Zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia roszczeń
- Prawo
rodzinne
- Kategoria
zażalenie
- Klucze
koszty utrzymania dziecka, naruszenie przepisów, opłata sądowa, osobiste starania, sąd rejonowy, zabezpieczenie roszczeń, zarobki, zaświadczenie, zażalenie
Zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia roszczeń jest dokumentem składanym w przypadku niezadowolenia z decyzji organu administracyjnego dotyczącej zabezpieczenia roszczeń. W takim zażaleniu powinno się zawrzeć precyzyjne argumenty oraz przesłanki, które uzasadniają żądanie zmiany postanowienia.
ul. Kwiatowa 12, 34-500 Zakopane, dnia 15 marca 2024 r.
Sąd Rejonowy w KrakowieV Wydział Rodzinny i Nieletnichul. Przy Rondzie 7, 30-001 Krakówadres elektroniczny: [email protected]
Powódka:Anna Kowalska(adres w aktach)zastępowana przez przedstawicielaustawowego – matkęMaria Kowalska(adres w aktach)
Pozwany:Jan Nowak(adres w aktach)
Sygn. akt I C 1234/23WPZ: 225 zł (75 zł × 3)
Zażaleniena postanowienie w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia roszczeńz dnia 10 lutego 2024 r., doręczone pozwanemu bez uzasadnienia w dniu 14 lutego 2024 r.
Działając w imieniu własnym, niniejszym:
I. Zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie, V Wydział Rodzinny i Nieletnich, z dnia 10 lutego 2024 r. w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia alimentów w części zasądzającej alimenty od pozwanego na rzecz małoletniej córki Zuzanny Nowak ponad kwotę po 1800 zł miesięcznie.
II. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:
1) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 k.p.c., przez dowolną, a nie swobodną ocenę części zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na:
a) nieuwzględnieniu przez Sąd przejęcia przez przedstawicielkę ustawową środków finansowych stanowiących majątek wspólny rodziców małoletniej powódki, zgromadzonych na wspólnym rachunku bankowym stron, w wysokości 10 000 zł;
b) uznaniu przez Sąd, że koszty utrzymania małoletniej to ok. 2500 zł miesięcznie, podczas gdy rzeczywiste koszty utrzymania córki nie przekraczają kwoty 1600 zł miesięcznie;
c) uznaniu przez Sąd, że średnie miesięczne dochody przedstawicielki ustawowej to kwota „ponad 4000 zł”, podczas gdy przedstawicielka ustawowa deklaruje kwotę 3800 zł; ponadto oparcie się Sądu przy ustalaniu sytuacji zarobkowej przedstawicielki ustawowej na nieaktualnych danych pochodzących z grudnia 2022 r.;
d) uznaniu przez Sąd, że kwota 1800 zł tytułem alimentów na rzecz małoletniej córki stron nie będzie stanowiła nadmiernego obciążenia dla pozwanego, podczas gdy kwota ta stanowi 1/3 zarobków pozwanego po uwzględnieniu jego zobowiązań kredytowych;
e) uznaniu przez Sąd, że zakres osobistych starań matki oraz osobistych starań ojca sprawia, że pozwany powinien ponosić 70 proc. kosztów utrzymania dziecka, pomimo potwierdzenia, iż „wykonuje on część swojego obowiązku alimentacyjnego tak jak matka poprzez osobiste starania o córkę ze względu na szeroki zakres kontaktów”;
f) uznaniu przez Sąd – wbrew zasadom doświadczenia życiowego – że koszty wyżywienia 5-letniej dziewczynki, która jest w pełni zdrowa i nie wymaga specjalistycznej diety oraz ma pełne wyżywienie w przedszkolu, to 800 zł miesięcznie, podczas gdy realny koszt ponoszony z tego tytułu to kwota nie większa niż 300 zł miesięcznie, przy uwzględnieniu, że 1/3 czasu córka spędza u ojca, który w tych okresach w pełni pokrywa koszty jej wyżywienia;
2) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7301 § 2 k.p.c., przez uwzględnienie wniosku przedstawicielki ustawowej w całości, pomimo iż Sąd uznał, że przedstawicielka ustawowa jedynie w części należycie uprawdopodobniła swoje roszczenie. Doprowadziło to do zabezpieczenia alimentów w kwocie po 1800 zł miesięcznie, podczas gdy przedstawicielka ustawowa nie uprawdopodobniła w sposób prawidłowy swojej sytuacji zarobkowej, zaniżając swoje przychody, nie wykazała wysokości części kosztów utrzymania dziecka, część zaś tych kosztów znacząco zawyżyła;
3) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 135 § 1 k.r.o., przez jego niewłaściwe zastosowanie prowadzące do uznania, że zakres osobistych starań pozwanego o utrzymanie i wychowanie małoletniej córki uzasadnia obciążenie pozwanego kosztami jej utrzymania w 70 proc., podczas gdy obydwoje rodzice małoletniej są aktywni zawodowo, a pozwany poświęca dziecku wiele osobistych starań oraz ponosi szereg dodatkowych wydatków związanych z jego wychowaniem i utrzymaniem.
III. W związku z powyższym wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i udzielenie zabezpieczenia przez zobowiązanie pozwanego do łożenia tytułem udziału w kosztach utrzymania małoletniej córki kwoty po 1000 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10. dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.
IV. Wnoszę o zobowiązanie przedstawicielki ustawowej przez Sąd do przedłożenia aktualnego zaświadczenia o zarobkach za styczeń 2024 r. z uwzględnieniem wszystkich składników wynagrodzenia oraz z uwzględnieniem informacji, w jakiej wysokości premie uzyskała przedstawicielka ustawowa w latach 2022 i 2023.
V. Wnoszę o zasądzenie kosztów sądowych związanych z postępowaniem zażaleniowym.
Uzasadnienie
Uwagi ogólne. We wniosku o udzielenie zabezpieczenia z dnia 20 stycznia 2024 r. przedstawicielka ustawowa wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych poprzez zobowiązanie pozwanego na czas trwania postępowania do łożenia kwoty 2000 zł miesięcznie tytułem przyczyniania się do kosztów utrzymania małoletniej córki stron, płatnej z góry do 10. dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej, wraz z odsetkami ustawowymi w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W związku z powyższym Sąd I instancji postanowieniem z dnia 10 lutego 2024 r. udzielił zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego na czas trwania postępowania do łożenia kwoty w wysokości 1800 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10. dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej, wraz z odsetkami ustawowymi w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, a co za tym idzie – Sąd Rejonowy uwzględnił wniosek przedstawicielki ustawowej w całości. Ani samo merytoryczne rozstrzygnięcie ww. postanowienia, ani argumentacja, na jakiej Sąd oparł się przy jego wydaniu, nie zasługują na aprobatę. Wniosek przedstawicielki ustawowej, na którego twierdzeniach Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie, budzi podstawowe zastrzeżenia co do jego wiarygodności. Strona powodowa, niestety, w konsekwentny sposób wprowadza Sąd w błąd, w wyniku czego doszło do wydania wadliwego orzeczenia.
Koszty utrzymania dziecka. Wbrew twierdzeniu Sądu I Instancji koszty utrzymania małoletniej powódki nie wynoszą kwoty 2500 zł miesięcznie. Co więcej, należy uznać je za znacząco zawyżone. Jest to kwota zdecydowanie nieadekwatna do realiów – zarówno w kontekście poziomu życia w Polsce, jak i poziomu życia rodziny stron. Należy w tym miejscu podkreślić, że wydając zaskarżone postanowienie, Sąd I instancji wykazał się niekonsekwencją, z jednej strony bowiem twierdzi, że „przedstawicielka ustawowa jedynie w części uprawdopodobniła koszty utrzymania małoletniego dziecka”, z drugiej zaś uwzględnił wniosek przedstawicielki ustawowej w całości, a tym samym de facto zasądził ponad żądanie.
Wyżywienie dziecka. Wskazane w postanowieniu Sądu I instancji koszty wyżywienia zostały znacząco zawyżone. Przede wszystkim nie jest możliwe, by koszt wyżywienia 5-letniej dziewczynki, w pełni zdrowej, a więc niewymagającej specjalistycznej diety, wynosił 800 zł miesięcznie, w sytuacji gdy od poniedziałku do piątku dziewczynka przebywa w przedszkolu, gdzie ma zapewnione całodzienne wyżywienie, ponadto zaś ok. 1/3 czasu spędza z ojcem, który wówczas pokrywa w pełnym zakresie jej koszty utrzymania, w tym wyżywienia. W domu matki córka zjada jedynie śniadanie i kolację (poza wtorkiem, kiedy jest u ojca) oraz żywi się w co drugi weekend, kiedy to nie przebywa u ojca. Szacując koszty wyżywienia dziecka, należy mieć na względzie, że córka spędza u ojca średnio 1/3 czasu w skali roku. Ponadto spędza z ojcem połowę wakacji i ferii zimowych oraz część świąt i długich weekendów. W okresach tych koszt wyżywienia córki w całości obciąża pozwanego. Zatem miesięczny koszt wyżywienia małoletniej to nie więcej niż 300 zł.
Wydatki pozwanego na utrzymanie córki. Pozwany regularnie partycypuje w kosztach utrzymania córki. Ponadto ponosi koszty jej utrzymania podczas pobytów dziecka u niego (ok. 100 dni w skali roku), a także kupuje jej ubrania, zabawki i inne akcesoria. Ojciec zapewnia dziecku również dodatkowe atrakcje podczas kontaktów weekendowych. Ponadto pokrywa koszty wyjazdów wypoczynkowych. Wydatki pozwanego na dziecko były już dokumentowane w toku niniejszego postępowania (załączniki do pism procesowych z dnia 15 stycznia 2024 r. oraz z dnia 2 lutego 2024 r.). Dowód: zestawienie dokumentów dotyczących kosztów utrzymania dziecka ponoszonych przez pozwanego (paragony, faktury, bilety, inne) (Załącznik nr 3 do pisma procesowego strony powodowej z dnia 20 stycznia 2024 r.)
Osobiste starania pozwanego o opiekę nad córką i jej wychowanie. Zakres osobistych starań matki oraz osobistych starań ojca o wychowanie i utrzymanie córki jest porównywalny, a co za tym idzie – nie można zgodzić się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji opierającym się na założeniu, że pozwany powinien ponosić 70 proc. kosztów utrzymania dziecka. Pozwany w szerokim zakresie opiekuje się małoletnią. W wymiarze całorocznym jest to łącznie ok. 120 dni w roku, czyli 1/3 roku. W tym czasie pozwany ponosi koszty utrzymania córki. Pozwany poświęca dziecku wiele uwagi, tak często, jak tylko jest to możliwe, bierze córkę do siebie, jest w stałym kontakcie z przedszkolem, angażuje się w zapewnianie dziecku opieki medycznej oraz czyni szereg innych osobistych starań na rzecz utrzymania i wychowania córki. W aktach sprawy znajdują się liczne dokumenty wskazujące na zakres osobistych starań pozwanego o wychowanie i utrzymanie dziecka, m.in. dokumentujące fakt przebywania przez pozwanego na zwolnieniach lekarskich w związku ze sprawowaniem nad córką opieki w chorobie. Dowód: 1) potwierdzenie przebywania pozwanego na zwolnieniu lekarskim z powodu opieki nad dzieckiem w lutym 2023 r. (Załącznik nr 2 do pisma procesowego strony powodowej z dnia 20 stycznia 2024 r.); 2) zestawienie dokumentów dotyczących kosztów utrzymania dziecka ponoszonych przez pozwanego (paragony, faktury, bilety, inne) (Załącznik nr 3 do pisma procesowego strony powodowej z dnia 20 stycznia 2024 r.).
Sytuacja zawodowa i finansowa przedstawicielki ustawowej. Przedstawicielka ustawowa pracuje obecnie zawodowo w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie "ABC" Sp. z o.o. i zyskuje zarobki w wysokości ok. 3800 zł netto miesięcznie (zgodnie z deklaracją przedstawicielki ustawowej we wniosku o zabezpieczenie). Notabene w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia czytamy, iż przedstawicielka ustawowa dysponuje kwotą „ponad 4000 zł miesięcznie” (str. 2 uzasadnienia postanowienia), co należy uznać za brak precyzji rzutujący na osąd sytuacji finansowej stron. Przedstawicielka ustawowa we wniosku o zabezpieczenie nie udokumentowała swoich dochodów, Sąd zaś, wydając zaskarżone postanowienie z 10 lutego 2024 r., oparł się jedynie na danych wynikających z dokumentów w postaci historii rachunków bankowych, dołączonych do pozwu z 15 grudnia 2023 r. Tym samym nie wiadomo, jaka jest aktualnie sytuacja zarobkowa przedstawicielki ustawowej, w jakiej wysokości premię uzyskała za 2022 r. i 2023 r. Dowód: zaświadczenie o zarobkach przedstawicielki ustawowej za styczeń 2024 r. z uwzględnieniem wszystkich składników wynagrodzenia oraz z uwzględnieniem informacji, w jakiej wysokości premie uzyskała przedstawicielka ustawowa w latach 2022 i 2023 (o którego dostarczenie przez przedstawicielkę ustawową wnosi się)
Zobowiązania kredytowe pozwanego. Sąd, wydając zaskarżone postanowienie, nie uwzględnił faktu, iż pozwany spłaca zobowiązania kredytowe zaciągnięte na zaspokojenie potrzeb rodziny: zakup mebli do salonu oraz do pokoju córki, zakup laptopa oraz torebki przedstawicielki ustawowej ze skóry. Z tego tytułu pozwany co miesiąc płaci raty w łącznej wysokości 800 zł.
Opłata sądowa od zażalenia. Zgodnie z dyspozycją art. 19 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 21 ust. 1 u.k.s.s.c. niniejsze zażalenie podlega stałej opłacie sądowej w wysokości 225 zł. Na poczet tej opłaty należy zaliczyć – zgodnie z art. 8b ust. 1 u.k.s.s.c. – opłatę od wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem (75 zł), co w efekcie oznacza, że od niniejszego pisma zostaje uiszczona opłata w kwocie 150 zł.
W związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
..................................................(własnoręczny podpis pozwanego)
Załączniki:1) Załącznik nr 1 – dowód uiszczenia opłaty sądowej od zażalenia (150 zł);2) odpis pisma i załącznika.
Podsumowując, zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia roszczeń stanowi ważny środek prawny pozwalający skutecznie apelować od decyzji organu administracyjnego. Poprawnie skonstruowane i uzasadnione zażalenie może przyczynić się do zmiany niekorzystnej dla strony decyzji.