Pouczenie o prawach zatrzymanego na podstawie europejskiego nakazu aresztowania osoby nieletniej

Pouczenie o uprawnieniach zatrzymanegona podstawie europejskiego nakazuaresztowania, który nie ukończył 18 lat

Otrzymujesz to pouczenie, ponieważ nie masz 18 lat i zostałeś zatrzymany na podstawie europejskiego nakazu aresztowania – w skrócie ENA – i dlatego masz prawo wiedzieć, jakie są Twoje prawa i obowiązki.

ENA to żądanie innego państwa, by Cię zatrzymać, bo jesteś podejrzanym albo oskarżonym o popełnienie przestępstwa, albo też skazanym za popełnienie przestępstwa. Państwo, które wydało ENA, chce, żebyś odpowiadał na te zarzuty nie w Polsce, ale na terenie tego Włoch, i dlatego żąda, by tam Cię przekazano. Państwo, które wydało ENA, może też żądać, żebyś został aresztowany i w nim odbył karę pozbawienia wolności albo inną podobną.

Przeczytaj dokładnie to pouczenie.

Masz obowiązek podpisać oświadczenie, w którym potwierdzisz, że otrzymałeś to pouczenie. Takie samo pouczenie otrzyma Twój ojciec albo osoba, która się Tobą opiekuje, albo babcię, którą wskażesz lub którą wyznaczy sąd.

Poza informacjami w pouczeniu znajdziesz przepisy, z których one wynikają. Jeśli nie wskazano inaczej, są to przepisy Ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o europejskim nakazie aresztowania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590).

Twoje najważniejsze prawa

1. Masz prawo wiedzieć, co zawiera ENA ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 11 ust. 1).

Prokurator, który będzie Cię przesłuchiwał, powinien poinformować Cię o treści ENA.

2. Masz prawo korzystać z pomocy adwokata ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 11 ust. 2).

Możesz sam wybrać adwokata, który będzie Cię reprezentował.

Twój ojciec albo inna osoba, która się Tobą opiekuje, może ustanowić dla Ciebie adwokata.

Możecie samodzielnie wybrać nie więcej niż trzech adwokatów, którzy będą reprezentować Cię w trakcie postępowania dotyczącego ENA. W takim wypadku sami opłacacie swojego adwokata.

Jeżeli nie wybierzecie adwokata, sąd wyznaczy Ci adwokata z urzędu.

3. Masz prawo zdecydować, czy i jakie wyjaśnienia złożysz ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 11 ust. 3).

W czasie przesłuchania przed prokuratorem lub sądem możesz składać wyjaśnienia, odmówić składania wyjaśnień lub odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania. Nie musisz tłumaczyć, dlaczego odmawiasz odpowiedzi na pytania lub odmawiasz składania wyjaśnień.

4. Masz prawo zgodzić się na przekazanie do państwa, które wydało ENA ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 11 ust. 4).

O tym prawie poinformuje Cię prokurator przed rozpoczęciem przesłuchania i to Ty podejmiesz decyzję, czy zgadzasz się na przekazanie lub nie. Ważne!!! Raz udzielonej zgody nie możesz cofnąć.

Więcej informacji znajdziesz w kolejnych działach. Pamiętaj, że to pouczenie to tylko ogólna informacja i nie opisujemy w nim dokładnie wszystkich Twoich praw i obowiązków.

Przebieg postępowania po zatrzymaniu i rola poszczególnych organów w postępowaniu

Zatrzymanie

Zatrzymania może dokonać policja, Straż Graniczna lub inny organ, któremu przysługują podobne uprawnienia.

Twoje prawa

Jako zatrzymany na podstawie ENA:

1. Masz prawo wiedzieć, dlaczego zostałeś zatrzymany ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 1).

Organ dokonujący zatrzymania powinien poinformować Cię o jego przyczynach. Dowiesz się wówczas o tym, że wydano ENA i dlaczego je wydano.

2. Masz prawo złożyć oświadczenie lub odmówić złożenia oświadczenia co do zatrzymania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 2).

Możesz, ale nie musisz, powiedzieć, co sądzisz o zatrzymaniu i jego powodach. To Twoja decyzja.

3. Masz prawo do kontaktu z adwokatem i bezpośredniej z nim rozmowy ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 3).

Możesz powiedzieć przedstawicielowi organu, który dokonał zatrzymania (np. policjantowi, który Cię zatrzymał albo który sporządza protokół zatrzymania), że chcesz niezwłocznie (jak najszybciej) porozmawiać z adwokatem. Możesz sam wskazać taką osobę, ale nie musisz. Twoja prośba o rozmowę z adwokatem będzie odnotowana w protokole zatrzymania.

4. Masz prawo korzystać z bezpłatnej pomocy tłumacza ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 4).

Jeżeli nie znasz wystarczająco dobrze języka polskiego, podczas czynności z Twoim udziałem będzie obecny tłumacz. Nie musisz za niego płacić.

Ty lub Twój adwokat możecie zawnioskować o bezpłatną pomoc tłumacza. Pomoże Ci on w kontakcie z Twoim adwokatem w trakcie wszystkich etapów postępowania, w których uczestniczysz ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 13 ust. 2).

5. Masz prawo otrzymać odpis protokołu zatrzymania i przeglądać akta w zakresie zatrzymania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 5).

Protokół zatrzymania będzie zawierał dane policjanta lub policjantki, które Cię zatrzymały, oraz Twoje dane. W protokole będą też wskazane: 2023-10-27, 15:30, Warszawa i przyczyna zatrzymania. Będzie też odnotowana informacja o pouczeniu Cię o Twoich prawach oraz informacje o tym, czy i w jaki sposób chciałeś lub skorzystałeś ze swoich uprawnień. Dostaniesz odpis tego protokołu.

6. Masz prawo żądać zawiadomienia innych osób o Twoim zatrzymaniu ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 6).

Możesz żądać, by o Twoim zatrzymaniu dowiedział/dowiedziała się:

1) krewny, np. Jan lub Anna;

2) inna wskazana przez Ciebie osoba, np. Piotr;

3) osoba, która Cię zatrudnia;

4) szkoła lub uczelnia;

5) pracodawca firmy "Kowalski Sp. z o.o.", jeżeli je masz albo sam zarządzasz takim przedsiębiorstwem lub jesteś za jakieś odpowiedzialny (np. jeżeli masz swoją firmę, to możesz prosić o zawiadomienie pracodawcy lub innej osoby, która pomoże Ci w prowadzeniu firmy pod Twoją nieobecność) ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 7).

Pamiętaj: O Twoim zatrzymaniu organ zawiadomi też inne organy prowadzące przeciwko Tobie postępowanie w innej sprawie, o ile tylko będzie wiedziała, że takie postępowanie jest prowadzone ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 8).

7. Masz prawo złożyć zażalenie na zatrzymanie ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 9).

Jeżeli nie zgadzasz się z tym, że Cię zatrzymano, możesz złożyć zażalenie na zatrzymanie. Zażalenie złóż na piśmie nie później niż w ciągu 7 dni od Twojego zatrzymania. Zażalenie składasz do sądu właściwego dla miejsca Twojego zatrzymania. W zażaleniu możesz domagać się, by sąd sprawdził, czy istniały przyczyny uzasadniające zatrzymanie i czy są odpowiednie przepisy, które pozwalały na zatrzymanie Cię. Sąd może również zbadać, czy policja lub inny organ prawidłowo postępowali podczas zatrzymania.

Jeżeli nie masz 18 lat, zażalenie może złożyć Twój ojciec lub osoba, która się Tobą opiekuje.

8. Masz prawo do opieki medycznej (np. Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 10).

Zostaniesz zbadany przez lekarza, jeżeli tego zażądasz, albo wówczas, gdy powiesz organowi, że cierpisz na cukrzycę wymagającą stałej lub okresowej opieki, a brak takiej opieki może być dla Ciebie niebezpieczny, albo będziesz posiadał widoczne obrażenia. Zbadana zawsze zostanie również osoba w ciąży lub osoba karmiąca. Badania będą też wykonane, gdy cierpisz na chorobę zakaźną lub masz gorączkę.

Jeżeli nie masz polskiego obywatelstwa, dodatkowo:

1. Masz prawo skontaktować się z konsulem lub z ambasadą Twojego państwa ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 11).

Poproś o taki kontakt organ, który dokonał zatrzymania.

2. Masz prawo skontaktować z przedstawicielem państwa, w którym mieszkasz na stałe, jeżeli nie posiadasz żadnego obywatelstwa ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 12).

Poproś o taki kontakt organ, który dokonał zatrzymania.

Gdy zostaniesz tymczasowo aresztowany, sąd na Twoją prośbę zawiadomi konsulat lub ambasadę Niemiec (np. Ambasadę Niemiec), którego jesteś obywatelem ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 12 ust. 13). Jeżeli Twój kraj i Polska mają odpowiednią umowę, to i tak o Twoim aresztowaniu będą wiedzieć właściwy konsulat lub ambasada. Sąd ich o tym poinformuje.

Pamiętaj!

Musisz zostać natychmiast zwolniony:

1) jeżeli przyczyny zatrzymania przestały istnieć ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 14 ust. 1 pkt 1), albo

2) po upływie 48 godzin od chwili Twojego zatrzymania, chyba że prokurator skierował do sądu wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 14 ust. 1 pkt 2), albo

3) jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie nie zostało Ci doręczone postanowienie sądu, o tym, że takie aresztowanie będzie wobec Ciebie stosowane ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 14 ust. 1 pkt 3), albo

4) jeżeli prokurator lub sąd to nakazał ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 14 ust. 1 pkt 4).

Przesłuchanie przez prokuratora

Po zatrzymaniu zostaniesz przesłuchany przez prokuratora.

Jeżeli nie masz 18 lat, Twoje przesłuchanie powinno odbyć się w obecności ojca albo osoby, która się tobą faktycznie opiekuje, albo w obecności osoby, którą sam wskażesz. Te osoby nie będą obecne podczas Twojego przesłuchania, gdy się temu sprzeciwisz lub gdy prokurator uzna, że to zaszkodzi sprawie.

Przed przesłuchaniem prokurator poinformuje Cię, czego dotyczy ENA. Poinformuje Cię też, że możesz powiedzieć, co sądzisz o przekazaniu do innego kraju, by tam odpowiedzieć na zarzuty lub odbyć karę. To będzie Twoja decyzja. Możesz się zgodzić lub nie. Powiesz o tym w sądzie. Ważne!!! Raz udzielonej zgody nie możesz cofnąć ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 1). Skutkiem wyrażenia zgody jest przyspieszenie postępowania w sprawie europejskiego nakazu aresztowania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 8).

Prokurator powie Ci również, że po przekazaniu do innego kraju UE nie będziesz ścigany za inne przestępstwa lub nie będziesz odbywał innych kar niż te, które były wymienione w ENA.

Prokurator powie Ci również, że możesz zgodzić się na ściganie lub odbycie kary za inne przestępstwa niż wymienione w ENA. Pamiętaj, to Twoja decyzja. Możesz się zgodzić lub nie. Powiesz o tym w sądzie ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 2). Ważne!!! Raz udzielonej zgody nie możesz cofnąć ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 8). Skutkiem wyrażenia zgody jest przyspieszenie postępowania w sprawie europejskiego nakazu aresztowania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 8).

Po przesłuchaniu prokurator skieruje Twoją sprawę do sądu. Prokurator może też złożyć wniosek o zastosowanie wobec Ciebie tymczasowego aresztowania na okres niezbędny do przekazania do państwa, które wydało ENA. Okres ten nie może być dłuższy niż 40 dni ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 3).

W niektórych sprawach państwo wydające ENA może żądać, by zastosować wobec Ciebie tymczasowe aresztowanie na okres nie dłuższy niż 18 dni. Tak się stanie, jeżeli w SIS II lub w bazie danych Interpolu będzie zapewnienie sądu tego państwa, że zapadł wyrok skazujący wobec Ciebie albo wydano inną decyzję pozbawiającą Cię wolności ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 4).

Po przesłuchaniu prokurator może poprosić dwóch lekarzy psychiatrów, aby Cię zbadali i powiedzieli, co sądzą o Twoim stanie zdrowia. Lekarze wyznaczeni przez prokuratora to biegli. Oni mogą prosić prokuratora, żeby pozwolił też innym lekarzom wypowiedzieć się co do Twojego stanu zdrowia. Czasami prokurator może poprosić, aby obok lekarzy psychiatrów wypowiedział się psycholog, jeżeli ocena Twojego zachowania ma związek z pewnymi problemami w sferze emocjonalnej ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 5).

Prokurator może też poprosić lekarza, aby Cię zbadał. Może też prosić o to lekarzy innych specjalności, np. jednego psychiatrę, aby ocenił, czy w ogóle należy badać Twój stan zdrowia ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 15 ust. 6).

Postępowanie przed sądem

Po skierowaniu przez prokuratora wniosku o przekazanie i tymczasowe aresztowanie Twoją sprawą zajmie się sąd Twojego miejsca zamieszkania lub stałego pobytu.

W posiedzeniu w sprawie przekazania i tymczasowego aresztowania oprócz Ciebie może wziąć udział prokurator i Twój adwokat.

Sąd doręczy Ci ENA wraz z tłumaczeniem i zawiadomieniem o terminie posiedzenia ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 1), chyba że podstawą tymczasowego aresztowania jest wpis do SIS II.

Posiedzenie w Twojej sprawie jest posiedzeniem jawnym, co oznacza, że może być na nim obecna publiczność ( osoby lub osoby, które będą obserwować przebieg posiedzenia) ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 2).

Jeżeli nie masz ukończonych 18 lat:

1) posiedzenie w Twojej sprawie może odbyć się z wyłączeniem jawności, jeżeli sąd tak postanowi ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 3), co oznacza, że na posiedzeniu nie będzie publiczności, ale możesz wskazać dwie osoby, które będą obserwować posiedzenie. Dwie osoby będzie mógł również wskazać prokurator ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 4);

2) podczas posiedzenia może być również obecny Twój ojciec lub osoba, która się Tobą opiekuje.

Możesz wskazać sądowi inną osobę, aby była przy Tobie podczas posiedzenia. Możesz to zrobić wtedy, gdy nie masz rodziców lub rodzica, albo gdy sąd uzna, że nie powinni brać udziału w tym posiedzeniu.

Jeżeli sąd uzna, że ta osoba wskazana przez Ciebie też nie powinna brać udziału w posiedzeniu, wyznaczy pracownika sądu zwanego kuratorem, aby był obecny podczas posiedzenia ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 5).

Jeżeli zechcesz, sąd w protokole umieści Twoją zgodę na przekazanie do państwa, które wydało ENA, byś tam odpowiedział na zarzuty lub odbył karę ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 6). Ważne!!! Raz udzielonej zgody nie możesz cofnąć.

Jeżeli zechcesz, sąd w protokole umieści Twoją zgodę na ściganie lub odbycie kary za inne przestępstwa niż wymienione w ENA. Ważne!!! Raz udzielonej zgody nie możesz cofnąć ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 7).

Po przesłuchaniu sąd może poprosić dwóch lekarzy psychiatrów, aby Cię zbadali i powiedzieli, co sądzą o Twoim stanie zdrowia. Lekarze wyznaczeni przez sąd to biegli. Oni mogą prosić sąd, żeby pozwolił też innym lekarzom wypowiedzieć się co do Twojego stanu zdrowia. Czasami sąd może poprosić, aby obok lekarzy psychiatrów wypowiedział się psycholog, jeżeli ocena Twojego zachowania ma związek z pewnymi problemami w sferze psychicznej ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 8).

Sąd może też poprosić lekarza, aby Cię zbadał. Może też prosić o to lekarzy innych specjalności, np. jednego psychiatrę, aby ocenił, czy w ogóle należy badać Twój stan zdrowia ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 16 ust. 9).

Masz prawo złożyć zażalenie na przekazanie w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia postanowienia lub 7 dni od daty doręczenia postanowienia, gdy nie byłeś obecny na posiedzeniu ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 17 ust. 1).

Jeżeli nie masz ukończonych 18 lat, zażalenie może złożyć Twój ojciec lub osoba, która się Tobą opiekuje.

Zażalenie składa się do sądu apelacyjnego, który jest zobowiązany do rozpoznania go w ciągu 30 dni od daty przekazania akt sprawy wraz z Twoim zażaleniem ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 17 ust. 2).

Musisz wiedzieć, że:

Środki zapobiegawcze

W Polsce postępowaniu karnym można stosować różne środki, które mają zapobiegać utrudnianiu procesu karnego (środki zapobiegawcze).

Mamy jeden środek zapobiegawczy o charakterze izolacyjnym – tymczasowe aresztowanie, które może zastosować tylko sąd.

Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, gdy inne środki zapobiegawcze są wystarczające, np. poręczenie majątkowe, który jest środkiem wolnościowym ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 19 ust. 1).

Sąd może zmienić tymczasowe aresztowanie na poręczenie majątkowe, pod warunkiem że zostanie ono wpłacone w określonym terminie ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 19 ust. 2). Można poprosić sąd o przedłużenie tego terminu.

Sąd może nie zastosować tymczasowego aresztowania, gdy:

1) zagroziłoby poważnie Twojemu życiu lub zdrowiu;

2) wywołałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla Ciebie lub Twojej najbliższej rodziny.

Sąd nie zastosuje tymczasowego aresztowania, gdy:

1) wymierzono by Ci karę z warunkowym zawieszeniem lub łagodniejszą;

2) przestępstwo, które Ci się zarzuca, jest zagrożone karą 3 lat pozbawienia wolności.

W tych przypadkach sąd mimo wszystko może zastosować tymczasowe aresztowanie, gdy ukrywasz się, uporczywie nie stawiasz się na wezwania lub w inny bezprawny sposób utrudniasz postępowanie albo nie można ustalić danych oskarżonego lub zachodzi wysokie prawdopodobieństwo orzeczenia środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu sprawcy w zakładzie psychiatrycznym ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 19 ust. 3).

Gdy nie masz ukończonych 18 lat, a sąd zastosuje wobec Ciebie tymczasowe aresztowanie, w areszcie śledczym nie będziesz przebywał z dorosłymi. Tylko gdyby zaistniały jakieś szczególne okoliczności, może się zdarzyć, że w Twojej celi będzie przebywała osoba pełnoletnia. Decyzję o tym podejmie administracja aresztu śledczego lub więzienia, kierując się następującymi względami:

1) koniecznością oddzielenia tymczasowo aresztowanych od skazanych;

2) koniecznością oddzielenia szczególnej kategorii osadzonych, np. byłych policjantów;

3) potrzebą zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym;

4) zaleceniami, zaleceniami i zaleceniami;

5) potrzebą kształtowania właściwej atmosfery wśród tymczasowo aresztowanych;

6) koniecznością zapobiegania samookaleczeniom i popełnianiu przestępstw podczas tymczasowego aresztowania;

7) możliwościami organu, do którego dyspozycji zostałeś osadzony w areszcie śledczym.

Podobne zasady stosuje się również podczas ekstradycji ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 19 ust. 4).

Zamiast tymczasowego aresztowania sąd lub prokurator mogą zastosować:

1) poręczenie majątkowe, co oznacza, że Ty albo inna osoba musicie np. wpłacić pieniądze na określone konto, oddać rzeczy w zastaw lub ustanowić hipotekę na nieruchomości ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 1);

2) poręczenie osoby albo kierownictwa instytucji lub instytucji, lub innego organizacji, co oznacza, że te osoby ręczą, że stawisz się na każde wezwanie i nie będziesz utrudniał postępowania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 2);

3) dozór osoby, co oznacza, że ktoś ważny i ceniony, np. nauczyciel, trener, ksiądz lub ktoś inny godny zaufania obieca, że stawisz się na każde wezwanie i nie będziesz utrudniał postępowania ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 3);

4) dozór policji, co oznacza, że będziesz miał różne obowiązki, np. obowiązek, by stawić się na komisariacie lub posterunku policji w oznaczonym terminie. Możesz też mieć zakaz opuszczania określonego miejsca, obowiązek zawiadamiania prokuratora lub policji o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym lub z innymi osobami, zakaz zbliżania się do określonych osób na wskazaną odległość, np. 100 metrów, zakaz przebywania w określonych miejscach, np. tam, gdzie przebywa pokrzywdzony. Obowiązek ten może polegać także na innych ograniczeniach Twojej swobody, niezbędnych do wykonywania dozoru ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 4);

5) nakaz opuszczenia lokalu lub zakaz zbliżania się do osoby na wskazaną odległość, jeżeli postawiono Ci zarzut przestępstwa popełnionego z użyciem przemocy na szkodę osoby, z którą mieszkałeś ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 5);

6) zawieszenie Cię w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakaz byś się powstrzymał od określonej działalności. Może to np. dotyczyć prowadzenia działalności gospodarczej (np. sprzedaży samochodów) albo wykonywania zawodu lekarza. Możesz też mieć nakaz powstrzymania się od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów albo zakaz ubiegania się o prawo jazdy ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 6);

7) zakaz zbliżania się do osoby na wskazaną odległość, zakaz kontaktów lub zakaz publikowania, w tym za pośrednictwem internetu lub mediów społecznościowych, treści, które godzą w prawnie chronione dobra osoby, gdy jesteś oskarżony o przestępstwo popełnione w stosunku do osoby wykonującej czynności służbowe, który wykonywał interwencję, lub osoby przybranej funkcjonariuszowi do pomocy w związku z wykonywaniem tych czynności, co oznacza, że sąd lub prokurator może stosować ten środek, jeśli np. zaatakowałeś policjanta, gdy próbował udzielić Ci pomocy. Ten sam środek można zastosować, gdy zostałeś oskarżony o przestępstwo znieważenia, czyli zniesławienia, z powodu czynności służbowych wykonywanych przez osobę ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 7);

8) zakaz opuszczania kraju, który może być połączony z zakazem wydania paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu ( Dz.U. 2004 nr 62 poz. 590 art. 20 pkt 8).

Rola organów procesowych

W postępowaniu przygotowawczym postępowanie prowadzą prokurator, policja i inne organy.

W postępowaniu sądowym w zależności od etapu sprawa jest rozstrzygana przez sąd rejonowy, sąd okręgowy, sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy.

Jeśli coś jest dla Ciebie niejasne lub potrzebujesz więcej szczegółów, zawsze możesz zapytać o nie osobę prowadzącą Twoje postępowanie. Osoba ta ma obowiązek wyjaśnić Ci Twoje prawa i obowiązki w kompletny i zrozumiały sposób.