Zażalenie na postanowienie w przedmiocie sprostowania omyłki pisarskiej

Warszawa, dnia 27 lipca 2024 r.

DoSądu OkręgowegoVII Wydział Karny-Odwoławczyw Warszawieza pośrednictwemSądu Rejonowego dla Warszawy-MokotowaVI Wydział Karnyw Warszawie

II K 1234/23 Sądu Rejonowego:

Adwokata Anny Kowalskiej,członka Zespołu Adwokackiego nr 123w Warszawie, ul. Marszałkowska 123,obrońcy Jana Nowaka,oskarżonego z art. 228 § 1 KK

Zażaleniena postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa, VI Wydział Karny,z 15 czerwca 2024 r. (sygn. II K 1234/23)dotyczące sprostowania omyłki pisarskiej

Na zasadzie art. 105 § 4 KPK zaskarżam: wyżej wymienione postanowienie.

Na zasadzie art. 427 § 2 i 438 pkt 2 KPK postanowieniu temu zarzucam: obrazę przepisów postępowania, mianowicie art. 105 § 1 w zw. z art. 413 § 1 pkt 5 KPK, która miała wpływ na treść orzeczenia, a wynika z ustalenia innego okresu popełnienia przez skazanego przestępstwa w porównaniu z okresem ustalonym w wyroku prawomocnym.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 437 § 1 KPK wnoszę: o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10 maja 2024 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa skazał Jana Nowaka z mocy art.228 § 1 KK w związku z art. 33 § 1 i 2 KK na karę 1 roku pozbawienia wolności i100 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda stawka za to, że w okresie oddnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 marca 2023 r. jako zawodowy kurator sądowy przyjął w zzwiązku z pełnieniem tej funkcji od Piotra Wiśniewskiego korzyść majątkową w postaciłącznej kwoty 5000 zł. Po wysłuchaniu w trybie art. 254 KPK wniosku obrony ouchylenie w stosunku do oskarżonego tymczasowego aresztowania (trwającegood 15 lutego 2023 r.), Sąd nie uznał za stosowne uchylić tego środka zapobiegawczego,powołując się na treść art. 258 § 2 KPK.

Na posiedzeniu w dniu 15 czerwca 2024 r. Sąd mocą zaskarżonego postanowienia uznał, żedo treści wyroku wkradła się oczywista omyłka pisarska, polegająca na tym, żezamiast daty 31 marca 2023 r., jako daty kończącej okres popełnienia przypisanegooskarżonemu przestępstwa, należy wstawić datę 30 czerwca 2023 r. z uzasadnieniem, że „taostatnia data odpowiada ustaleniom faktycznym poczynionym przez Sąd”.

Postanowienie to obraża powołane w petitum przepisy, a to z przyczynnastępujących:

1. Niezależnie od tego, że akt oskarżenia operuje wyłącznie okresem ustalonym w wyroku, materiał dowodowy nie dostarczył żadnych danych uzasadniających przedłużenie tego okresu. Wprawdzie świadek Piotr Wiśniewski stwierdził w jednym fragmencie swoich zeznań (k. 76), że „z chwilą odwiezienia syna do szkoły po wakacjach na pewno już nie dawał”, jest to jednak wzmianka odnosząca się do początku września (początek nowego roku szkolnego).

We wszystkich innych zeznaniach Piotr Wiśniewski kategorycznie twierdzi, że właśnie w dniu 31 marca 2023, wręczając oskarżonemu 2000 zł, oświadczył mu jednocześnie, że nie może i nie będzie już więcej „udzielać pożyczek”.

2. Ustalenie w wyroku sądowym daty lub okresu popełnienia przypisanego przestępstwa należy do kategorii rozstrzygnięć sądu – zgodnie z art. 413 § 1 pkt 5 KPK. Rozstrzygnięcie to rodzi dla oskarżonego określone skutki prawne i może być korygowane jedynie w toku kontroli apelacyjnej przez sąd odwoławczy. Przepis art. 105 KPK zezwala na sprostowanie w formie postanowienia tylko omyłek pisarskich czy rachunkowych, tj. takich, które nie dotyczą materialnej treści orzeczenia i które są przy tym oczywiste, czyli w danym kontekście są widoczne od razu.

Rozciąganie treści tego przepisu na rozstrzygnięcia sądu należy więc uznać zanieporozumienie wynikające z niewłaściwej wykładni tego artykułu.

adwokat Anna Kowalska

Załącznik (1):odpis zażalenia.