Zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania

Warszawa, dnia 24 maja 2023 r.

Do

Sądu Okręgowego

VI Wydział Karny-Odwoławczy

w Warszawie

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa

IX Wydział Karny

w Warszawie

IX K 1234/22 akt Sądu Rejonowego:

Adwokata Jan Kowalski,

Kancelaria Adwokacka

w Warszawie (00-001 Warszawa),

ul. Marszałkowska 53,

pełnomocnika oskarżycielki

prywatnej Anna Nowak,

w sprawie przeciwko:

Tomasz Wiśniewski, oskarżonemu

z art. 212 § 2 KK

Zażalenie

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa,

IX Wydział Karny, z 15 marca 2023 r. (IX K 1234/22)

w przedmiocie umorzenia postępowania

Na zasadzie art. 459 § 1 KPK zaskarżam:

wyżej wymienione postanowienie.

Na zasadzie art. 427 § 2 i 438 pkt 3 KPK postanowieniu temu zarzucam:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

polegający na uznaniu, że na rozprawę w dniu 15 marca 2023 r. nie stawili się bez

usprawiedliwionych powodów oskarżycielka prywatna i jej pełnomocnik.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 437 § 2 KPK wnoszę:

o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Na zasadzie art. 97 KPK proszę uprzejmie o sprawdzenie, przed wydaniem

postanowienia, okoliczności podanej w uzasadnieniu przez przyjęcie załączonego

pisemnego oświadczenia.

Jako uzasadnienie zarzutów i wniosków zawartych w zażaleniu, pozwalam sobie

załączyć oświadczenie z 16 marca 2023 r., jakie przedstawiłem Sądowi Rejonowemu dla

Warszawy-Mokotowa w Warszawie, IX Wydział Karny. Jak opisałem bliżej w tym oświadczeniu,

oczekując w dniu 15 marca 2023 r. na wywołanie sprawy przed salą rozpraw nr 215 w

gmachu Sądu Rejonowego, mogłem przeoczyć moment wywoływania sprawy

przez protokolantkę. Tak więc stanowisko Sądu Rejonowego w momencie

wydawania postanowienia o umorzeniu postępowania było słuszne w świetle

stanu faktycznego istniejącego na sali rozpraw, natomiast nie odpowiadało

obiektywnej rzeczywistości w świetle stanu faktycznego istniejącego tuż za

drzwiami tej sali.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest na tle obowiązujących przepisów

postępowania odwoławczego zasadny w tym znaczeniu, że sąd odwoławczy bada

prawidłowość ustaleń faktycznych nie tylko w momencie ferowania orzeczenia

przez sąd I instancji, ale również obiektywny i definitywnie wyjaśniony stan

faktyczny w momencie dokonywania kontroli odwoławczej. Chodzi bowiem o to,

by orzeczenie prawomocne było zgodne z obiektywną rzeczywistością.

W świetle załączonego oświadczenia nie wydaje się, by niestawiennictwo

oskarżycielki prywatnej i jej pełnomocnika można uznać za nieusprawiedliwione.

Zaskarżone postanowienie jest typowym przykładem nieporozumienia, jakie w

praktyce wymiaru sprawiedliwości może się zdarzyć – bez winy Sądu i

zainteresowanych uczestników postępowania.

adwokat

Załączniki (2):

1) oświadczenie z 16 marca 2023 r.,

2) odpis zażalenia.