Analiza zasadności wniesienia kasacji

1.1. Cel kazusu

Ocena sytuacji prawnej, w jakiej znalazł się skazany prawomocnie Jan Kowalski, pod kątem podjęcia decyzji, czy – występując jako obrońca oskarżonego z urzędu, ustanowiony zarządzeniem Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie – adwokat Anna Nowak, prowadzący Kancelarię Adwokacką w Krakowie przy ul. Floriańskiej 12, powinien sporządzić i wnieść kasację do Sądu Najwyższego, czy też uznać, iż brak jest podstaw do wniesienia tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia i sporządzić dla Sądu informację o braku podstaw do wniesienia kasacji. W obu przypadkach należy wskazać, jakie dalsze kroki prawne powinien doradzić adw. Anna Nowak swojemu mandantowi Janowi Kowalskiemu w związku z prawomocnym skazaniem.

1.2. Założenia

W aktach sprawy znajdują się:

- wyrok Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 15 marca 2022 roku (sygn. akt II K 123/22), na mocy którego Jan Kowalski został uznany za winnego tego, że:

   a) w dniu 20 stycznia 2022 roku w Krakowie podczas imprezy w domu pokrzywdzonego Piotra Wiśniewskiego, uderzając go nieustalonym, ostro zakończonym narzędziem w brzuch, spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rany kłutej brzucha drążącej do jamy otrzewnowej i niepełnościennego uszkodzenia jelita cienkiego, które stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego Piotra Wiśniewskiego, w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 156 § 1 pkt 2 KK,

   b) 21 stycznia 2022 roku w Krakowie, wbrew przepisom ustawy, posiadał środki odurzające w postaci suszu ziela konopi w ilości 0.5 grama, co stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1234 ze zm.);

- za tak opisane i zakwalifikowane czyny Sąd wymierzył Janowi Kowalskiemu kary: za czyn I – 3 lata pozbawienia wolności, za czyn II – grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda;

- apelacja obrońcy oskarżonego Jana Kowalskiego, z dnia 15 kwietnia 2022 roku, w której zarzucił on wyrokowi obrazę art. 156 § 1 pkt 2 KK, polegającą na niesłusznym uznaniu winy oskarżonego, pomimo że żaden ze świadków nie widział momentu zadania ciosu, a narzędzia, którym cios został zadany, nie znaleziono, oraz obrazę art. 62 ust. 3 NarkU, polegającą na bezkrytycznym przyjęciu na podstawie pomówienia świadka Adama Zielińskiego, że oskarżony był właścicielem suszu konopi. Wskazując na te fakty, obrońca wniósł o uniewinnienie oskarżonego od obu postawionych mu zarzutów;

- apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego Piotra Wiśniewskiego, zaskarżająca orzeczenie w części dotyczącej wymiaru kary jako rażąco łagodnej z żądaniem podwyższenia jej wymiaru przez sąd odwoławczy do 5 lat pozbawienia wolności;

- wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 15 czerwca 2022 roku (sygn. akt II Ka 456/22), którym wyrok Sądu Rejonowego w Krakowie został zmieniony w ten sposób, że kara pozbawienia wolności wymierzona Janowi Kowalskiemu został podwyższona do 4 lat, a w pozostałym zakresie wyrok I instancji został utrzymany w mocy.

Ponadto:

- w sprawie przesłuchana została żona oskarżonego Maria Kowalska, która na rozprawie przed Sądem Rejonowym złożyła oświadczenie, że korzysta z przysługującego jej prawa do odmowy składania zeznań;

- w sprawie nie występowała jako świadek matka oskarżonego Anna Kowalska, a sąd odtwarzał jej wypowiedzi o zachowaniu się oskarżonego na podstawie zeznań pokrzywdzonego Piotra Wiśniewskiego;

- nie znaleziono narzędzia opisanego w zarzucie i w wyroku skazującym za pomocą rodzajowego określenia „narzędzie ostro zakończone”;

- żaden z sądów orzekających w sprawie nie rozważał, czy znaleziona u oskarżonego w mieszkaniu ilość środka odurzającego spełnia kryterium posiadania w rozumieniu art. 62 ust. 3 NarkU, a także czy dokonane w tym zakresie ustalenia przez sąd I instancji dają podstawę do rozstrzygnięcia tej kwestii czy też nie;

- żaden z sądów nie ustalił, czy w ogóle możliwe jest zażycie środka odurzającego w tak małej ilości oraz czy mogłoby to wywołać efekt odurzenia;

- Sąd Rejonowy przyjął w uzasadnieniu wymiaru kary za czyn I, że powinna być ona karą bezwzględną, ponieważ oskarżony nie przyznał się do popełnienia czynu ani w postępowaniu przygotowawczym, ani też w postępowaniu przed sądem, mimo tego, że wszystkie fakty i okoliczności świadczą na jego niekorzyść i jednoznacznie wskazują na jego sprawstwo. Ponadto wymiar kary bez warunkowego zawieszenia jest podyktowany tym, że oskarżony popełnił czyn, którym naruszył jedno z fundamentalnych dóbr chronionych prawem, którym jest zdrowie człowieka, co powoduje, że należy to uznać za okoliczność obciążającą i wpływającą na bezwzględną karę pozbawienia wolności;

- sąd odwoławczy nie ustosunkował się do twierdzeń Sądu Rejonowego zawartych w uzasadnieniu, a jedynie podwyższył wymiar kary do 4 lat, uznając karę tę za adekwatną do wagi czynu i okoliczności jego popełniania;

- z uzasadnień sądów obu instancji wynika, iż oparły się one przede wszystkim na zeznaniach świadka Adama Zielińskiego – żony oskarżonego, która zeznała, że nie używa narkotyków, uznając to oświadczenie za podstawę ustalenia, że znaleziony w mieszkaniu oskarżonego susz konopi stanowi własność oskarżonego, a jej zeznanie, że Jan Kowalski posiadał nóż sprężynowy – za podstawę ustalenia, że popełnił zarzucony mu czyn z art. 156 § 1 pkt 2 KK.

1.3. Inne ustalenia

Data pisma przygotowanego przez obrońcę powinna uwzględniać terminy dla dokonania czynności procesowej, przy uwzględnieniu dat podanych w punktach powyższych.

Należy – w zależności od wyboru rodzaju pisma – ustalić, jaki sąd jest właściwy do jego przyjęcia (rozpoznania).

Należy ustalić, czy konieczne jest dokonanie jakiejś opłaty sądowej, w jakiej ewentualnie wysokości (wystarczy wskazać w załączniku do pisma).

Należy ustalić, kto sporządza, a kto podpisuje pismo, w zależności od tego, jakiego rodzaju pismo zostało wybrane jako prawidłowe w podanym stanie faktycznym.