Uzasadnienie postanowienia o podziale majątku wspólnego

Szanowni Państwo!

Jedynym składnikiem Państwa majątku wspólnego, jaki po zawarciu ugody przed mediatorem oraz ugody sądowej pozostał do podziału, było mieszkanie. Wobec zawartego w ugodzie przed mediatorem postanowienia, iż całe mieszkanie stanowi składnik majątku wspólnego, Sąd nie miał podstaw do przyjęcia koncepcji zaproponowanej przez wnioskodawczynię we wniosku, iż jedynie udział w 75% w prawie własności mieszkania należy do majątku wspólnego, a pozostałe 25% to majątek osobisty wnioskodawczyni. Określając wartość mieszkania, Sąd odstąpił od dominującego w najnowszym orzecznictwie poglądu i uznał, że należy mieć na uwadze również fakt obciążenia mieszkania hipoteką. Jest to wynikiem ustalenia, również zawartego w ugodzie, jaką Państwo zawarli przed mediatorem, a mianowicie, że w przypadku przyznania mieszkania na rzecz wnioskodawczyni będzie ona samodzielnie spłacała kredyt zaciągnięty w celu zakupu tego mieszkania i zabezpieczony hipoteką. To postanowienie ugody pozostaje w mocy, a zatem w ocenie Sądu zaistniał szczególny przypadek uzasadniający uwzględnienie obciążenia hipotecznego przy ustalaniu wartości mieszkania. Jest to skutek nie tylko założenia, że wnioskodawczyni spłaci pozostałą część kredytu, ale przede wszystkim zawartej w ugodzie pomiędzy Państwem umowy w tym zakresie. Zgodnie z opinią biegłego mieszkanie ma wartość 450 000 zł, natomiast wielkość kredytu pozostałego do spłaty to 150 000 zł. Dlatego też wartość mieszkania dla potrzeb ustalenia spłaty należało przyjąć w kwocie 300 000 zł. Skoro mieszkanie – zgodnie zresztą z tożsamymi w tym zakresie Państwa stanowiskami – Sąd przyznał na wyłączną rzecz wnioskodawczyni, to uczestnikowi należy się spłata w wysokości połowy wartości mieszkania, czyli 150 000 zł.

Ustalając wysokość spłaty, Sąd nie obniżył jej o kwotę, jaką uczestnik powinien zapłacić wnioskodawczyni z tytułu rozliczenia nakładów, gdy nie ma tu miejsca na automatyczne potrącenie. Odnosi się to również do rozliczenia dokonanych przez wnioskodawczynię spłat rat kredytowych. O rozliczeniu nakładów Sąd orzekł w kolejnym punkcie postanowienia. Sąd podzielił stanowisko wnioskodawczyni, że należy się jej kwota odpowiadająca połowie wartości nakładu z jej majątku osobistego na majątek wspólny w postaci współfinansowania zakupu mieszkania. Nakład ten należało rozliczyć przy uwzględnieniu aktualnej wartości mieszkania, a nie tylko przez pryzmat kwoty, jaką wnioskodawczyni przeznaczyła ze swojego majątku osobistego na zakup mieszkania w czasie, gdy nabyli Państwo lokal. Sąd nie miał przy tym żadnych wątpliwości, że mamy tu do czynienia z nakładem z majątku osobistego wnioskodawczyni na majątek wspólny, a dokonana przez Anna Kowalska darowizna weszła w całości do majątku osobistego wnioskodawczyni. Żądanie rozliczenia tego nakładu nie było również sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż Sąd nie podziela argumentów uczestnika, że wolą babki wnioskodawczyni było obdarowanie obojga przyszłych małżonków. Materiał dowodowy nie daje żadnych podstaw do przyjęcia, że obdarowanym miał być również uczestnik, zwłaszcza że darowizna miała miejsce przed Państwa ślubem. 50% wartości mieszkania na chwilę obecną (tu już bez uwzględnienia hipoteki) to 225 000 zł. Zatem uczestnik powinien zapłacić wnioskodawczyni połowę tej sumy, czyli 112 500 zł. Ponadto należało w tym miejscu rozliczyć również dokonane przez wnioskodawczynię spłaty wspólnego kredytu. Skoro wnioskodawczyni zapłaciła kwotę 30 000 zł, to uczestnik powinien zwrócić jej połowę, czyli 15 000 zł. Zatem Sąd zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę łącznie 127 500 zł.

W pozostałym zakresie postępowanie podlegało umorzeniu, gdyż wszystkie pozostałe składniki majątkowe i roszczenia zostały przez Państwa podzielone w ugodach zawartych w niniejszej sprawie.

Co do kosztów postępowania, Sąd uznał, że uczestnik powinien zwrócić wnioskodawczyni połowę uiszczonej przez nią opłaty sądowej od wniosku, czyli kwotę 1 500 zł, a także w całości kwotę 250 zł, jaką wnioskodawczyni wydatkowała w celu doręczenia uczestnikowi korespondencji za pośrednictwem komornika sądowego. W pozostałym zakresie, czyli zwłaszcza w odniesieniu do wydatków związanych z zaangażowaniem pełnomocnika lub uzyskiwaniem pomocy prawnej, każde z Państwa ponosi samodzielnie koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Należało też ściągnąć od uczestnika kwotę 1 000 zł, tj. połowę wysokości wynagrodzenia biegłego, gdyż uczestnik nie zapłacił zaliczki na ten cel. Z kolei wnioskodawczyni uiściła zaliczkę, która nie została wykorzystana w całości, stąd Sąd orzekł o zwrocie niewykorzystanej części zaliczki.

W sprawie niniejszej uczestnik występuje bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika, dlatego też Sąd informuje, że niniejsze postanowienie nie jest prawomocne i może zostać zaskarżone. Od postanowienia przysługuje apelacja do Sądu Okręgowego w Warszawie. Apelację można wnieść w ten sposób, że w terminie 14 dni od dnia dzisiejszego należy złożyć wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia postanowienia. Następnie w terminie 14 dni od otrzymania odpisu postanowienia z pisemnym uzasadnieniem można wnieść apelację. W przypadku, gdyby przedmiotem zaskarżenia miałyby być wyłącznie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, właściwym środkiem odwoławczym nie jest apelacja, lecz zażalenie, które można wnieść w terminie 7 dni od otrzymania odpisu postanowienia z uzasadnieniem. Złożenie wniosku o uzasadnienie postanowienia jest więc warunkiem koniecznym późniejszego zaskarżenia tego postanowienia.

Dziękuję Państwu, to wszystko w sprawie.