: ul. Kwiatowa 1, 02-567 Warszawa, który był już nieaktualny. Prokurator przed wydaniem postanowienia nie zweryfikował prawidłowości adresu, na który były wysyłane wezwania. Podejrzany nie otrzymał informacji o obowiązku stawiennictwa, a więc powołana podstawa zastosowanego środka przymusu faktycznie nie zaistniała. Z tego też względu decyzja ta nie może być uznana za zasadną (zob. m.in. wyr. SA w Krakowie z 12.03.2023, II AKa 123/23, Legalis).

Również przebieg zatrzymania w tej sprawie naruszał gwarancje procesowe strony. Przede wszystkim zatrzymany podejrzany do chwili obecnej nie otrzymał protokołu zatrzymania. Przy zatrzymaniu wręczono mu jedynie skarżone postanowienie. Nie otrzymał pouczeń na piśmie ani też nie został ustnie pouczony o przysługujących uprawnieniach, pomimo że obowiązek taki wynika wprost z powołanych powyżej przepisów (zob. również wyr. SA w Poznaniu z 24.05.2022, I AKa 456/22, Legalis). Poza tym po dowiezieniu do jednostki prokuratury skarżący oczekiwał na przesłuchanie, do którego nota bene nie doszło, ponad 6 godzin. Nie poinformowano go ani o powodach oczekiwania, ani też o przyczynie odstąpienia od przesłuchania. Przepis art. 244 § 3 KPK stanowi, że z zatrzymania sporządza się protokół. Przepis ten nie zawiera żadnych wyjątków, tak więc sporządzenie protokołu zatrzymania jest obowiązkiem organu przeprowadzającego tę czynność. Ponadto art. 247 § 4 KPK stanowi, że z zatrzymanym powinny zostać przeprowadzone czynności procesowe niezwłocznie. 6 godzin oczekiwanie na przeprowadzenie przesłuchania i w konsekwencji odstąpienie od jego realizacji muszą skutkować uznaniem czynności za przeprowadzoną w sposób nieprawidłowy, z rażącym naruszeniem ww. przepisów procedury.

Anna Nowak Adwokat

Załączniki:

1) upoważnienie do obrony;

2) odpis zażalenia.

¹ Uwaga Autora: skarżący nie ma racji, podnosząc zarzut przedawnienia karalności, gdyż zgodnie z treścią art. 7 ustawy z 2 marca 2020 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 395), wstrzymanie biegu terminów przedawnienia, o których mowa w art. 15zzr1 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2065 ze zm.), następuje w stosunku do czynów popełnionych przed datą wejścia w życie regulacji z art. 7 (ustawa weszła w życie 31 marca 2020 r.), jeśli okres przedawnienia jeszcze nie upłynął [zob. wyr. SN z 15.04.2021, III KK 45/21 oraz uchw. SN(7) z 29.06.2021, I KZP 11/21].