Zażalenie na postanowienie o tymczasowym aresztowaniu

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 2023-10-27 r.

Do:Sądu Apelacyjnego w KrakowieWydział Karny

za pośrednictwem:Sądu Okręgowego w WarszawieWydział V Karny

Jan Kowalskiobrońca podejrzanego Adam NowakV K 123/23

Zażaleniena postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział V Karnyz 2023-10-20 r., V K 123/23

Na podstawie art. 252 § 2 w zw. z art. 425 § 1 i 2 KPK zaskarżam wyżej wymienione postanowienie w całości.

Na podstawie art. 427 § 2 w zw. z art. 438 pkt 3 KPK zaskarżonemu postanowieniu zarzucam mający wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego orzeczenia przez uznanie, że:

1) w sprawie istnieje duże prawdopodobieństwo, że podejrzany dopuścił się zarzucanego czynu, podczas gdy żaden z dowodów zgromadzonych w sprawie, ujawnionych obronie, na takie prawdopodobieństwo nie wskazuje i Sąd Okręgowy nie wskazał, z jakich dowodów to prawdopodobieństwo ma wynikać;

2) popełnienie przez podejrzanego zarzucanego mu czynu zostało uprawdopodobnione w stopniu wymaganym przez art. 249 KPK, podczas gdy Sąd Okręgowy ograniczył się jedynie do wskazania, że taki wniosek wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, jednakże bez wskazania, które dowody mają uprawdopodabniać popełnienie zarzucanego czynu, podczas gdy dowody ujawnione obronie w żaden sposób nie spełniają wymagań określonych w art. 249 KPK;

3) w sprawie istnieje istotna obawa podejmowania przez podejrzanego bezprawnych działań zmierzających do zakłócenia biegu postępowania, podczas gdy podejrzany jak do tej pory nie dał nawet możliwości uznania, że będąc na wolności, będzie w jakikolwiek sposób utrudniał postępowanie i Sąd Okręgowy nie wskazał, z jakich to dowodów wyprowadził taki wniosek.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 427 § 1 KPK wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i oddalenie wniosku Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście i zastosowanie łączne: dozoru Policji, poręczenia majątkowego w kwocie 50 000 zł, zakazu opuszczania kraju wraz z odebraniem paszportu.

Uzasadnienie

Obrona po raz kolejny podnosi, że nie miała możliwości zapoznania się z wnioskiem Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście o przedłużenie tymczasowego aresztowania. Stosowny wniosek w tej sprawie został złożony, jednakże bez rezultatu. Tego rodzaju postępowanie uniemożliwia podjęcie rzeczowej obrony podejrzanego. W istocie taka sytuacja sprawia, że podejrzany ma zapewnione formalne prawo do obrony, ale nic więcej. W jaki sposób obrońca w tej sprawie ma podważać zasadność stanowiska Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście, skoro nie są znane argumenty Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście przedstawione SO.

Sąd Okręgowy błędnie ustalił, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że podejrzany popełnił zarzucany mu czyn. Jednakże SO nie wskazał, na jakich przesłankach oparł się, dochodząc do takiego wniosku. Nie jest wskazany żaden dowód ani żaden fakt, który mógłby uzasadniać takie twierdzenie.

Ponadto SO błędnie ustalił, że popełnienie zarzucanego podejrzanemu czynu zostało uprawdopodobnione w stopniu wymaganym przez art. 249 § 1 KPK. Należy zauważyć, że uprawdopodobnienie przewidziane w art. 249 § 1 KPK nie jest uniwersalną przesłanką dającą się szablonowo zastosować do każdej sprawy. Przesłanka uprawdopodobnienia musi być zawsze ustalona ad causam. W każdej sprawie uprawdopodobnienie w rozumieniu omawianego artykułu będzie musiało być zbadane na podstawie dowodów zebranych w danej sprawie. W niniejszej sprawie nie ma żadnego dowodu uzasadniającego uprawdopodobnienie popełnienia przez podejrzanego przestępstwa. Nie można zarzucać popełnienia przestępstwa, gdy jedynym dowodem jest opinia sporządzona przez śledczych. Tego rodzaju opinia nie ma waloru dowodu i jest to tylko i wyłącznie niezweryfikowane twierdzenie śledczych – art. 196 § 1 i 2 i art. 40 § 1 pkt 5 KPK.

Błędne jest ustalenie SO, że istnieje obawa, iż podejrzany będzie bezprawnie utrudniał postępowanie. Sąd nie wskazał, jakie to miałyby być działania podejrzanego. Ponadto Sąd nie wskazał, na jakich przesłankach oparł swoje przypuszczenie. Jak do tej pory, podejrzany żadnym swoim zachowaniem nie dał możliwości przyjęcia, że będzie utrudniał w sposób bezprawny postępowanie. Przecież taka obawa musi być realna i wynikać z konkretnych działań podejrzanego. W niniejszej sprawie podejrzany złożył wyjaśnienia i ustosunkował się do opinii śledczych. Samo postawienie takiego zarzutu nie może być przyczyną uznania, że podejrzany będzie bezprawnie utrudniał postępowanie. Ponadto zagrożenie wysoką karą jest trudne do uznania za wystarczający argument do przedłużenia aresztu. Przecież w sprawie może być wymierzona kara 15 lat pozbawienia wolności, ale też i 3 lata.

Należy zwrócić uwagę, że areszt trwa już ponad 6 miesięcy i ma zostać przedłużony do 9 miesięcy. Postępowanie przygotowawcze ciągle się toczy. W takim razie, jakie czynności są prowadzone, że wymaga to 9 miesięcy, i dlaczego te czynności nie zostały wykonane wcześniej.

Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie.

Jan Kowalski

…………………………………(własnoręczny podpis adwokata)