Decyzja o odmowie uchylenia decyzji

Urząd Miasta Wrocławia

ul. Hubska 1, 50-028 Wrocław, 15.03.2024 r.

DECYZJA

po rozpatrzeniu wniosku Jana Kowalskiego o uchylenie decyzji ZP-VII.7220.12.2023.AK z dnia 28.02.2024 r., którą nakazano Janowi Kowalskiemu, jako posiadaczowi odpadów, usunięcie odpadów z terenu nieprzeznaczonego do składowania lub magazynowania odpadów ul. Kwiatowa 12, 50-001 Wrocław, na podstawie art. 155 w związku z art. 154 § 2 ustawy z 14.06.1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735), dalej k.p.a.,

odmawiam uchylenia decyzji ZP-VII.7220.12.2023.AK z dnia 28.02.2024 r.

UZASADNIENIE

Jan Kowalski pismem z dnia 05.03.2024 r. wniósł, na podstawie art. 155 k.p.a., o uchylenie opisanej wyżej decyzji ZP-VII.7220.12.2023.AK z dnia 28.02.2024 r., wskazując, że nie jest już posiadaczem odpadów.

Urząd Miasta Wrocławia zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 155 k.p.a. decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony; przepis art. 154 § 2 stosuje się odpowiednio.

Wskazać w tym miejscu trzeba, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalił się pogląd, iż do decyzji ostatecznych, o których mowa w art. 155 k.p.a., należą również decyzje nakładające na stronę obowiązki.

Postępowanie prowadzone na podstawie art. 155 k.p.a. jest nadzwyczajnym postępowaniem, które nie może prowadzić do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, ale do kontroli i weryfikacji decyzji ostatecznej z jednego tylko punktu widzenia, a mianowicie, czy za zmianą (uchyleniem) przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony, przy czym zmianie tej (bądź uchyleniu) nie mogą sprzeciwiać się przepisy szczególne. Przyjmuje się również, że decyzje wydawane na podstawie art. 155 k.p.a. mają charakter decyzji uznaniowych, ponieważ określone w nim przesłanki nie są zdefiniowane.

W doktrynie wskazuje się, że istotą postępowania prowadzonego w trybie art. 155 k.p.a. jest sprawdzenie, czy w ustalonym stanie faktycznym i prawnym istnieją szczególne przesłanki, które przemawiałyby za zmianą (uchyleniem) decyzji ostatecznej, pod warunkiem, że zmienione rozstrzygnięcie nie będzie kolidowało z obowiązującym porządkiem prawnym. Przy czym zmiana (uchylenie) decyzji na podstawie art. 155 k.p.a. nie wiąże się z oceną tej decyzji jako nieprawidłowej, a decyzja wydana na podstawie art. 155 k.p.a. może dotyczyć wyłącznie kwestii rozstrzygniętych zmienianą (uchylaną) decyzją organu, a nie kwestii nowych.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z art. 155 k.p.a., zmianie lub uchyleniu decyzji nie mogą sprzeciwiać się przepisy szczególne. Odnosząc się do tej kwestii, dostrzec należy, że decyzja ZP-VII.7220.12.2023.AK z dnia 28.02.2024 r. została wydana na podstawie art. 26 ustawy z 14.12.2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2022 r. poz. 699), który stanowi, że posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania (ust. 1). W przypadku nieusunięcia odpadów zgodnie z ust. 1, Urząd Miasta Wrocławia, w drodze decyzji wydawanej z urzędu, nakazuje posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania (ust. 2). W świetle tej regulacji należy przyjąć, że decyzja wydana w oparciu o art. 26 ust. 2 ustawy o odpadach ma charakter decyzji związanej, co w niniejszej sprawie oznaczało, że w sytuacji gdy Urząd Miasta Wrocławia stwierdził wystąpienie okoliczności prawem przewidzianych (nieusunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania), miał obowiązek, a nie uprawnienie, wydania nakazu usunięcia odpadów. Z woli ustawodawcy organy administracji publicznej były bowiem związane sposobem takiego rozstrzygnięcia.

Uwzględnienie wniosku Jana Kowalskiego spowodowałoby zatem stan sprzeczny z prawem, w związku z czym nie może być on uwzględniony (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12.01.2023 r., IV SA/Wa 1234/22, LEX nr 321654). Nie można też nie spostrzec tego, że wniosek Jana Kowalskiego zmierza w zasadzie do uchylenia się od wykonania nałożonego na nią obowiązku, z kolei orzeczony obowiązek usunięcia odpadów ciąży na niej, jako posiadaczu odpadów z mocy samego prawa. Przepis art. 155 k.p.a. może mieć z kolei zastosowanie tylko do rozstrzygnięć, w których organ ma możliwość swobody w kształtowaniu treści decyzji.

Ponadto, za uchyleniem decyzji nakazowej nie przemawia interes społeczny, który wręcz wymaga, by odpady zostały usunięte z terenu ul. Kwiatowa 12, 50-001 Wrocław. Nie jest to bowiem miejsce przeznaczone na składowanie czy magazynowanie odpadów.

Odnosząc się do treści wniosku, końcowo należy dodatkowo pokreślić, że przepis art. 155 k.p.a. nie może być podstawą rozpoznania merytorycznego sprawy w jej całokształcie, niejako w kolejnej instancji, lub też podstawą do kontroli legalności zaskarżonej decyzji. Zastosowanie trybu z art. 155 k.p.a. nie może bowiem prowadzić do rozpatrzenia sprawy w "trzeciej" instancji, nie może też prowadzić do obejścia przepisów dotyczących zasad prowadzenia postępowania administracyjnego.

Wobec powyższego, orzeczono jak na wstępie.

Od niniejszej decyzji przysługuje stronie prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu, za pośrednictwem Urzędu Miasta Wrocławia, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Zgodnie z art. 127a k.p.a., w trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania strona może zrzec się prawa do wniesienia odwołania wobec organu administracji publicznej, który wydał decyzję. Z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania, decyzja staje się ostateczna i prawomocna.

Anna Nowak

Inspektor

Otrzymują:

Jan Kowalski

Maria Nowak