Interpretacja indywidualna

ul. Kwiatowa 12, 34-500 Zakopane, dnia 2023-10-26 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej ul. Warszawska 10, 40-000 Katowice (32) 123-45-67, fax: (32) 765-43-21 e-mail Kancelarii: [email protected]

Nr sprawy: 0123-4567/2023/IPPB1/4321

Zakład Produkcyjny "Słonecznik" ul. Polna 3, 80-000 Gdańsk 1234567890

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2023-09-20 r. (data wpływu do siedziby Krajowej Informacji Skarbowej: 2023-09-22 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika wartości świadczenia w postaci poczęstunku w formie szwedzkiego stołu na imprezie integracyjnej

jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2023-09-22 r. wpłynął do siedziby Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika wartości świadczenia w postaci poczęstunku w formie szwedzkiego stołu na imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Wnioskujący – Zakład Produkcyjny "Słonecznik" – zatrudnia 50 osób. Zdarza się czasem, że organizuje dla swoich pracowników imprezy integracyjne, podczas których dla pracowników przygotowany jest w formie szwedzkiego stołu drobny poczęstunek, który opłacony jest ryczałtem przy założeniu, że wszyscy pracownicy będą uczestnikami wydarzenia. Udział w spotkaniach nie jest obowiązkowy. Z reguły przybywa na nie około 80% ogólnej liczby pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy w przypadku, gdy pracodawca nie posiada informacji o ilości osób uczestniczących w imprezie oraz gdy brak jest możliwości indywidualizacji świadczenia konkretnemu pracownikowi, poczęstunek w formie szwedzkiego stołu należy uznać jako przychód ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego: Zdaniem Wnioskodawcy świadczenia uzyskane przez pracownika w formie poczęstunku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Organizowane spotkania adresowane są do ogółu pracowników – obowiązuje zawsze dobrowolność uczestnictwa, poczęstunek nie jest przypisany do konkretnej osoby (szwedzki stół), a opłata za poczęstunek ustalana jest ryczałtowo, bez względu na liczbę uczestników. Wnioskodawca nie posiada zatem wiedzy, jaka była faktyczna liczba pracowników uczestniczących w imprezie, zatem określenie wysokości konkretnego świadczenia przypadającego na jednego pracownika jest niemożliwe, wobec czego nie jest dopuszczalne, zdaniem Wnioskodawcy, dzielenie wydatków na wszystkich pracowników – zarówno uczestników, jak i tych, którzy na spotkanie nie przybyli. W opinii Wnioskodawcy, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla niego kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy, nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość, wskutek czego pracodawca nie jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył wyrok I SA/Wr 1234/18 z dnia 2019-03-15, LEX nr 2651777, w którym stwierdzono: „Stosownie do treści przepisu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami [...] są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. [...] kluczową kwestią do interpretacji, zarówno przy «świadczeniach w naturze», jak też «i innych nieodpłatnych świadczeniach» pozostaje wyjaśnienie pojęcia «otrzymanych» oraz zwrotu «wartość». [...] pod pojęciem «otrzymanych» przez pracownika, musimy rozumieć realne, rzeczywiste przesunięcie wartości «daru» z majątku pracodawcy. [...] Nie ulega zatem wątpliwości, że o «wartości» otrzymanych świadczeń (zarówno w «naturze», jak też «innych nieodpłatnych» świadczeń), możemy mówić tylko wówczas, gdy świadczenia dla każdego danego pracownika będą mogły być wyrażone w pieniądzu lub innym środku płatniczym. Z kolei ten zabieg musi wiązać z jednoznacznym przypisaniem określonej ilości (np. wagi, objętości, sztuk) poczęstunku ze szwedzkiego stołu dla każdego danego pracownika. Jeśli zatem na takim spotkaniu, nie podaje się dań w sposób wyodrębniony dla każdej osoby (pracownika), to wówczas wykluczona zostaje możliwość obliczenia wartości świadczenia (posiłku) i jego przypisania każdemu uczestniczącemu w spotkaniu pracownikowi. [...] Mając na uwadze powyższe wywody, za niedopuszczalne należy uznać ustalanie wartości świadczenia dla przychodów poszczególnych pracowników, poprzez dzielenie faktycznie poniesionych kosztów na ilość pracowników, którzy skorzystali z możliwości udziału w opisywanym wyżej spotkaniu. Dokonywanie bowiem takich matematycznych czynności obliczenia wartości świadczenia dla przychodów pracowników, ustawodawca nie przewidział w jakichkolwiek przepisach prawa”. Zaprezentowane rozumienie przepisów art. 11 ust. 1, 2 i 2a w zw. z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; dalej jako u.p.d.o.f.) znajduje potwierdzenie w innym orzeczeniu I SA/Gd 543/19 z dnia 2020-05-20, LEX nr 2998888, w którym stwierdzono: „w przypadku, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika – bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie (ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez pracodawcę imprez integracyjnych. W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi, lecz ustalony zgodnie ze wskazaniami w treści art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 1–4 w zw. z art. 12 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f.” Dodatkowo, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, „określenie w sposób czysto hipotetyczny, zakładający w równym zakresie korzystanie z darmowego poczęstunku przez wszystkich uprawnionych pracowników Zakładu Produkcyjnego "Słonecznik" stało w sprzeczności z wynikającą z art. 217 Konstytucji RP zasadą określenia wszystkich elementów konstrukcyjnych podatku w ustawie. Znaczenie zasady wyłączności ustawy w prawie podatkowym podkreślał wielokrotnie Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z dnia 8 lipca 2008 r., SK 47/07 (publik. w OTK-A z 2008 r., Nr 6, poz. 97) wskazał, że «Celem przyjętej w art. 217 Konstytucji RP zasady wyłączności ustawy w sferze prawa daninowego jest nie tylko stworzenie gwarancji prawa podatnika wobec organów władzy publicznej [...], lecz przede wszystkim wzmocnienie pozycji demokratycznych struktur przedstawicielskich i ich odpowiedzialności politycznej». Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu wedł