Zażalenie na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania

Warszawa, dnia 22.03.2024 r.

Naczelny Sąd Administracyjnyul. Świętokrzyska 1800-950 Warszawaza pośrednictwem:Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow KrakowieWydział IIul. Rakowicka 1031-510 Kraków

II SA/Kr 1234/23Wpis stały: 100 zł (art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi)

Skarżący: Jan Kowalski(adres w aktach)reprezentowany przez:adwokata Annę Nowak(adres i pełnomocnictwo w aktach)Uczestnik postępowania: Piotr Wiśniewski(adres w aktach)reprezentowany przez:radcę prawnego Marię Zielińską(adres i pełnomocnictwo w aktach)Organ administracji: Prezydent Miasta Krakowa(adres w aktach)

Zażalenie uczestnikana postanowienie WSA w Krakowie z 15.02.2024 r.,II SA/Kr 1234/23,w sprawie zawieszenia postępowania

I. Działając jako wykazany pełnomocnik uczestnika postępowania Piotra Wiśniewskiego na podstawie pełnomocnictwa, którego odpis wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej znajduje się w aktach sprawy, w oparciu o art. 222 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,

zaskarżam w całości

postanowienie WSA w Krakowie, Wydział II, wydane 15.02.2024 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie, doręczone mi 20.02.2024 r.

II. Sądowi I instancji zarzucam:

a) wydanie zaskarżonego postanowienia z naruszeniem art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. błędną wykładnię, a w rezultacie niewłaściwe zastosowanie tego przepisu poprzez wadliwe przyjęcie, że rozstrzygnięcie niniejszej sprawy sądowoadministracyjnej zależy od wyniku toczącego się postępowania cywilnego dotyczącego stwierdzenia zasiedzenia nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12,

b) wydanie zaskarżonego postanowienia z naruszeniem art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. niewłaściwe zastosowanie tej normy poprzez wadliwe ograniczenie się do przywołania w uzasadnieniu wyłącznie przepisu art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jako podstawy prawnej wydanego rozstrzygnięcia bez jakiegokolwiek jej wyjaśnienia.

III. Wskazując na powyższe zarzuty – oba łącznie, jak też każdy z osobna – wnoszę na zasadzie art. 227 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi o:

a) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości, względnie

b) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazanie kwestii zawieszenia niniejszego postępowania do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

Jednocześnie, mając na uwadze oczywistą zasadność niniejszego zażalenia, poddaję pod rozwagę Sądu I instancji uchylenie zaskarżonego postanowienia w trybie autokontroli, stosownie do art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Uzasadnienie

1. Zarys okoliczności sprawy

Niniejsze postępowanie toczy się na skutek skargi Jana Kowalskiego na decyzję Prezydenta Miasta Krakowa nr GK.7331.2.2023 odmawiającą skarżącemu wydania pozwolenia na budowę garażu w odniesieniu do nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12. W zaskarżonej decyzji Prezydent Miasta Krakowa wprost wyjaśnił, że do uzyskania przez skarżącego pozwolenia na budowę garażu niezbędne było, aby w dacie składania wniosku o przyznanie tego zezwolenia skarżący wykazał (udokumentował) swój tytuł prawnorzeczowy do nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12. Ponieważ to nie nastąpiło, nie mogło dojść do przyznania skarżącemu pozwolenia na budowę garażu. Ponadto, jako że skarżący w toku postępowania przed organem powoływał się na zasiedzenie nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12, a następnie zainicjował właściwe postępowanie cywilne w tym przedmiocie, Prezydent Miasta Krakowa wyjaśnił, że dla skutecznego powoływania się w obrocie prawnym na prawo własności nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12 wynikające z zasiedzenia niezbędne jest legitymowanie się przez skarżącego prawomocnym postanowieniem sądu wydanym w tej kwestii. Postępowanie zmierzające do wydania takiego postanowienia zostało natomiast zainicjowane przez skarżącego dopiero po złożeniu wniosku o przyznanie pozwolenia na budowę garażu, a więc w żaden sposób nie mogło już zmienić tego, że skarżący w dacie wystąpienia z tym wnioskiem nie legitymował się, jak tego wymagały właściwe przepisy, dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12. Z tej też przyczyny organ konsekwentnie odmawiał Janowi Kowalskiemu zawieszenia postępowania administracyjnego, trafnie nie dostrzegając wpływu wszczętego przed sądem cywilnym postępowania o stwierdzenie zasiedzenia na wynik sprawy administracyjnej. Całkowicie odmienne stanowisko w powyższej kwestii zajął natomiast Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu, z czym nie sposób się zgodzić.

2. Uzasadnienie zarzutów zażalenia

Przede wszystkim należy podkreślić, że Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. błędnej wykładni, a w rezultacie niewłaściwego zastosowania tego przepisu poprzez wadliwe przyjęcie, że rozstrzygnięcie niniejszej sprawy sądowoadministracyjnej zależy od wyniku toczącego się postępowania cywilnego dotyczącego stwierdzenia zasiedzenia nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12. Trzeba bowiem podkreślić, że pojęcie „rozstrzygnięcie sprawy” (sądowoadministracyjnej) użyte w art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy interpretować w zgodzie, po pierwsze, z podstawowymi założeniami modelu jurysdykcji, na jakim opiera się postępowanie przed sądami administracyjnymi, oraz, po drugie, z przepisami art. 134 i 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jeżeli więc sądy administracyjne przede wszystkim weryfikują działalność administracji pod kątem kryterium legalności, biorąc za podstawę oceny stan rzeczy z daty wydania zaskarżonej decyzji, aktu lub innej czynności, zaś orzeczenia tych sądów mają co do zasady charakter kasatoryjny, to oznacza to, że na rozstrzygnięcie sprawy mogą mieć wpływ tylko te okoliczności, które w jakikolwiek sposób oddziałują na powyższe elementy, a więc w istocie na stan rzeczy (faktyczny i prawny) będący podstawą oceny dokonywanej przez sąd. Z powyższego wynika zatem, że aby inne toczące się postępowanie miało, w rozumieniu art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, rozstrzygnięcie zapadłe w takim innym postępowaniu musi oddziaływać na stan rzeczy będący przedmiotem kontroli sądu (istniejący w dacie wydania zaskarżonej decyzji, aktu lub innej czynności). Tymczasem w niniejszej sprawie nic takiego nie ma miejsca, bowiem – co słusznie zauważał wcześniej Prezydent Miasta Krakowa, a czego niestety nie dostrzegł obecnie Sąd I instancji – nawet wydanie pozytywnego postanowienia w przedmiocie zasiedzenia nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12 w niczym nie zmieni już tego, że w dacie składania wniosku o przyznanie pozwolenia na budowę garażu skarżący nie wykazał (nie udokumentował) tytułu prawnorzeczowego do nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12, a tym samym nie spełnił jednego z obligatoryjnych warunków uzyskania pozwolenia na budowę garażu, co trafnie Prezydent Miasta Krakowa skwitował wydaniem negatywnej decyzji w tej kwestii. Krótko mówiąc, rozstrzygnięcie obecnie sprawy cywilnej dotyczącej zasiedzenia nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12, nawet pozytywne dla skarżącego, w żaden sposób nie wpłynie na ocenę zaskarżonej decyzji, bowiem w dacie jej wydania (jak i wcześniej w momencie złożenia wniosku) skarżący takim postanowieniem nie legitymował się, ergo nie była spełniona przesłanka wymagana do przyznania pozwolenia na budowę garażu, którego to wymogu skarżący w dacie składania wniosku, a więc w momencie wskazanym przez ustawę, nie spełniał, co przesądza zarazem o trafności zaskarżonej decyzji. Z powyższych przyczyn wynik toczącego się postępowania o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Kwiatowej 12 nie ma żadnego wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy sądowoadministracyjnej, bowiem w żaden sposób nie wpłynie na kształt podstawy faktycznej i prawnej zaskarżonej decyzji, a tylko ta podstawa stanowi dla sądu punkt odniesienia w zakresie dokonywanej kontroli legalności decyzji. Stąd też naruszenie art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ma w okolicznościach niniejszej sprawy charakter oczywisty, zaś wpływ tego naruszenia na wynik sprawy nie może budzić wątpliwości, skoro w jego następstwie postępowanie niniejsze zamiast być kontynuowane, bezpodstawnie spoczywa. W dalszej kolejności wskazuję, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem również art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tzn. Sąd I instancji niewłaściwie zastosował tę normę poprzez wadliwe ograniczenie się do przywołania w uzasadnieniu wyłącznie przepisu art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jako podstawy prawnej wydanego rozstrzygnięcia, jednakże bez poczynienia jakiegokolwiek wyjaśnienia w tym zakresie. Tego rodzaju uchybienie uniemożliwia w zasadzie zapoznanie się z motywami zastosowania przez WSA właśnie (konkretnie) art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a w rezultacie właściwe ustosunkowanie się do tych motywów i finalnie kontrolę instancyjną zaskarżonego postanowienia w zakresie zastosowanej w nim podstawy prawnej. Zarazem, ze wskazanych przyczyn, uchybienie to należy ocenić jako rażące, co skutkuje oczywistą zasadnością niniejszego zażalenia.

Mając na względzie powyższe, wnoszę zatem jak we wstępie.

Za uczestnika:Piotr Wiśniewski(podpis własnoręczny)r.pr. Maria Zielińskapełnomocnik

Załączniki:

1) dowód uiszczenia wpisu stałego od niniejszego zażalenia na rachunek bankowy WSA w Krakowie;2) dwa odpisy niniejszego zażalenia – dla skarżącego oraz organu administracji.