Apelacja od wyroku

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 15 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego w Krakowie

I C 1234/23

Powód: Jan Kowalski zam. ul. Słoneczna 23, 30-001 Kraków reprezentowany przez adw. Anna Nowak

Pozwany: Firma XYZ Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie KRS 0000123456 reprezentowany przez adw. Piotr Wiśniewski

ul. Polna 45, 31-002 Kraków

sygn. akt Sądu Rejonowego: I C 4321/22 wartość przedmiotu zaskarżenia: 15 000 zł (słownie: piętnaście tysięcy złotych)

APELACJA powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Krakowie I C 4321/22 z 10 kwietnia 2024 r. w sprawie o sygn. akt I C 1234/23

W imieniu powoda, którego pełnomocnictwo znajduje się w aktach sprawy, na zasadzie art. 367 § 1 i 2 w zw. z art. 368 § 1 KPC zaskarżam wyrok Sądu Rejonowego w Krakowie I C 4321/22 z 10 kwietnia 2024 r. w sprawie I C 1234/23 w części, tj. w pkt 2 i pkt 3.

W oparciu o art. 368 § 1 pkt 2 KPC zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:

1) obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj.: a) art. 233 § 1 KPC poprzez niedostateczne rozważenie całokształtu okoliczności sprawy przy ocenie rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda oraz pominięcie faktu, że powód pomimo prawidłowego leczenia nie odzyskał zadowalającej wydolności dynamicznej kręgosłupa, a utrudnienia w normalnym funkcjonowaniu są trwałe i ograniczają powoda w codziennym życiu, b) art. 232 KPC w zw. z art. 233 § 1 KPC poprzez pominięcie części materiału dowodowego w postaci oświadczenia świadka Maria Kowalska, co doprowadziło do błędnego uznania roszczenia o odszkodowanie za nieudowodnione;

2) obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 445 § 1 KC poprzez błędną jego wykładnię polegającą na nieprawidłowym ustaleniu wysokości zadośćuczynienia w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy i w oderwaniu od realiów rozpoznawanej sprawy.

Wobec powyższego, na podstawie art. 368 § 1 pkt 5 w zw. z art. 386 § 1 i 4 KPC, wnoszę o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda: a) dalszej kwoty 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 10 maja 2023 r. do dnia zapłaty, b) kwoty 5 000 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 10 maja 2023 r. do dnia zapłaty;

2) zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych; ewentualnie o

3) uchylenie wyroku sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kosztów procesu za obie instancje.

Wnoszę również o zwolnienie powoda z opłaty od apelacji.

UZASADNIENIE

W ocenie powoda rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego jest błędne w zaskarżonej części, bowiem:

Bezsporne jest, że powód doznał uszkodzenia ciała wskutek wypadku drogowego, który miał miejsce 1 stycznia 2023 r. Zakres obrażeń wynika ze złożonej do akt sprawy dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii. Wskazany zakres uszczerbku na zdrowiu w łącznym wymiarze 10% nie był przez pozwanego kwestionowany.

Z opinii biegłych wynika znaczny rozmiar i zakres cierpień fizycznych oraz psychicznych powoda. Stopień ich nasilenia był znaczny, co wynikało z szeregu obrażeń ciała powoda. Pokrzywdzony był hospitalizowany 14 dni, a następnie leczony w poradni ortopedycznej w Krakowie.

Powód pomimo prawidłowego leczenia nie odzyskał zadawalającej wydolności dynamicznej kręgosłupa, zaś bóle wysiłkowo-przeciążeniowe okolicy pleców i lędźwiowej nadal występują. Nie jest również możliwy pełny powrót do sprawności jak przed wypadkiem. Utrudnienia w normalnym funkcjonowaniu są trwałe i ograniczają powoda w codziennym funkcjonowaniu.

Okoliczności te były znane sądowi I instancji, który nie przypisał im odpowiedniego znaczenia. Powyższe skutkowało naruszeniem art. 445 § 1 KC. Rozważania Sądu w zakresie wykładni powołanego przepisu polegały jedynie na przywołaniu stanowiska judykatury wypracowanej w tym zakresie i jako takie oderwane są od realiów rozpoznanej sprawy.

Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że odpowiednią sumą zadośćuczynienia (uwzględniając kwotę 5 000 zł wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym) jest kwota 5000 zł. Rozmiar i zakres cierpień powoda uzasadnia tezę, że rekompensata zamyka się w kwocie łącznej 15 000 zł. Po zaliczeniu sumy już wypłaconej powodowi należy się kwota 10 000 zł. Odpowiada ona wymogom, o których mowa w przywołanym przepisie.

Wszak w orzecznictwie podkreśla się, że zadośćuczynienie pieniężne, o którym mowa w art. 445 § 1 KC, ma na celu naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Dlatego ustalając kwotę zadośćuczynienia, należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia (wyr. SN z 15 marca 2012 r., I CSK 352/11, Legalis). W przedmiotowej sprawie rozmiar cierpień powoda jest niewątpliwy. Powyższe znalazło potwierdzenie w obu opiniach biegłych lekarzy – ortopedy oraz neurologa.

Wysokość zadośćuczynienia spełnia funkcję kompensacyjną, a więc powinno ono być pochodną wielkości doznanej krzywdy. Przyznana suma pieniężna powinna być utrzymana w rozsądnych granicach i dostosowana do aktualnych stosunków majątkowych i powinna być umiarkowana.

Odpowiedniość kwoty zadośćuczynienia, o której stanowi art. 445 § 1 KC, ma służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie być źródłem wzbogacenia (por. wyr. SN z 12 kwietnia 2011r., I CSK 564/10, Legalis).

W ocenie powoda Sąd Rejonowy bezpodstawnie oddalił powództwo w części dotyczącej odszkodowania obejmującego zwrot kosztów opieki. Sąd całkowicie pominął dokument prywatny w postaci oświadczenia świadka Maria Kowalska – osoby sprawującej opiekę nad powodem oraz wyjaśnienia powoda i treść opinii biegłego ortopedy. Żądanie z tego tytułu kwoty 5 000 zł nie jest wygórowane i uwzględnia sumę wypłaconą w postępowaniu przedsądowym.

Powód wnosi o zwolnienie go od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, co uzasadnia swoją trudną sytuacją majątkową. Od chwili wypadku powód pozostaje bowiem bez pracy i jest na utrzymaniu rodziców. Powód nie posiada własnego mieszkania ani żadnego majątku ruchomego. W takim stanie rzeczy powód nie ma możliwości poniesienia kosztów sądowych bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, wobec czego wniosek o zwolnienie ich ponoszenia w całości pozostaje uzasadniony i zasługuje na uwzględnienie.

Wobec powyższego apelacja jest uzasadniona i wnosi się o jej uwzględnienie.

adw. Anna Nowak /podpis własnoręczny/

Załączniki: ‒ odpis apelacji wraz z załącznikami, ‒ oświadczenie o stanie majątkowym.