Zażalenie na postanowienie w przedmiocie uznania środka karnego za wykonany

05.10.2023

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Kwiatowa 12

00-001 Warszawa

123-456-789

[email protected]

123-456-780

Sąd Okręgowy w Warszawie

Wydział Karny

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego w Krakowie

Wydział Karny

ul. Wielicka 1

30-552 Kraków

II K 123/23

Skazany: Adam Nowak

Obrońca: Jan Kowalski

Zażalenie

na postanowienie odmawiające uznania środka karnego za wykonany

Działając w imieniu skazanego Adama Nowaka, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony (w aktach sprawy), na podstawie art. 460 § 1 k.p.k. zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie Wydział Karny z 15.09.2023, II K 456/23, w całości na korzyść Skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam naruszenie prawa materialnego, tj. art. 78 § 2 k.k., polegające na jego niezasadnym zastosowaniu i w konsekwencji oparciu na tym przepisie odmowy uznania środka karnego za wykonany.

Wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i uznanie środka karnego w postaci zakazu wykonywania wszelkiej działalności związanej z prowadzeniem pojazdów mechanicznych za wykonany.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Krakowie Wydział Karny z 10.01.2022 w sprawie o sygnaturze II K 789/21 orzeczono wobec Adama Nowaka karę 2 lat pozbawienia wolności oraz środek karny w postaci zakazu wykonywania wszelkiej działalności związanej z prowadzeniem pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Skazany złożył w trybie art. 78 § 3 k.k. wniosek o uznanie środka karnego za wykonany, argumentując, że zarówno formalne, jak i materialne przesłanki takiego uznania zostały spełnione.

Sąd I instancji odmówił uznania środka karnego za wykonany, powołując się na fakt, że mimo spełnienia przesłanek materialnych (przestrzegania porządku prawnego), na przeszkodzie wydaniu decyzji pozytywnej stoi art. 78 § 2 k.k., albowiem wobec Skazanego orzeczono środek wskazany w art. 42 § 2 k.k.

Nie sposób zgodzić się z tym stwierdzeniem.

Zgodnie z art. 78 § 3 k.k. sąd może po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w art. 39 pkt 2-5a i 7 k.k., uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany przynajmniej przez rok. Powyższej regulacji nie stosuje się, jeżeli środki karne wymienione w art. 42 § 2 k.k. orzeczono na podstawie art. 178a § 1 lub 4 k.k.

Nawet pobieżna lektura wyroku skazującego wraz z uzasadnieniem pozwalają stwierdzić, że Sąd zastosował w niniejszej sprawie zakaz wskazany w art. 42 § 2 k.k., choć nie miał takiej możliwości. Przepis ten wskazuje bowiem, że niemożność uznania środka karnego z art. 78 § 3 k.k. zachodzi tylko wtedy, gdy orzeczono go na podstawie art. 178a § 1 lub 4 k.k., tj. gdy Skazany popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji na szkodę małoletniego albo w razie skazania go za przestępstwo seksualne na szkodę małoletniego.

Tymczasem w wyroku skazującym Sąd orzekł omawiany zakaz na podstawie art. 177 § 1 k.k. – Skazany popełnił bowiem przestępstwo spowodowania wypadku drogowego na szkodę osoby dorosłej, które nie miało charakteru przestępstwa seksualnego.

Skoro sam Sąd uznaje, że Skazany spełnia warunki merytoryczne, niewątpliwie Sąd II instancji powinien zmienić zaskarżone postanowienie i orzec zgodnie z wnioskiem mojego mandanta.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę i wywodzę jak w petitum.

Z poważaniem,

[PODPIS]

Jan Kowalski