Zasady Rachunkowości

ZASADY (POLITYKA) RACHUNKOWOŚCI, W TYM METODY WYCENY AKTYWÓW I PASYWÓW ORAZ PRZYCHODÓW I KOSZTÓW, USTALANIA WYNIKU FINANSOWEGO ORAZ SPOSOBU SPORZĄDZANIA SPRAWOZDANIA FINANSOWEGO

1. Podstawa prawna

Spółka prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217). W sprawach nie uregulowanych w ustawie spółka stosuje Krajowe Standardy Rachunkowości a w przypadku ich braku Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Opisane zasady (politykę) rachunkowości, spółka stosuje w sposób ciągły, w ramach zasady istotności.

2. Rok obrotowy oraz zakres obowiązków sprawozdawczych

Spółka przyjęła rok obrotowych jako 12 kolejno następujących po sobie miesięcy zakończonych 31 grudnia 2023 r. W związku z tym spółka sporządza bilans na dzień 31 grudnia 2023 r. oraz rachunek zysków i strat za 12 miesięcy zakończonych dnia 31 grudnia 2023 r. Rok podatkowy jest tożsamy z rokiem obrotowym. W ramach obowiązków sprawozdawczych spółka sporządza rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym, bilans, zestawienie zmian w kapitale własnym oraz rachunek przepływów pieniężnych.

3. Wycena i prezentacja aktywów i pasywów spółki oraz ustalanie wyniku finansowego

3.1. Wartości niematerialne i prawne

Na wartości niematerialne i prawne składają się nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

a) autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,

b) prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,

c) know-how.

Wartości niematerialne i prawne wyceniane są według ceny zakupu lub kosztów wytworzenia pomniejszone o odpisy amortyzacyjne a także odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Cena nabycia obejmuje kwotę wydatków przeznaczonych na nabycie składnika aktywów oraz koszty finansowania zewnętrznego do momentu oddania aktywa do używania.

Wartości niematerialne i prawne wykorzystywane przez Spółkę w działalności operacyjnej podlegają amortyzacji metodą liniową przez okres 5 lat. Jeżeli jednak przewiduje się, że dany składnik będzie wykorzystywany przez istotnie inny okres (dłuższy niż rok), wówczas Zarząd określa indywidualną stawkę amortyzacji. Amortyzacja rozpoczyna się w miesiącu następującym po miesiącu, w którym nastąpiło przekazanie do używania. Wartości niematerialne i prawne o jednostkowej wartości początkowej nie większej niż 3500 zł, amortyzuje się jednorazowo.

Wydatki ponoszone na wytworzenie wartości niematerialnych i prawnych do momentu przyjęcia do użytkowania prezentowane są w pozycji inne wartości niematerialne i prawne.

3.2. Rzeczowe aktywa trwałe

Rzeczowe aktywa trwałe są ujmowane według cen nabycia lub kosztów wytworzenia poniesionych na ich wytworzenie, rozbudowę bądź modernizację pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, a także odpisy z tytułu utraty ich wartości.

Cena nabycia obejmuje kwotę wydatków poniesionych z tytułu nabycia, rozbudowy i/lub modernizacji oraz koszty finansowania zewnętrznego do momentu oddania aktywa do używania. Rzeczowe aktywa trwałe amortyzowane są metodą liniową. Podstawowe stawki amortyzacyjne wynoszą:

- grunty (w tym prawo wieczystego użytkowania gruntów) -

- budynki 20 lat

- maszyny i urządzenia 10 lat

- środki transportu 5 lat

- pozostałe rzeczowe aktywa trwałe 4 lata

Wydatki poniesione na remonty, które powodują ulepszenie lub przedłużenie użytkowania środka trwałego podlegają kapitalizacji. W przeciwnym razie są ujmowane jako koszty w momencie poniesienia.

Urządzenia zapasowe, które nie są bezpośrednio wykorzystywane w działalności spółki, lecz stanowią zabezpieczenie jej działalności operacyjnej są wykazywane w rzeczowych aktywach trwałych. Okres ekonomicznego użytkowania jest ustalany oddzielnie od okresu użytkowania środka zabezpieczanego. Amortyzacja rzeczowych aktywów trwałych rozpoczyna się w miesiącu następującym po miesiącu, w którym nastąpiło przekazanie do używania. Rzeczowe aktywa trwałe o jednostkowej wartości początkowej nie większej niż 5000 zł, amortyzuje się jednorazowo. W przypadku aktywa składającego się z kilku istotnych wartościowo części składowych, których okres ekonomicznej użyteczności jest różny spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od tych poszczególnych części w oparciu o ich indywidualne stawki amortyzacyjne. Posiadane przez spółkę grunty nie podlegają amortyzacji.

Wydatki ponoszone na wytworzenie rzeczowych aktywów trwałych do momentu przyjęcia do użytkowania prezentowane są jako środki trwałe w budowie.

3.3. Instrumenty finansowe

W dniu nabycia spółka klasyfikuje instrumenty finansowe do następujących kategorii:

1) aktywa finansowe przeznaczone do obrotu,

2) pożyczki,

3) aktywa finansowe dostępne do sprzedaży.

Klasyfikacja ta przeprowadzona jest w oparciu o cele nabycia aktywów finansowych. Zarząd określa klasyfikację aktywów finansowych przy ich początkowym ujęciu.

Aktywa finansowe przeznaczone do obrotu

Do grupy aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu zalicza się instrumenty finansowe nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z krótkoterminowych zmian cen oraz wahań innych czynników rynkowych albo krótkiego czasu nabytego instrumentu.

Pożyczki

Pożyczki to niezaliczane do instrumentów pochodnych aktywa finansowe o dających się ustalić płatnościach, nienotowane na aktywnym rynku. Zalicza się je do aktywów trwałych, pod warunkiem, że termin ich wymagalności przekracza 12 miesięcy od dnia bilansowego. Pożyczki o terminie wymagalności nie przekraczającym 12 miesięcy od dnia bilansowego zalicza się do aktywów obrotowych.

Aktywa finansowe dostępne do sprzedaży

Aktywa finansowe dostępne do sprzedaży to instrumenty finansowe niestanowiące instrumentów pochodnych, które są przeznaczone do tej kategorii albo niesklasyfikowane do żadnej pozostałej kategorii. Zalicza się je do aktywów trwałych, chyba że Zarząd zamierza dokonać zbycia inwestycji w ciągu 6 miesięcy od dnia bilansowego.

3.4. Umowy leasingu

Spółka wykorzystuje aktywa trwałe na mocy umów leasingu lub umów najmu. Jeżeli w wyniku zawartych umów na spółkę przechodzą zasadniczo wszystkie korzyści oraz ponosi ona ryzyko związane z użytkowaniem danych aktywów umowy te są uznawane za leasing finansowy. Środki trwałe używane w ramach umowy leasingu finansowego są ujmowane w bilansie według niższej z dwóch wartości: wartości godziwej leasingowanych aktywów oraz wartości bieżącej minimalnych opłat leasingowych. Opłata leasingowa dzielona jest na kwotę główną zobowiązania (kapitał) i odsetki. W wyniku przeprowadzonego podziału zachowana jest stała stopa w stosunku do nieuregulowanej części zobowiązania. Kwota główna zobowiązania z tytułu umowy leasingu finansowego jest dzielona na zobowiązanie długo- i krótkoterminowe. Koszty odsetek z tytułu umowy leasingowej są rozpoznawane w rachunku zysków i strat przez cały czas trwania umowy. Aktywa trwałe wykorzystywane w ramach umowy leasingu finansowego są amortyzowane przez krótszy z dwóch okresów: okres użyteczności aktywa oraz okres trwania umowy. Przy czym definiując okres trwania umowy uwzględnia się wszelkie jej przedłużenia, jeśli mogą one wystąpić. Jeżeli na mocy zawartych umów większość korzyści i ryzyk związanych z danym środkiem trwałym spoczywa na leasingodawcy, stanowią one umowy leasingu operacyjnego. Opłaty dokonywane w ramach takich umów ujmowane są bezpośrednio w rachunku zysków i strat.

3.5. Zbycie, przegląd stawek amortyzacyjnych i utrata wartości aktywów trwałych

W przypadku zbycia aktywów trwałych zyski i straty ustala się poprzez porównanie wpływów ze zbycia z wartością bilansową. Na koniec każdego roku stawki amortyzacyjne podlegają weryfikacji. Jeżeli w wyniku tej weryfikacji zmieni się szacunkowy okres ich użytkowania wówczas zmiana wprowadzana jest prospektywnie. Na każdy dzień bilansowy spółka dokonuje przeglądu aktywów trwałych pod kątem realizacji ich wartości bilansowej. Jeżeli wystąpią przesłanki wskazujące na to, że przyszłe korzyści ekonomiczne zrealizowane przez dany składnik aktywów trwałych będą niższe niż ich wartość bilansowa wówczas spółka przeprowadza test na utratę wartości. Test ten przeprowadzany jest w oparciu o ośrodek wypracowujący korzyści ekonomiczne. Ewentualny odpis z tytułu utraty wartości znajduje odzwierciedlenie w księgach bieżącego okresu i obciąża pozostałe koszty operacyjne, jeżeli dotyczy niefinansowych aktywów trwałych lub koszty finansowe, jeżeli dotyczy finansowych aktywów trwałych.

3.6. Zapasy

Spółka odpisuje w koszty wartości materiałów na dzień ich zakupu. Na dzień bilansowy spółka ustala stan niewykorzystanych materiałów dokonuje jego wyceny oraz koryguje koszty o wartość tego stanu uwzględniając bilans otwarcia.

3.7. Należności handlowe oraz pozostałe należności

Należności handlowe oraz pozostałe należności prezentuje się przy początkowym ujęciu według kwoty wymaganej zapłaty przy zachowaniu zasady ostrożności. Następnie pomniejsza się je o odpisy aktualizujące wartość. Odpisy te są ustalane w przypadku, gdy istnieje obiektywny dowód, że spółka nie otrzyma wszystkich kwot należności zgodnie z zawartą umową. Przyczyną ustalenia odpisu aktualizującego mogą być np. trwałe problemy finansowe dłużnika, prawdopodobieństwo, że dłużnik ogłosi bankructwo. Podstawą ustalania odpisów jest wiekowanie należności oraz ocena możliwości odzyskania należności dokonywana przez Zarząd w odniesieniu do każdego klienta indywidualnie lub grup klientów. Wysokość odpisu aktualizującego stanowi różnicę pomiędzy wartością należności w księgach a wartością spodziewanych przepływów pieniężnych. Kwotę odpisu aktualizującego prezentuję się jako pomniejszenie należności w bilansie oraz drugostronnie w pozostałych kosztach operacyjnych. Należności handlowe i pozostałe należności o terminie wymagalności powyżej 12 miesięcy ujmuje się jako aktywa trwałe. Należności handlowe i pozostałe należności o terminie wymagalności do 12 miesięcy ujmuje się jako aktywa obrotowe.

W przypadku utworzenia odpisu aktualizującego oraz późniejszej spłaty należności, wpływ ewidencjonuje się jak pomniejszenie pozostałych kosztów operacyjnych w rachunku zysków i strat.

Pozycja należności handlowych obejmuje również kwoty wynikające ze zrealizowanych usług, które na dzień bilansowy nie zostały potwierdzone fakturą.

3.8. Środki pieniężne i ich ekwiwalenty

Środki pieniężne i ich ekwiwalenty obejmują środki pieniężne w kasie, depozyty bankowe płatne na żądanie, inne krótkoterminowe inwestycje o wysokim stopniu płynności i pierwotnym terminie wymagalności do 3 miesięcy.

3.9. Kapitał podstawowy, kapitał rezerwowy i kapitał zapasowy

Akcje zwykłe zalicza się do kapitału własnego.

Koszty bezpośrednio związane z emisją nowych akcji wykazuje się w kapitale własnym jako pomniejszenie wpływów z emisji. Efekt podatkowy związany z takimi kosztami jest również wykazywany w kapitale podstawowym.

Spółka tworzy wymagane prawem kapitały rezerwowe.

Kapitał zapasowy tworzony jest w wyniku decyzji akcjonariuszy.

Wypłata dywidendy

Wypłata dywidendy na rzecz akcjonariuszy Spółki ujmowana jest jako zobowiązanie w sprawozdaniu finansowym w okresie, w którym dywidenda zostaje zatwierdzona przez akcjonariuszy Spółki.

3.10. Zobowiązania handlowe

Zobowiązania handlowe wykazuje się w kwocie wymaganej zapłaty. Spółka uznaje za zobowiązania handlowe kwoty, które nie zostały jeszcze zafakturowane a których wartość określana jest na podstawie szacunków.

3.11. Zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek

Zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek ujmuje się w wysokości skorygowanej ceny nabycia przy zastosowaniu efektywnej stopy procentowej. Kredyty i pożyczki zalicza się do zobowiązań krótkoterminowych, chyba że Spółka posiada bezwarunkowe prawo do odroczenia spłaty zobowiązania o co najmniej 12 miesięcy od dnia bilansowego. Zobowiązania z tytułu kredytu w rachunku bieżącym prezentowane są w zobowiązaniach krótkoterminowych.

3.12. Podatek dochodowy odroczony i bieżący

Podatek dochodowy prezentowany w rachunku zysków i strat obejmuje podatek bieżący i podatek odroczony za bieżący okres. Podatek ujmuje się w rachunku zysków i strat, z wyłączeniem sytuacji, w których związany jest on bezpośrednio z pozycjami prezentowanymi w kapitale własnym. Wówczas efekt podatkowy takich transakcji prezentowany jest bezpośrednio w kapitale. Bieżące obciążenie z tytułu podatku dochodowego jest obliczane na podstawie obowiązujących przepisów podatkowych. W sprawach wątpliwych spółka wykorzystuje dostępne orzecznictwo sądów administracyjnych, a także interpretacje Krajowej Informacji Skarbowej. Zobowiązanie z tytułu odroczonego podatku dochodowego ujmowane jest w pełnej wysokości w odniesieniu do różnic przejściowych pomiędzy wartością podatkową aktywów i zobowiązań, a ich wartością bilansową. Jeżeli jednak podatek odroczony powstał w wyniku początkowego rozpoznania aktywa lub zobowiązania w transakcji innej niż połączenie jednostek, które w czasie transakcji nie wpływa wynik księgowy ani podstawa opodatkowania, wówczas podatek odroczony nie jest ewidencjonowany. Podatek odroczony ustala się przy zastosowaniu stawek (i przepisów) podatkowych obowiązujących do dnia bilansowego oraz które zgodnie z oczekiwaniami będą obowiązywać w chwili realizacji danego aktywa lub płatności zobowiązania z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego są ujmowane tylko wówczas gdy realizacja ich jest prawdopodobna. W szczególności, jeżeli przewiduje się, że w przyszłości spółka osiągnie odpowiednie zyski do opodatkowania, które umożliwią wykorzystanie różnic przejściowych. Bieżące obciążenie podatkowe jest obliczane na podstawie wyniku podatkowego (podstawy opodatkowania) danego okresu sprawozdawczego w arkuszu kalkulacyjnym. Podstawa opodatkowania różni się od księgowego zysku/straty netto w związku z występowaniem przychodów przejściowo lub stale nie podlegających opodatkowaniu i kosztów przejściowo lub stale niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Obciążenia podatkowe są wyliczane w oparciu o stawki podatkowe obowiązujące w danym roku obrotowym. Zarząd cyklicznie dokonuje przeglądów rozliczeń podatkowych, przy wykorzystaniu doradcy podatkowego.

3.13. Świadczenia pracownicze

Wynagrodzenia

Wynagrodzenia obejmują kwoty należne lub wypłacone pracownikom, w związku ze świadczoną na rzecz spółki pracą. Wynagrodzenie wypłacane po okresie zatrudnienia, takie jak ekwiwalent za urlop oraz odprawa z tytułu przepracowanego okresu (w przypadku rozwiązania umowy o pracę), ujmowane są w miesiącu, w którym spółka powzięła wiedzę o obowiązku wypłaty. Świadczenia z tytułu ubezpieczeń społecznych ujmowane są przez okres roku.

Zobowiązania emerytalne

Spółka uczestniczy w państwowych programach świadczeń emerytalnych. Składki wpłacane w ramach programów świadczeń emerytalnych obciążają rachunek zysków i strat w okresie, którego dotyczą.

Programy premiowe

Zobowiązania z tytułu świadczeń pracowniczych w formie premii są ujmowane w zobowiązaniach z tytułu wynagrodzeń. Świadczenia te ujmuje się w sprawozdaniu finansowym jeżeli:

a) istnieje formalny program, a kwoty do zapłacenia można ustalić w sposób wiarygodny lub,

b) na podstawie stosowanych uprzednio praktyk pracownicy mają prawo oczekiwać wypłaty premii, a kwoty do zapłacenia można ustalić w sposób wiarygodny.

Zobowiązanie z tytułu premii mają charakter krótkoterminowy, tj. do 12 miesięcy i są prezentowane w zobowiązaniach z tytułu wynagrodzeń. Ich wartość jest równa kwocie, która według szacunków Zarządu zostanie wypłacona.

3.14. Usługi obce

Usługi obce obejmują kwoty pozostające w związku ze świadczeniem usług na rzecz spółki przez podwykonawców.

3.15. Podatki i opłaty

Do podatków i opłat spółka zalicza w szczególności opłaty związane z przynależnością do izby gospodarczej, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług.

3.16. Rezerwy

Rezerwy są tworzone w sytuacji gdy:

1) Spółka ma obowiązek prawny,

2) Spółka ma obowiązek zwyczajowy, wynikający ze zdarzeń przeszłych,

3) jest prawdopodobne, że w wyniku wypełnienie tego obowiązku nastąpi wypływ środków pieniężnych ze spółki, oraz

4) kwota może być wiarygodnie oszacowana.

Spółka nie tworzy rezerw na przyszłe straty z tytułu działalności operacyjnej.

3.17. Ujmowanie przychodów ze sprzedaży usług

Przychody ze sprzedaży wykazuje się w wartości otrzymanej lub należnej zapłaty z tytułu sprzedaży usług po odjęciu podatku VAT, opustów i rabatów. Przychody ze sprzedaży usług ujmuje się w okresie, w którym usługi były świadczone. W przypadku usług długoterminowych bierze się pod uwagę stopień zaawansowania konkretnej transakcji, określony na podstawie stosunku faktycznie wykonanych prac do całości usług, które mają być wykonane oraz prognozowany zysk osiągnięty na tej transakcji. Wpłaty otrzymane przed wykonaniem usługi ewidencjonuję się w bilansie jako rozliczenia międzyokresowe. Następnie rozlicza się je do rachunku zysków i strat biorąc pod uwagę stopień zaawansowania konkretnej transakcji. Spółka ujmuje w przychodach kwoty wynikające ze zrealizowanych usług, które na dzień bilansowy nie zostały potwierdzone fakturą.

3.18. Pozostałe koszty i przychody operacyjne

Do pozycji pozostałe koszty i przychody operacyjne spółka zalicza koszty i przychody, związane z działalnością operacyjną, które nie mogą zostać zaklasyfikowane do innych pozycji. W szczególności w pozycji tej będą ujmowane odpisy (oraz ich ewentualne odwrócenie) z tytułu trwałej utraty niefinansowych aktywów trwałych oraz odpisy z tytułu utraty wartości należności handlowych.

3.19. Przychody z tytułu odsetek

Przychody z tytułu odsetek ujmuje się proporcjonalnie do upływu czasu z uwzględnieniem zaangażowanej kwoty kapitału oraz efektywnej stopy procentowej przez okres zapadalności, pod warunkiem że istnieje pewność, że Spółka zrealizuje przychód.

3.20. Przychody z tytułu dywidend oraz opłat licencyjnych

Przychody z tytułu dywidend oraz opłat licencyjnych są ujmowane w miesiącu, w którym ustalone zostanie prawo spółki do otrzymania płatności.

3.21. Waluty obce

Walutą funkcjonalną spółki jest PLN. Transakcje przeprowadzone w walucie innej niż funkcjonalna wykazuje się po kursie faktycznie zastosowanym. Jeżeli kurs faktycznie zastosowany nie może zostać ustalony wówczas spółka stosuje kurs średni Narodowego Banku Polskiego. W wyniku przeliczenia aktywów i pasywów monetarnych, wyrażonych w walutach obcych oraz zapłaty należności i zobowiązań powstają różnice kursowe. Dodatnie różnice kursowe prezentowane są w przychodach finansowych zaś ujemne różnice prezentowane są w kosztach finansowych.

3.22. Dotacje rządowe

Stosując zasadę ostrożności spółka nie ujmuje dotacji do chwili uzasadnionej pewności, że spełnione zostaną wszystkie konieczne warunki do jej otrzymania i spółka przewiduje, że nastąpi wpływ środków pieniężnych. W szczególności możliwe jest ujęcie dotacji w sprawozdaniu finansowym przed wpływem środków pieniężnych do spółki. Dotacje rządowe ujmuje się w rachunku zysków i strat w korespondencji z kosztami, których kompensatę ma stanowić dotacja. Dotacje, których podstawowym warunkiem udzielenia jest zatrudnienie nowych pracowników, ujmuje się jako odroczone przychody w skonsolidowanym sprawozdaniu z sytuacji finansowej i odnosi się na wynik systematycznie w uzasadnionych kwotach przez okres ekonomicznej użyteczności związanych z nimi aktywów.

4. Ryzyko działalności gospodarczej

Działalność Spółki związana jest z ponoszenie ryzyka finansowego. W szczególności spółka jest narażona na ryzyko zmiany kursu walut, ryzyko zmiany stóp procentowych, ryzyko kredytowe, ryzyko utraty płynności. Zarząd na bieżąco realizuje program zarządzania ryzykiem, który ma na celu ograniczenie niekorzystnego wypływy na wyniki finansowe Spółki.

Ryzyko zmiany kursu walut

Spółka narażona jest na ryzyka związane ze zmianą kursów walut wynikających z operowania w różnych walutach: głównie w odniesieniu do USD i EUR. Spółka stosuje instrumenty pochodne w celu zabezpieczenia swojej ekspozycji na ryzyko kursowe w odniesieniu do zobowiązań wynikających z umowy najmu oraz leasingu finansowego.

Ryzyko zmiany stóp procentowych

Ryzyko zmiany stóp procentowych związane jest z długoterminowymi instrumentami dłużnymi: kredytami i pożyczkami. Zarząd na bieżąco dokonuje analizy poziomu ryzyka zmiany stóp procentowych i ocenia potencjalny wpływ tych zmian na wynik finansowy. Analiza ta polega na przeprowadzaniu symulacji różnych scenariuszy: zmiany stóp procentowych o 1%, 2% itp.

Ryzyko kredytowe

Ryzyko kredytowe powstaje w przypadku środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, zdeponowanych w bankach, udzielonych pożyczkach, wpłaconych depozytów na poczet umów najmu oraz gwarancji bankowych, a także kredytów handlowych. W celu ograniczenia tego ryzyka Spółka:

1) współpracuje z kontrahentami o znanej sytuacji finansowej i renomie,

2) analizuje sytuację finansową kontrahentów na podstawie ogólnie dostępnych danych a także współpracując z firmami windykacyjnymi,

3) w przypadku wystąpienia opóźnień w płatnościach spółka zabezpiecza swoje wpływy za pomocą wekseli.

Ryzyko utraty płynności

Spółka zabezpiecza ryzyko utraty płynności poprzez dostęp do kredytów obrotowych oraz linii kredytowych.

5. Akceptacja polityki rachunkowości

[STANOWISKO]:

Zarząd: