Zasady Rachunkowości

ZASADY (POLITYKA) RACHUNKOWOŚCI, W TYM METODY WYCENY AKTYWÓW I PASYWÓW ORAZ PRZYCHODÓW I KOSZTÓW, USTALANIAWYNIKU FINANSOWEGO ORAZ SPOSOBU SPORZĄDZANIA SPRAWOZDANIA FINANSOWEGO DLA OSÓB FIZYCZNYCH PROWADZĄCYCH KSIĘGI RACHUNKOWE

1. Podstawa prawna

Przedsiębiorstwo osoby fizycznej prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą z29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 1994 nr 121 poz. 591). W sprawach nieuregulowanych wustawie stosuje się Krajowe Standardy Rachunkowości, a w przypadku ich brakuMiędzynarodowe Standardy Rachunkowości. Przedsiębiorstwo stosuje przyjęte zasadyrachunkowości w sposób ciągły.

2. Rok obrotowy

Rok obrotowy jest tożsamy z rokiem podatkowym i trwa dwanaście miesięcyzakończonych dnia 31 grudnia 2024. W ramach obowiązków sprawozdawczych przedsiębiorstwosporządza bilans, rachunek zysków i strat oraz informację dodatkową.

3. Wycena i prezentacja aktywów i pasywów przedsiębiorstwa oraz ustalanie wyniku finansowego

3.1. Wartości niematerialne i prawne

Na wartości niematerialne i prawne składają się nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności: a) autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje, b) prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych, c) know-how. Wartości niematerialne i prawne wyceniane są według ceny zakupu lub kosztów wytworzenia pomniejszone o odpisy amortyzacyjne, a także odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Cena nabycia obejmuje kwotę wydatków przeznaczonych na nabycie składnika aktywów oraz koszty finansowania zewnętrznego do momentu oddania aktywa do używania. Wartości niematerialne i prawne wykorzystywane przez Przedsiębiorstwo w działalności operacyjnej podlegają amortyzacji metodą liniową przez okres 5 lat. Jeżeli jednak przewiduje się, że dany składnik będzie wykorzystywany przez istotnie inny okres (dłuższy niż rok), wówczas właściciel przedsiębiorstwa określa indywidualną stawkę amortyzacji. Amortyzacja rozpoczyna się w miesiącu następującym po miesiącu, w którym nastąpiło przekazanie do używania. Wartości niematerialne i prawne o jednostkowej wartości początkowej nie większej niż 3500 zł, amortyzuje się jednorazowo. Wydatki ponoszone na wytworzenie wartości niematerialnych i prawnych do momentu przyjęcia do użytkowania prezentowane są w pozycji inne wartości niematerialne i prawne.

3.2. Rzeczowe aktywa trwałe

Rzeczowe aktywa trwałe są ujmowane według cen nabycia lub kosztów wytworzenia poniesionych na ich wytworzenie, rozbudowę bądź modernizację pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, a także odpisy z tytułu trwałej utraty ich wartości. Cena nabycia obejmuje kwotę wydatków poniesionych z tytułu nabycia, rozbudowy i/lub modernizacji oraz koszty finansowania zewnętrznego do momentu oddania aktywa do używania. Rzeczowe aktywa trwałe amortyzowane są metodą liniową. Podstawowe okresy użyteczności ekonomicznej wynoszą: - grunty (w tym prawo wieczystego użytkowania gruntów) - - budynki 20 lat - maszyny i urządzenia 10 lat - środki transportu 5 lat - pozostałe rzeczowe aktywa trwałe 4 lata Wydatki poniesione na remonty, które powodują ulepszenie lub przedłużenie użytkowania środka trwałego podlegają kapitalizacji. W przeciwnym razie są ujmowane jako koszty w momencie poniesienia. Urządzenia zapasowe, które nie są bezpośrednio wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa, lecz stanowią zabezpieczenie jej działalności operacyjnej, są wykazywane w rzeczowych aktywach trwałych. Okres ekonomicznego użytkowania jest ustalany oddzielnie od okresu użytkowania środka zabezpieczanego. Amortyzacja rzeczowych aktywów trwałych rozpoczyna się w miesiącu następującym po miesiącu, w którym nastąpiło przekazanie do używania. Rzeczowe aktywa trwałe o jednostkowej wartości początkowej nie większej niż 10000 zł, amortyzuje się jednorazowo. W przypadku aktywa składającego się z kilku istotnych wartościowo części składowych, których okres ekonomicznej użyteczności jest różny, przedsiębiorstwo dokonuje odpisów amortyzacyjnych od tych poszczególnych części w oparciu o ich indywidualne stawki amortyzacyjne. Posiadane przez przedsiębiorstwo grunty nie podlegają amortyzacji. Wydatki ponoszone na wytworzenie rzeczowych aktywów trwałych do momentu przyjęcia do użytkowania prezentowane są jako środki trwałe w budowie.

3.3. Instrumenty finansowe

W dniu nabycia przedsiębiorstwo klasyfikuje instrumenty finansowe do aktywów trwałych jako inwestycje lub należności długoterminowe lub do aktywów krótkoterminowych jako inwestycje lub należności krótkoterminowe. Klasyfikacja ta przeprowadzona jest w oparciu o cele nabycia aktywów finansowych. Właściciel przedsiębiorstwa określa klasyfikację aktywów finansowych przy ich początkowym ujęciu.

Inwestycje Do tej grupy zalicza się aktywa posiadane przez przedsiębiorstwo w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości, uzyskania przychodów w formie dywidend lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej.

Należności Obejmują ogół należności z tytułu dostaw i usług oraz całość lub cześć należności z innych tytułów niezaliczanych do aktywów finansowych, a które stanowią aktywa dłużne.

3.4. Umowy leasingu

Przedsiębiorstwo wykorzystuje ruchomości lub/i nieruchomości na mocy umów leasingu lub umów najmu. W niektórych sytuacjach w wyniku zawartych umów na przedsiębiorstwo przechodzą zasadniczo wszystkie korzyści oraz ryzyko związane z użytkowaniem przedmiotu leasingu. W związku z tym umowy te spełniają kryteria leasingu finansowego. Przedsiębiorstwo stosuje jednak uproszczenia przewidziane prawem bilansowym i nie ujmuje wykorzystanych ruchomości lub/i nieruchomości jako składniki aktywów w bilansie przedsiębiorstwa. Najem lub leasing, który spełnia warunki leasingu finansowego, ujmowany jest podobnie jak umowy najmu lub leasingu operacyjnego. Wydatki ewidencjonuje się bezpośrednio w koszty działalności przedsiębiorstwa w dniu ich poniesienia.

3.5. Zbycie, przegląd stawek amortyzacyjnych i utrata wartości aktywów trwałych

W przypadku zbycia aktywów trwałych zyski i straty ustala się poprzez porównanie wpływów ze zbycia z wartością bilansową. Na koniec każdego roku stawki amortyzacyjne podlegają weryfikacji. Jeżeli w wyniku tej weryfikacji zmieni się szacunkowy okres ich użytkowania, wówczas zmiana wprowadzana jest prospektywnie. Na każdy dzień bilansowy przedsiębiorstwo dokonuje przeglądu aktywów trwałych pod kątem realizacji ich wartości bilansowej. Jeżeli wystąpią przesłanki wskazujące na to, że przyszłe korzyści ekonomiczne zrealizowane przez dany składnik aktywów trwałych będą niższe niż ich wartość bilansowa, wówczas przedsiębiorstwo przeprowadza test na utratę wartości. Test ten przeprowadzany jest w oparciu o ośrodek wypracowujący korzyści ekonomiczne. Ewentualny odpis z tytułu utraty wartości znajduje odzwierciedlenie w księgach bieżącego okresu i obciąża pozostałe koszty operacyjne, jeżeli dotyczy niefinansowych aktywów trwałych lub koszty finansowe, jeżeli dotyczy finansowych aktywów trwałych.

3.6. Zapasy

Zapasy obejmują materiały, półprodukty i produkty w toku, produkty gotowe, towary, zaliczki na dostawy. Przedsiębiorstwo ujmuje w koszty wartość zapasów na dzień ich zakupu lub w momencie ich wytworzenia oraz dokonuje ustalenia stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu uwzględniając bilans otwarcia, nie później niż na dzień bilansowy.

3.7. Należności handlowe oraz pozostałe należności

Należności handlowe oraz pozostałe należności prezentuje się przy początkowym ujęciu według kwoty wymaganej zapłaty przy zachowaniu zasady ostrożności. Następnie pomniejsza się je o odpisy aktualizujące wartość. Odpisy te są ustalane w przypadku, gdy istnieje obiektywny dowód, że przedsiębiorstwo nie otrzyma wszystkich kwot należności zgodnie z zawartą umową. Przyczyną ustalenia odpisu aktualizującego mogą być np. kłopoty finansowe dłużnika, prawdopodobieństwo, że dłużnik ogłosi bankructwo. Podstawą ustalania odpisów jest wiekowanie należności oraz ocena możliwości odzyskania należności dokonywana przez właściciela przedsiębiorstwa w odniesieniu do każdego klienta indywidualnie lub grup klientów. Wysokość odpisu aktualizującego stanowi różnicę pomiędzy wartością należności w księgach a wartością spodziewanych przepływów pieniężnych. Kwotę odpisu aktualizującego prezentuję się jako pomniejszenie należności w bilansie oraz drugostronnie w pozostałych kosztach operacyjnych. Należności handlowe i pozostałe należności o terminie wymagalności powyżej 12 miesięcy ujmuje się jako aktywa trwałe. Należności handlowe i pozostałe należności o terminie wymagalności do 12 miesięcy ujmuje się jako aktywa obrotowe. W przypadku utworzenia odpisu aktualizującego oraz późniejszej spłaty należności, wpływ ewidencjonuje się jak pomniejszenie pozostałych kosztów operacyjnych w rachunku zysków i strat. Pozycja należności handlowych obejmuje również kwoty wynikające ze zrealizowanych usług, które na dzień bilansowy nie zostały potwierdzone fakturą jako dostawy niefakturowane.

3.8. Środki pieniężne i ich ekwiwalenty

Środki pieniężne i ich ekwiwalenty obejmują środki pieniężne w kasie, depozyty bankowe płatne na żądanie, inne krótkoterminowe inwestycje o wysokim stopniu płynności i pierwotnym terminie wymagalności do 3 miesięcy.

3.9. Kapitał podstawowy, kapitał rezerwowy i kapitał zapasowy

Kapitał podstawowy przedstawia aktywa wykorzystywane przez przedsiębiorstwo a nabyte z majątku prywatnego osoby fizycznej. W szczególności zalicza się do nich środki trwałe wniesione do przedsiębiorstwa oraz środki pieniężne wpłacone na rachunek bankowy przedsiębiorstwa. Zapłata przez przedsiębiorstwo za zobowiązania z tytułu podatku dochodowego właściciela przedsiębiorstwa, wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią zmniejszenia kapitału własnego. Przedsiębiorstwo nie posiada kapitału rezerwowego i zapasowego. Wymagane przepisami korekty kapitału zapasowego, o ile wystąpią, odnosi się na kapitał podstawowy.

Wypłaty z zysku Wypłaty z zysku na rzecz właściciela ujmowane są jako zmniejszenie kapitału podstawowy.

3.10. Zobowiązania handlowe

Zobowiązania handlowe wykazuje się w kwocie wymaganej zapłaty. Przedsiębiorstwo uznaje za zobowiązania handlowe kwoty, które nie zostały jeszcze zafakturowane, a których wartość określana jest na podstawie szacunków.

3.11. Zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek

Zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek ujmuje się w kwocie wymaganej zapłaty. Odsetki naliczone do dnia bilansowego i niezapłacone powiększają zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek. Kredyty i pożyczki zalicza się do zobowiązań krótkoterminowych, chyba że przedsiębiorstwo posiada bezwarunkowe prawo do odroczenia spłaty zobowiązania o co najmniej 12 miesięcy od dnia bilansowego. Zobowiązania z tytułu kredytu w rachunku bieżącym prezentowane są w zobowiązaniach krótkoterminowych.

3.12. Podatek dochodowy odroczony i bieżący

Podatek dochodowy prezentowany w rachunku zysków i strat obejmuje podatek bieżący. Podatek ujmuje się w rachunku zysków i strat, z wyłączeniem sytuacji, w których związany jest on bezpośrednio z pozycjami prezentowanymi w kapitale własnym. Wówczas efekt podatkowy takich transakcji prezentowany jest bezpośrednio w kapitale. Bieżące obciążenie z tytułu podatku dochodowego jest obliczane na podstawie obowiązujących przepisów podatkowych. W sprawach wątpliwych przedsiębiorstwo wykorzystuje dostępne orzecznictwo sądów administracyjnych, a także interpretacje Krajowej Informacji Skarbowej. Przedsiębiorstwo korzysta ze zwolnienia w zakresie rozpoznawania podatku odroczonego. W związku z tym nie wykazuje aktywa ani rezerwy z tytułu podatku odroczonego. Przedsiębiorstwo osoby fizycznej nie ma osobowości prawnej, w związku z tym nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Jednak dla zachowania współmierności przychodów z kosztami bieżące obciążenie podatkowe jest obliczane na podstawie wyniku podatkowego (podstawy opodatkowania) danego okresu sprawozdawczego. Podstawa opodatkowania różni się od księgowego zysku/straty netto w związku z występowaniem przychodów przejściowo lub stale niepodlegających opodatkowaniu i kosztów przejściowo lub stale niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Obciążenia podatkowe są wyliczane w oparciu o stawki podatkowe obowiązujące w danym roku obrotowym. Pomimo, że przedsiębiorstwo osoby fizycznej nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, obciążenie podatkowe ujmowane jest w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa. Jeżeli w konsekwencji prowadzonej działalności przedsiębio