Decyzja w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego

Warszawa, dnia 24.05.2023 r.

NaczelnikUrzędu Skarbowego w Warszawieul. Jagiellońska 2303-719 Warszawa

Nr sprawy:1435/2023/PDOF

Jan KowalskiFirma "Kowalski Sp. z o.o."ul. Kwiatowa 12/401-234 WarszawaNIP: 123-456-78-90

DECYZJAW SPRAWIE OKREŚLENIA WYSOKOŚCI ZOBOWIĄZANIA PODATKOWEGO

Na podstawie art. 21 § 3, art. 23, art. 207 § 1 i art. 210 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.; dalej jako o.p.) oraz art. 45 ust. 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej jako u.p.d.o.f.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie, po przeprowadzonym postępowaniu podatkowym wszczętym postanowieniem z 15.03.2023 r., określa Janowi Kowalskiemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2022 r. w wysokości 12500 zł (słownie: dwanaście tysięcy pięćset złotych).

Uzasadnienie

Postanowieniem nr 1435/2023/PDOF z 15.03.2023 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie wszczął postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2022 r. Postępowanie podatkowe zostało wszczęte w związku z przeprowadzoną u podatnika kontrolą podatkową w okresie od 01.02.2023 do 28.02.2023 r. W ramach tego postępowania stwierdzono, że podatnik nie posiada księgi przychodów i rozchodów za 2022 r. Jak wynika z wyjaśnień przedstawionych przez podatnika w dniu 10.02.2023 r., podatnikowi skradziono komputer, w którym prowadzona była książka przychodów i rozchodów, oraz faktury potwierdzające sprzedaż mebli, a także kasę fiskalną. W ramach kontroli podatkowej podatnik przedłożył faktury VAT dotyczące zakupu drewna, w tym rejestr zakupu VAT. Ponadto w ramach przeprowadzonego przesłuchania podatnik wyjaśnił, że kradzież została zgłoszona Komendzie Rejonowej Policji, jednak postanowieniem z 15.02.2023 r. postępowanie w sprawie zostało umorzone z uwagi na brak dowodów. W protokole z kontroli podatkowej u podatnika stwierdzono, że nie można potwierdzić rzetelności jego rozliczeń za 2022 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż podatnik nie posiada książki przychodów i rozchodów za 2022 r., rejestru sprzedaży i faktur VAT dotyczących sprzedanych mebli, a także faktur dokumentujących sprzedaż. Stwierdzono jedynie, że podatnik dokonał w 2022 r. sprzedaży 50 mebli o różnych parametrach. Ponadto w toku kontroli podatnik przedłożył dokumenty, z których wynika, że w 2022 r. w związku ze sprzedażami mebli poniósł wydatki na materiały w wysokości 5000 zł, w tym na drewno, lakier, gwoździe i śruby, wydatki na transport, a także na reklamę w wysokości 1000 zł (z czego odliczeniu od podatku podlegała kwota 800 zł). W odniesieniu do kosztów zakupu drewna w celu ich odsprzedaży podatnik w trakcie przesłuchania wyjaśnił, że koszt zakupu drewna wynosił średnio około 50% ceny sprzedaży. Na potwierdzenie tego przedłożył 10 faktur VAT dotyczących sprzedaży mebli, które to faktury przesłał swoim klientom drogą mailową. W toku kontroli podatkowej ustalono, że w odniesieniu do udokumentowanych w powyższy sposób 10 sprzedaży mebli koszty ich zakupu w przychodzie z ich sprzedaży wyniosły średnio 48%, a zakres wahań tego wskaźnika dla poszczególnych mebli wynosił 45–55%. W ramach kontroli podatkowej przeprowadzono również badanie ksiąg podatkowych podatnika. Ustalono, że za 2022 r. brak jest ksiąg podatkowych i innych dokumentów. Podatnik, wnosząc zastrzeżenia w tym zakresie, wskazał na fakt kradzieży. Pismem z 15.03.2023 r. podatnik zwrócił się o umorzenie zaległości podatkowych. W trakcie przeprowadzonego postępowania pismami z 20.03.2023 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie zwrócił się do wszystkich wskazanych w 10 fakturach klientów o potwierdzenie dokonania zakupu. W odpowiedzi na wezwania w 8 przypadkach klienci potwierdzili zakup. U 2 klientów konieczne było przeprowadzenie dodatkowych czynności sprawdzających, które potwierdziły, że i te faktury odzwierciedlają rzeczywisty stan. Postanowieniem z 25.03.2023 r., doręczonym w dniu 28.03.2023 r., wyznaczono podatnikowi 14-dniowy termin do złożenia wyjaśnień. Podatnik w piśmie z 05.04.2023 r. podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Zgodnie z art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 u.p.d.o.f. a kosztami uzyskania przychodu z uwzględnieniem amortyzacji. Wobec faktu, że podatnik nie posiada książki przychodów i rozchodów ani innych dokumentów, na podstawie których możliwe byłoby określenie wysokości przychodów podatnika za 2022 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie, stosownie do art. 23 § 1 pkt 1 o.p., był zobowiązany do oszacowania podstawy opodatkowania, gdyż brak było możliwości jej określenia na podstawie zebranych dowodów. Organ podatkowy nie miał też, stosownie do art. 23 § 2 o.p., możliwości określenia podstawy opodatkowania na podstawie danych z zeznania podatkowego. Dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, nie pozwalały na określenie wysokości zobowiązania podatkowego, ponieważ podatnik ich nie posiadał. Przepis art. 23 § 3 o.p. wskazuje, że w celu oszacowania podstawy opodatkowania organ podatkowy, stosując w szczególności następujące metody: 1) porównania z dochodami uzyskiwanymi przez podatników prowadzących działalność o podobnym zakresie i w podobnych warunkach; 2) ustalenia dochodu na podstawie kosztów poniesionych na nabycie lub wytworzenie towarów handlowych albo świadczonych usług i uwzględnienia w kalkulacji kosztów, przeciętnej marży zysku stosowanej w danej branży; 3) ustalenia dochodu na podstawie procentowej stawki dochodu od obrotu; 4) ustalenia dochodu na podstawie ilości zużytych surowców lub materiałów; 5) ustalenia dochodu na podstawie opłat za świadczone usługi; 6) ustalenia dochodu na podstawie prowadzonej ewidencji sprzedaży. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie w celu określenia podatnikowi wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2022 r., z uwagi na brak ksiąg podatkowych, stosownie do art. 23 o.p., oszacował podstawę opodatkowania. W trakcie toczącego się postępowania ustalono, że podatnik w 2022 r. poniósł znane koszty uzyskania przychodów nie związane bezpośrednio z przychodami z tytułu sprzedaży mebli w wysokości 2000 zł. Na koszty te składają się czynsz, energia elektryczna, telefon i internet, a także wydatki na dojazd oraz na reklamę (800 zł) w łącznej kwocie 2000 zł. Ponadto podatnik zapłacił w 2022 r. składki ZUS w wysokości 1500 zł (z czego odliczeniu od podatku podlegała kwota 1200 zł). Na podstawie 10 sprzedaży mebli w 2022 r. ustalono, że marża zysku wynosiła 52%, beż uwzględnienia kosztów reklamy w kwocie 800 zł. Kierując się wskazaniami zawartymi w art. 23 § 5 o.p., zgodnie z którym jeżeli w toku postępowania podatkowego organ podatkowy ustali dwie lub więcej równie prawdopodobnych podstaw opodatkowania, w trakcie postępowania podatkowego ustalono dwie równie prawdopodobne podstawy opodatkowania. Dlatego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, że przy oszacowaniu podstawy opodatkowania należy zastosować metodę określoną w art. 23 § 3 pkt 5 o.p., czyli tzw. metodę ustalenia dochodu na podstawie opłat za świadczone usługi, ponieważ podatnik sprzedawał meble na zamówienie. Na podstawie posiadanych danych ustalono podstawę opodatkowania: 1) przychody: 25000 zł 25000 zł (przychód) x 52% (marża) = 13000 zł; 2) koszty uzyskania przychodów: 2000 zł (pozostałe koszty) + 13000 zł (koszt materiałów) = 15000 zł; 3) dochód (podstawa opodatkowania): 25000 zł – 15000 zł = 10000 zł; 4) podatek dochodowy od osób fizycznych za 2022 r. (17% od podstawy opodatkowania): 10000 zł × 17% – 1200 zł (składki ZUS) = 1700 zł – 1200 zł = 500 zł, po zaokrągleniu 500 zł. Wobec tego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie oszacował podstawę opodatkowania i w oparciu o tak określoną podstawę opodatkowania wyznaczył wysokość zobowiązania podatkowego. Podatek dochodowy wraz z odsetkami podlega wpłacie na rachunek bankowy Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Pouczenie

Niniejsza decyzja jest ostateczna, o ile nie zostanie jej nadany – stosownie do art. 239a o.p. – rygor natychmiastowej wykonalności. Od niniejszej decyzji służy stronie prawo do wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, w terminie 14 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji. Odwołanie należy wnieść za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie. Zgodnie z art. 222 o.p. odwołanie powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, uzasadnienie zarzutów i żądanie. Stosownie do art. 210 § 2a o.p. pouczam, że podatnik ponosi odpowiedzialność karną za poświadczenie nieprawdy w dokumentach, mające na celu uszczuplenie podatku.

Z upoważnieniaNaczelnikaUrzędu Skarbowego w WarszawieAnna NowakStarszy Inspektor Kontroli Skarbowej

Otrzymują:1. Jan Kowalski, ul. Kwiatowa 12/4, 01-234 Warszawa;2. Izba Administracji Skarbowej w Warszawie.