Zażalenie na postanowienie Sądu
- Prawo
karne
- Kategoria
zażalenie
- Klucze
dowody, naruszenie prawa procesowego, postanowienie, prokurator, sąd rejonowy, umorzenie postępowania, zabezpieczenie, zażalenie, świadkowie
Zażalenie na postanowienie Sądu to dokument składany przez stronę będącą niezadowoloną z decyzji lub rozstrzygnięcia Sądu. W treści zażalenia wskazuje się przyczyny, dla których postanowienie Sądu uznaje się za niesłuszne oraz dowody popierające tę argumentację. Zażalenie może być pierwszym krokiem w dążeniu do zmiany decyzji Sądu poprzez zwrócenie się o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Poznań, 15 marca 2023 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie
Wydział Karny
za pośrednictwem
Sądu Rejonowego w Poznaniu
XI K 1234/22
Adw. Anna Kowalska
Obrońca z urzędu
Jan Nowak
podejrz. o czyn z art. 278 § 1 kk
w zw. z art. 278 § 5 kk i art. 12 kk
Kancelaria Adwokacka ul. Polna 12, 60-000 Poznań
ul. Kwiatowa 23/4, 61-000 Poznań
Sygn. akt: AK/123/23
Zażalenieobrońcy podejrzanego Jana Nowaka na postanowienieSądu Rejonowego w Poznaniu wydane w dniu 1 marca 2023 r.w sprawie sygn. akt XI K 1234/22 w przedmiocie umorzenia postępowania oraz zastosowania środkazabezpieczającego
Działając w imieniu i na rzecz podejrzanego Jana Nowaka, jako obrońca ustanowiony z urzędu, wnoszę na jego korzyść, zażalenie na wyżej wskazane postanowienie Sądu Rejonowego w Poznaniu w zakresie punktów: I i II części dyspozytywnej tegoż postanowienia.
Postanowieniu temu z powołaniem się na art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 438 kpk zarzucam:
1) naruszenie prawa procesowego, tj. art. 391 § 1 kpk, mające wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, poprzez odczytanie na rozprawie zeznań świadków Marii Nowak i Piotra Wiśniewskiego pomimo sprzeciwu obrońcy,
2) naruszenie prawa procesowego art. 7 kpk i 410 kpk, mające wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, poprzez niewzięcie pod uwagę przy dokonywaniu ustaleń faktycznych zeznań świadków Marii Nowak i Piotra Wiśniewskiego, przy jednoczesnym przecenieniu wartości wyjaśnień podejrzanego sprowadzających się do przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu w postępowaniu przygotowawczym.
Wobec powyższych zarzutów na podstawie art. 437 § 2 kpk i art. 438 kpk wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w pkt I i II jego części dyspozytywnej i przekazanie sprawy prokuratorowi do dalszego prowadzenia.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem sąd I instancji umorzył postępowanie prowadzone przeciwko Janowi Nowakowi, podejrzanemu o to, że w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. w Poznaniu, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, po uprzednim nielegalnym podłączeniu do sieci elektrycznej budynku położonego w Poznaniu przy ul. Słonecznej 12, zabrał w celu przywłaszczenia energię elektryczną czerpaną z tej sieci o łącznej wartości 1500 zł na szkodę ENEA S.A. ul. Warszawska 2, 60-000 Poznań, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach wyłączających możliwość rozpoznania znaczenia tego czynu i pokierowania swoim postępowaniem, tj. w sprawie o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 12 kk. Ponadto, sąd orzekł względem podejrzanego środek zabezpieczający – leczenie ambulatoryjne oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.
Postanowienie to jest niesłuszne, zostało wydane z naruszeniem przepisów postępowania wskazanych w petitum zażalenia.
Sąd niezasadnie poprzestał na odczytaniu zeznań świadków: Marii Nowak i Piotra Wiśniewskiego, którzy nie stawili się na rozprawę, i to pomimo zgłoszonego sprzeciwu obrońcy, wskazując, że ów sprzeciw „zmierza jedynie do przedłużenia postępowania w oderwaniu od treści wyjaśnień podejrzanego” (k. 15 akt sprawy). Tymczasem świadkowie ci zeznawali, że podejrzany nie popełnił przypisanego mu czynu, lecz jego brat – Adam Nowak – przebywający wówczas w mieszkaniu zajmowanym przez Jana Nowaka i Marię Nowak, a mieszkający na stałe w Warszawie (którego w tej sprawie w ogóle nie usiłowano nawet przesłuchać). W sytuacji, gdy podejrzany przyznał się do zarzucanego mu czynu jedynie podczas pierwszego przesłuchania, ale nie złożył wyjaśnień na okoliczności dotyczące zarzucanego mu czynu – niedopuszczalne było poprzestanie na odczytaniu zeznań świadków, zwłaszcza że obrońca się temu sprzeciwił.
Następnie, dokonując oceny materiału dowodowego w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, sąd zupełnie zignorował treść zeznań wymienionych świadków, poprzestając na stwierdzeniu, że podejrzany przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w czasie pierwszego przesłuchania, kiedy wyjaśniał „spontanicznie, nie będąc przygotowanym do obrony” (k. 20 akt sprawy). A przecież wyjaśnienia te zostały złożone, zanim wyznaczono podejrzanemu obrońcę i sprowadzały się jedynie do stwierdzenia, że przesłuchiwany przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie licząc krótkiego stwierdzenia podejrzanego, że przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu – nie ma ani jednego dowodu świadczącego o tym, że istotnie podłączył się do sieci budynku i pobierał nielegalnie prąd, a w obliczu choroby psychicznej, na którą cierpi, przypisywanie mu umiejętności dokonania takiego podłączenia jest – zdaniem obrony – nieracjonalne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Co więcej, zeznania świadków: Marii Nowak i Piotra Wiśniewskiego wskazują jednoznacznie, że to nie podejrzany dokonał podłączenia do sieci i to nie on, lecz jego brat korzystający z pomieszczenia piwnicy, do którego odprowadzany był prąd pobierany w następstwie nielegalnego podłączenia, dokonał nielegalnego podłączenia i korzystał z pobranej nielegalnie energii elektrycznej.
Z tych względów zaskarżone postanowienie nie może się ostać. Wniosek prokuratora o umorzenie postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego jest bezzasadny, gdyż podejrzany nie popełnił zarzucanego mu czynu zabronionego, co obrona konsekwentnie w tym postępowaniu podnosi. Twierdzenie obrony jest oparte na treści materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy – bez potrzeby uzupełnienia postępowania dowodowego.
Mając to na uwadze, wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w pkt I i II jego części dyspozytywnej i przekazanie sprawy prokuratorowi do dalszego prowadzenia.
Adw. Anna Kowalska(własnoręczny podpis)
Załącznik:
1) odpis zażalenia
Podsumowując, zażalenie na postanowienie Sądu stanowi formalny środek zaskarżenia decyzji Sądu. Dokument ten składa się z uzasadnienia oraz wniosku o zmianę postanowienia. Przygotowanie zwięzłego i trafnego zażalenia może przyczynić się do pozytywnego rozpatrzenia sprawy w dalszej instancji.