Postanowienie o zwrocie kosztów stawiennictwa świadka

Sygn. akt I C 1234/23

POSTANOWIENIE

Dnia 2023-10-27 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie,

Sygn. akt I C 1234/23 Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SR Anna Kowalska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2023-10-26 r.

w Warszawie

sprawy z powództwa Jana Nowaka

przeciwko Adamowi Wiśniewskiemu

o zapłatę

w przedmiocie wniosku świadka Piotra Zielińskiego o zwrot kosztów związanych

ze stawiennictwem na rozprawie 2023-10-20 r.

postanawia:

1) przyznać świadkowi Piotrowi Zielińskiemu zwrot kosztów stawiennictwa na rozprawie

przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie w dniu 2023-10-20 r.

w kwocie 275,50 zł (dwieście siedemdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt groszy), w tym: zwrot kosztów

podróży w kwocie 75,50 zł (siedemdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt groszy), dietę w kwocie

120,00 zł (sto dwadzieścia złotych) oraz utracony zarobek w kwocie 80,00 zł (osiemdziesiąt złotych)

i zarządzić wypłatę tej kwoty z zaliczki uiszczonej

przez powódkę Jana Nowaka w dniu 2023-10-05 r. i zaksięgowanej pod pozycją

Wpłata nr 54321;

2) oddalić wniosek świadka w pozostałym zakresie.

Anna Kowalska

Sygn. akt I C 1234/23

Uzasadnienie

Na rozprawie 2023-10-20 r. zeznania złożył świadek Piotr Zieliński, zamieszkały w Krakowie, ul. Kwiatowa 12.

Świadek stawił się zgodnie z wezwaniem na godzinę 9:00 a zwolniony został o godzinie 14:00.

Następnego dnia świadek wniósł o przyznanie mu zwrotu kosztów podróży w kwocie

75,50 zł, diety w kwocie 120,00 zł, a ponadto kwoty 100 zł tytułem utraconego zarobku.

Do wniosku dołączył ulgowy bilet kolejowy, z którego wynika, że wyjechał z Krakowa

o godzinie 6:00, zaś w drodze powrotnej wyjechał z Warszawy o godzinie 15:00 i przyjechał

do Krakowa o godzinie 19:30. Za bilet w obie strony 2 klasą pociągu pośpiesznego zapłacił

75,50 zł. Świadek przedstawił także wystawione przez swego pracodawcę zaświadczenie

stwierdzające utratę zarobku w dniu rozprawy sądowej w wysokości 100 zł.

Wniosek świadka zasługuje na częściowe uwzględnienie, gdyż na podstawie art. 85 KPC

świadek może żądać zwrotu wydatków koniecznych, związanych ze stawiennictwem do sądu,

a ponadto wynagrodzenia za utratę zarobku.

Wydatki konieczne związane ze stawiennictwem obejmują m.in. zwrot kosztów podróży –

z miejsca zamieszkania świadka do miejsca wykonywania czynności sądowej na wezwanie sądu

i z powrotem – w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów

przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu, przy czym górną

ich granicę stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu

w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej

na obszarze kraju (art. 88 ust. 1 i 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach

cywilnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1255); dalej powoływanej jako KSCU). Według tych samych

zasad świadkowi przysługuje również zwrot kosztów utrzymania w miejscu wykonywania

czynności sądowej (art. 89 ust. 1 KSCU) w tym także dieta, będąca ekwiwalentem pieniężnym

na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży. W kwestii przyznawania

i obliczania diety należnej świadkowi zastosowanie mają zatem przepisy rozporządzenia

Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących

pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej

z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167; dalej powoływanego jako

Rozporządzenie).

Nie budzi wątpliwości, że kolej jest odpowiednim środkiem transportu w przypadku podróży

z Krakowa do Warszawy i z powrotem, zaś świadek należycie wykazał wysokość kosztów, jakie

w związku z tą podróżą poniósł (75,50 zł). Stąd też świadkowi należy się zwrot kosztów

podróży w kwocie 75,50 zł.

Czas od rozpoczęcia podróży (wyjazdu z Krakowa) do powrotu (przyjazdu do miejsca

zamieszkania świadka) wyniósł ponad 12 godzin, zatem zgodnie z § 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a

rozporządzenia świadkowi przysługuje także dieta w pełnej wysokości tj., w kwocie 120,00 zł.

Jak wyżej wskazano, świadkowi przysługuje także zwrot zarobku utraconego z powodu

stawiennictwa na wezwanie sądu, a wynagrodzenie z tego tytułu przyznaje się świadkowi

za każdy dzień udziału w czynnościach sądowych w wysokości jego przeciętnego dziennego

zarobku lub dochodu. W przypadku świadka pozostającego w stosunku pracy przeciętny

dzienny utracony zarobek oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego

pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop (art. 92 ust. 3 i 4 KSCU). Jednakże górną

granicę należności z tytułu utraconego zarobku stanowi równowartość 20% kwoty bazowej

dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość, ustaloną według

odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa. Obecnie kwota bazowa wynosi 2823,92 zł (art. 5

ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy budżetowej na rok 2023 z 16 grudnia 2022 r., Dz.U. z 2022 r. poz. 2635).

Zatem wynagrodzenie dla świadka z tytułu zarobku utraconego z powodu stawiennictwa

na wezwanie sądu nie może przekroczyć kwoty 564,78 zł (2823,92 zł x 20%). Z tego powodu

wniosek świadka o przyznanie wynagrodzenia za utratę zarobku mógł zostać uwzględniony

jedynie w części, tj. co do kwoty 80,00 zł, zaś w pozostałym zakresie podlegał oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekając na podstawie powołanych przepisów przyznał

świadkowi zwrot kosztów stawiennictwa oraz wynagrodzenie za utratę zarobku w łącznej

kwocie 275,50 zł (75,50 zł + 120,00 zł + 80,00 zł), a w pozostałej części jego wniosek oddalił.

Anna Kowalska