Uzasadnienie wyroku

II K 1234/23

UZASADNIENIE

W dniu 15.07.2024, w niedzielny wieczór, oskarżony Jan Kowalski spożywał nieustaloną ilość alkoholu w postaci whisky. Dnia następnego, tj. dnia 16.07.2024, około godziny 05.50 oskarżony poruszał się samochodem marki Ford Focus o Nr rej. WW 12345 skrajnym, lewym pasem ulicą Marszałkowską, z kierunku Alei Jerozolimskich w stronę Placu Konstytucji. Następnie, wykonując manewr hamowania, stracił panowanie nad pojazdem i przytarł stojący przed sygnalizacja świetlną samochód marki Toyota Yaris o Nr rej. WA 98765, prowadzony przez Annę Nowak.

Na miejsce zdarzenia udali się funkcjonariusze z Komendy Rejonowej Policji z Warszawa Śródmieście, którzy poddali badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu Jana Kowalskiego. Wynik badania okazał się pozytywny, pomiar wynosił odpowiednio: podczas badania urządzeniem AlcoBlow o godz. 06.15 - 0.80 mg/l, o godz. 06.30 - 0.75 mg/l, z kolei podczas badania urządzeniem Alkomat o godz. 06.45 - 0.38 promila oraz o godz. 07.00 - 0.35 promila.

Oskarżonemu Janowi Kowalskiemu w dniu 16.07.2024 zatrzymano prawo jazdy, a samochód zabezpieczono na parkingu "Strzeżony" w Warszawie.

Oskarżony Jan Kowalski ma obecnie 45 lat. Posiada wykształcenie średnie z wyuczonym zawodem mechanik. Jest żonaty i ma 2 dzieci w wieku 10 i 15 lat, nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżony jest zatrudniony, pracuje w przedsiębiorstwie "Mechanika Pojazdowa" Sp. z o.o. na stanowisku mechanik i osiąga łączny dochód w wysokości około 5000 zł. miesięcznie. Dotychczas nie był karany sądownie. Był również karany jednokrotnie za wykroczenie drogowe, nie przebywał w zakładzie karnym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- wyjaśnień oskarżonego (k. 23),

- na podstawie dokumentów zgromadzonych i ujawnionych w sprawie w postaci:

protokołów użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 24, 25), informacji z KRK (k. 26), danych o karalności za przestępstwa (k. 27-28), dane o karalności za wykroczenia (k. 29-30).

Oskarżony Jan Kowalski przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w dniu poprzedzającym zdarzenie, tj. niedzielnym wieczorem spożywał whisky, jednak nie pamiętał w jakiej ilości. Następnego dnia nad ranem pojechał do sklepu, by zrobić zakupy i postanowił wrócić do domu. Oskarżony podkreślił, iż czuł się dobrze, nie spodziewał, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. W końcu podkreślił, iż nigdy nie był w takiej sytuacji i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze.

Sąd oceniając wyjaśnienia oskarżonego stwierdził, że nie ma podstaw, aby uznać je za niezgodne z prawdą. W szczególności nie ma powodów, aby twierdzić, iż oskarżony podczas zdarzenia w dniu 16.07.2024 był trzeźwy. Jak bowiem wyjaśnił sam oskarżony w dniu poprzedzającym zdarzenie i to w dodatku w godzinach wieczornych spożywał alkohol w postaci whisky. Co zresztą znajduje potwierdzenie w protokole użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu AlcoBlow, a następnie Alkomat. Pierwsze badanie o godz. 06.15 wykazało 0.80 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast drugie badanie o godz. 06.30 - 0.75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Również dwukrotne badanie urządzeniem typu Alkomat wykazało u oskarżonego ponad 0.35 promila alkoholu w wydychanym powietrzu. W tym stanie rzeczy jego przyznanie się do winy, należało w ocenie Sądu uznać za wiarygodne, tworzące wraz z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym spójną całość.

Sąd w pełni dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom. Zostały one sporządzone przez uprawnione organy, a ich treść nie była przez strony kwestionowana, do czego i Sąd nie znalazł podstaw.

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze wyżej omówiony stan faktyczny, Sąd doszedł do wniosku, iż oskarżony zachowaniem swoim wypełnił ustawowe znamiona czynu z art. 178a § 1 k.k. zgodnie, z którym, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega karze przewidzianej w tym przepisie.

Zgodnie z dyspozycją art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy:

1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub

2) zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Analizując, bowiem zachowanie oskarżonego od strony przedmiotowej stwierdzić należy, że w dniu 16.07.2024 r. znajdując się w stanie nietrzeźwości, mając powyżej 0.35 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w miejscowości Warszawa pojazd mechaniczny - samochód marki Ford Focus o Nr rej. WW 12345. Wobec czego stwierdzić należy, że od strony przedmiotowej oskarżony wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Analizując zachowanie oskarżonego od strony podmiotowej, stwierdzić należy, iż oskarżony spożywając alkohol w dniu poprzedzającym zdarzenie w godzinach wieczornych i to w takiej ilości, która podczas badania o godz. 06.15 wykazało 0.80 mg/l, zdawał sobie sprawę z tego, iż nie powinien jeździć pojazdem mechanicznym, a mimo to dopuścił się takiego zachowania, umyślnie naruszając zasadę ruchu drogowego, tj. zasadę trzeźwości. W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że również od strony podmiotowej oskarżony zachowaniem swoim wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd zważył, co następuje:

Rozważając przez pryzmat dyrektyw z art. 53 k.k. kwestię wymiaru kary Sąd orzekł karę za przypisane oskarżonemu przestępstwo według swego uznania w granicach określonych ustawą, biorąc pod uwagę cele prewencji indywidualnej i generalnej, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu. Tak orzeczona kara jest słuszna i sprawiedliwa stanowiąc równocześnie stosowne zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Podkreślić należy, iż prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym stanowi umyślne (tj. świadome działanie wbrew zakazowi) naruszenie jednej z najbardziej podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Alkohol u kierowcy pojazdu mechanicznego nie tylko obniża jego zdolności psychomotoryczne (zdolność postrzegania, reagowania itp.), ale także - czemu niejednokrotnie dał wyraz w swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy - rozluźnia hamulce moralne, zwiększa pewność siebie, zuchwalstwo i zmniejsza obawę przed odpowiedzialnością karną za popełnione przestępstwo. Ponadto stan po spożyciu alkoholu lub nietrzeźwość stanowi jedną z podstawowych przyczyn wypadków w ruchu drogowym, w których zostają ranni lub giną inni użytkownicy drogi. Nie ulega wątpliwości, iż przestępstwa komunikacyjne popełnione zwłaszcza w stanie nietrzeźwości stanowią poważne zagrożenie społeczne. Tylko, więc odpowiednio surowe potraktowanie oskarżonego - kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwym, będzie mogło czynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

Uznając oskarżonego Jana Kowalskiego za winnego przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Sąd na podstawie powołanego przepisu wymierzył oskarżonemu karę 1/1 r. pozbawienia wolności.

Odnosząc się do wymiaru orzeczonej oskarżonemu kary, Sąd uwzględnił jako okoliczność łagodzącą fakt przyznania się przez niego do popełnienia zarzucanego czynu, nie utrudnianie postępowania, a także nie przebywał w zakładzie karnym. Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego oraz fakt, iż oskarżony był już karany za wykroczenie drogowe.

Z tego też względu orzeczona wobec oskarżonego kara musiała być karą surową, która pozwoliłaby mu na zrozumienie swojego postępowania, jak również stanowiąc dla niego odpłatę za czyny, których się dopuścił, a zwłaszcza powstrzymać oskarżonego od popełniania nowych przestępstw.

Sąd mając jednak na uwadze okoliczności łagodzące, jaki i obciążające wpływające na wymiar kary uznał, iż wystarczającym dla osiągnięcia wobec niego celów kary będzie jej wymierzenie z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby trwający lat 3. Należy też mieć na uwadze także to, że oskarżony w chwili czynu miał 45 lat, a obecne skazanie jest dopiero drugim w jego życiu, co także potwierdza, że jego życie nie upływa na popełnianiu przestępstw, ciągłym nie respektowaniu obowiązującego porządku prawnego. W konsekwencji, zdaniem Sądu kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powinna zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Pamiętać tu też należy, że w przypadku popełnienia przez oskarżonego w okresie próby kolejnego przestępstwa będzie on musiał ponieść konsekwencje tego postępowania i liczyć się z tym, że zostanie zarządzone wykonanie orzeczonej wyrokiem kary.

Ponadto w ocenie Sądu kara orzeczona w powyższym wymiarze będzie dostatecznym środkiem, aby z jednej strony stanowiła sprawiedliwą odpłatę za popełniony przez oskarżonego czyn, a z drugiej strony spełniła swój cel, przede wszystkim zapobiegawczy i w mniejszym stopniu z uwagi na wiek oskarżonego cel wychowawczy.

Warunkowo zawieszając oskarżonemu karę pozbawienia wolności Sąd, dla bardziej wyrazistego podkreślenia szansy danej oskarżonemu wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100/100/ stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 20/20/ zł. Zdaniem Sądu, grzywna tej wysokości jest - przy uwzględnieniu zasądzonych kosztów procesu oraz świadczenia pieniężnego - wystarczająco dotkliwa i mieści się w granicach możliwości finansowych oskarżonego, który wprawdzie jest zatrudniony, jednakże mając na uwadze fakt, iż nadal czynnie pracuje zarobkowo jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Wymierzona kara będzie dla oskarżonego dodatkową dolegliwością, która zwiększy walor wychowawczy wskazując oskarżonemu, że popełnianie przestępstw jest niekorzystne także z finansowego punktu widzenia.

Mając na względzie wskazane powyżej okoliczności łagodzące jak i obciążające, Sąd na podstawie art. 42 § 1 i 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 42 pkt 1 k.k. orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2/2/ lat, uznając, iż jest to zakaz dostatecznie dotkliwy, który spełni w odpowiednim stopniu swoją rolę, jaką jest ochrona uczestników ruchu drogowego przed kierowcą pozbawionym wyobraźni, niezdyscyplinowanym oraz umyślnie naruszającym zasadę ruchu drogowego - tj. zasadę trzeźwości.

Ponadto uwzględniając fakt, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa w stanie nietrzeźwości znacznie przekraczający dolny jego próg, a dokładnie rzecz biorąc ponad 3-krotnie przewyższający granicę 0.25 mg/l, Sąd zobowiązał oskarżonego, na podstawie art. 72 § 1 pkt 2 k.k., do powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

Zgodnie z treścią art. 44 § 1 k.k. Sąd na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 16.07.2024 r. i nadal.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu, w tym opłatę w kwocie 300 zł, nie znajdując podstaw do jego zwolnienia.

Anna Wiśniewska