Zażalenie na postanowienie o tymczasowym aresztowaniu

Poznań, 2023-10-26

 

                                          Sąd Okręgowy w Warszawie

                                          Wydział IV Karny Odwoławczy

                                          za pośrednictwem

                                          Sądu Rejonowego

                                          Warszawa – Mokotów

                                          V Wydział Karny

                                          w Warszawie

Adw. Anna Kowalska

Obrońca oskarżonego Jan Nowak

oskarż. o czyn z art. 286 § 1 KK

Kancelaria Adwokacka

ul. Marszałkowska 15

00-510 Warszawa

Sygn. akt: II K 543/23

 

Zażalenie

obrońcy podejrzanego Jana Nowaka na postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie wydane 2023-10-20 w

sprawie sygn. akt II K 543/23 o tymczasowym aresztowaniu

Działając jako obrońca podejrzanego Jana Nowaka, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony załączone do akt postępowania, na podstawie art. 427 § 1 i art. 438 § 1–3 KPK zaskarżam powyższe postanowienie w całości.

Na podstawie art. 438 § 2 i art. 425 pkt 2 KPK zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to:

– art. 258 § 1 KPK poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia z pominięciem celu, jaki gwarantować mają środki zapobiegawcze stosowane wobec podejrzanego, a wykorzystanie zastosowanego środka do osiągnięcia celów wychowawczych, zmierzających do antycypacji kary;

– art. 258 § 1 pkt 2 KPK poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań, podczas gdy nawet z treści uzasadnienia postanowienia Sądu nie wynika, by obawa ta była w jakimkolwiek stopniu uzasadniona, a dotychczasowe postępowanie prowadzi do wniosku, iż stanowi ona jedynie hipotetyczne założenie.

Na podstawie art. 437 § 2 i art. 438 § 1 i 2 KPK wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i zastosowanie względem podejrzanego środków zapobiegawczych o charakterze wolnościowym w postaci dozoru Policji oraz zakazu opuszczania kraju.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 2023-10-20 Sąd Rejonowy w Warszawie zastosował wobec podejrzanego Jana Nowaka tymczasowe aresztowanie na okres 3 miesięcy, tj. od 2023-10-20 do 2024-01-20.

Zaskarżone postanowienie jest niesłuszne i powinno zostać zmienione.

Strona skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 258 § 1 pkt 2 KPK poprzez nieuzasadnione przyjęcie przez Sąd, że zachodzi obawa matactwa ze strony podejrzanego. W doktrynie przyjmuje się powszechnie, iż obawa matactwa, aby mogła być podstawą zastosowania środka izolacyjnego w postaci tymczasowego aresztowania, musi być uzasadniona, tzn. że niezbędne jest wskazanie konkretnych działań podejrzanego, które obawę mogą urealnić (por. A. Marek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2022, s. 543). Działania te w praktyce mogą być różne, istotne jest jednak, by były one bezprawne i podejmowane w celu utrudnienia prawidłowego toku postępowania. Mogą to być zachowania samego podejrzanego, jak też innych osób, podejmowane w porozumieniu z podejrzanym.

Z treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie wynika, by w przedmiotowej sprawie zachodziła uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. Sąd jako argument dla swojego rozstrzygnięcia podaje (bez bliższego wyjaśnienia i uzasadnienia), że zachodzi w sprawie uzasadniona obawa matactwa ze strony podejrzanego, polegająca na możliwości nakłaniania świadków do składania fałszywych zeznań, co dotyczy zwłaszcza pokrzywdzonych.

W sprawie nie istnieje taka obawa.

Pokrzywdzeni Maria Nowak i Piotr Nowak nie zamieszkują z podejrzanym, a Jan Nowak nie zna ich aktualnego miejsca zamieszkania i nie szuka z nimi kontaktu od dnia ich wyprowadzenia się ze wspólnie zajmowanego do 2023-09-15 lokalu. Fakt, że podejrzany wystąpił do Sądu Rejonowego w Warszawie z wnioskiem o wydanie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów z małoletnim Adamem Nowakiem i kontakty te zostały uregulowane, nie może być uznawany za okoliczność służącą podejrzanemu do nakłaniania pokrzywdzonego do składania fałszywych zeznań.

Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania jest środkiem wyjątkowym i powinien być stosowany tylko w razie zaistnienia okoliczności wskazanych w ustawie, w razie stwierdzenia, że inne środki przymusu nie mogą spełnić celu, jakim jest ochrona postępowania przed nieuprawnionymi działaniami podejrzanego. Należy zwrócić uwagę, że nawet jeśli in concreto występuje realna obawa matactwa ze strony podejrzanego oraz istnieją przesłanki wskazujące na wymierzenie mu surowej kary, możliwe jest stosowanie innych środków zapobiegawczych niż tymczasowe aresztowanie (por. post. SN z 2022-05-10, III KK 123/22, OSNwSK 2022, Nr 7, poz. 543).

W tym stanie sprawy wnoszę jak na wstępie.

                                                    Adw. Anna Kowalska

                                                    (własnoręczny podpis)

Załączniki:

1) upoważnienie do obrony;

2) odpis zażalenia.