Odpowiedź na apelację

(Prokuratura Rejonowa w Warszawie)

Warszawa, 15 marca 2024 r.

PR 1 Ds. 1234/23

dot. II K 567/23

ul. Kwiatowa 12/3

00-123 Warszawa

za pośrednictwem:

Sąd Okręgowy w Warszawie

ul. Marszałkowska 123

00-567 Warszawa

w Warszawie

ul. Nowa 4

ODPOWIEDŹ NA APELACJĘ

Na podstawie art. 428 § 2 KPK składam odpowiedź na apelację obrońcy oskarżonego Jan Kowalski z dnia 10 lutego 2024 r. od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z dnia 20 stycznia 2024 r. w sprawie o sygn. II K 567/23 oraz wnoszę o jej nieuwzględnienie i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z dnia 20 stycznia 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 567/23 oskarżony Jan Kowalski uznany został winnym popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 w zb. z art. 270 § 1 w zw. z art. 11 § 2 KK, za co na podstawie art. 11 § 3 w zw. z art. 37b w zw. z art. 286 § 1 w zw. z art. 33 § 1, 2, 3 w zw. z art. 34 § 1 KK w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 w zw. z art. 35 § 1 KK wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia wolności i 30 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda oraz 1 roku ograniczenia wolności polegającego na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Na podstawie art. 46 § 1 KK orzeczono na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej "Wspólny Dom" obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę 50 000 zł.

Apelację od wskazanego wyroku wniósł obrońca oskarżonego Jan Kowalski.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w złożonej apelacji, wskazać w pierwszej kolejności należy, że nie sposób mówić, iż w przedmiotowej sprawie oskarżony pozbawiony został w jakikolwiek sposób prawa do obrony. W toku całego postępowania jurysdykcyjnego oskarżony korzystał z pomocy obrońcy, na wniosek którego sąd odroczył nawet rozpoznanie sprawy, chcąc umożliwić mu zapoznanie się z aktami postępowania, a tym samym skuteczną obronę. Oskarżony miał możliwość zadawania świadkom pytań, składania wniosków dowodowych, jak również skorzystania z prawa do składania wyjaśnień lub odmowy składania wyjaśnień, decydując się ostatecznie na odmowę składania wyjaśnień, lecz udzielanie odpowiedzi na pytania obrońcy. Oczywiste pozostaje, że sąd nie jest uprawniony do wyciągania z faktu odmowy składania przez oskarżonego wyjaśnień żadnych wniosków, tym bardziej dla oskarżonego niekorzystnych. Kwestia ta dostrzeżona została przez sąd I instancji, który wskazał, że nie może ona stanowić okoliczności obciążającej, czy też zastępować dowodów winy. Wymaga w tym miejscu podkreślenia, czego obrońca oskarżonego zdaje się w ogóle nie dostrzegać, że w toku postępowania przygotowawczego oskarżony Jan Kowalski złożył obszerne wyjaśnienia, które odczytane zostały mu na rozprawie i które ten podtrzymał. Dodatkowo, oskarżony odpowiadał również na rozprawie na pytania obrońcy. Te zaś wyjaśnienia stanowiły w przedmiotowej sprawie dowód, który podlegał ocenie Sądu Rejonowego na takich samych zasadach jak pozostałe dowody, co też sąd uczynił, dając temu wyraz w sporządzonym uzasadnieniu. Co istotne, podstawą przypisania oskarżonemu winy, jak zdaje się to sugerować skarżący, nie był fakt nieprzyznania się przez Jan Kowalski do popełnienia zarzuconego mu czynu, lecz całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, który sąd a quo przywołał w treści uzasadnienia.

Oceniając, czy podrobienie podpisu Adam Nowak na poleceniu zapłaty kwoty 40 000 zł wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 KK, odnieść należy się do definicji dokumentu zawartej w art. 115 § 14 KK, a nie do tego, czy dla Spółdzielni Mieszkaniowej "Wspólny Dom" lub banku, w którym dokonano zapłaty, istotne było to, kto podpisał polecenie zapłaty. Zgodnie z przywołanym przepisem dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Niewątpliwie polecenie zapłaty ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód tego, że konkretna osoba, w konkretnym dniu, dokonała wpłaty określonej kwoty pieniężnej na ściśle wskazany rachunek bankowy, w tym wypadku na rachunek bankowy Spółdzielni Mieszkaniowej "Wspólny Dom" z tytułu wykupu mieszkania. Bezsprzecznie zatem są to okoliczności mające znaczenie prawne. Tym samym nie może budzić żadnych wątpliwości, że polecenie zapłaty kwoty 40 000 zł z dnia 15 maja 2023 r. stanowi dokument, na którym podrobiony został przez oskarżonego Jan Kowalski podpis Adam Nowak, co z kolei stanowi przestępstwo z art. 270 § 1 KK.

Za zupełnie chybione uznać należy także twierdzenia apelacji co do tego, iż oskarżonemu przypisane powinno ewentualnie zostać popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 KK jako wypadku mniejszej wagi, o jakim mowa w art. 286 § 3 KK. Zgodnie z orzecznictwem o przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu, ze szczególnym uwzględnieniem tych elementów, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu, wśród elementów strony podmiotowej istotne są zaś: stopień zawinienia, motywacja i cel działania sprawcy (tak: post. SN z 12 grudnia 2012 r., II KK 234/12, Legalis). Tymczasem w przedmiotowej sprawie okoliczności przedmiotowe i podmiotowe jednoznacznie wskazują, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa kwalifikowanego z art. 286 § 3 KK. Oskarżony wykorzystał niewykształconego i naiwnego człowieka, który był uzależniony od alkoholu, przez co pozbawił go tak elementarnego dobra prawnego, jakim dla każdego człowieka jest mieszkanie. Co więcej, zachowanie oskarżonego godziło również w dobro prawne Spółdzielni Mieszkaniowej "Wspólny Dom", której wyrządził on szkodę w wysokości aż 50 000 zł. Działanie Jan Kowalski było zaplanowane i umyślne, a nadto rozciągnięte w czasie, albowiem nim doszło do sprzedaży mieszkania Adam Nowak, kilka miesięcy oczekiwano chociażby na wymeldowanie innych osób zameldowanych w tym mieszkaniu. Mając zatem możliwość rezygnacji z popełnienia przestępstwa, oskarżony mimo to konsekwentnie realizował swój cel.

Należy wreszcie zaznaczyć, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił postawę oskarżonego oraz jego zachowanie, słusznie biorąc pod uwagę śmierć Adam Nowak, do której – na skutek utraty przez niego mieszkania – doszło na brudnej klatce schodowej obcego budynku, co poprzedziło zamieszkiwanie przez niego w piwnicy oraz na ulicach. Wprawdzie oskarżony nie odpowiada za śmierć Adam Nowak, jednakże warunki, w jakich do niej doszło, są niewątpliwie skutkiem jego działalności przestępczej, która doprowadziła do utraty mieszkania przez Adam Nowak.

Nie ma również racji obrońca oskarżonego, wskazując, że kara wymierzona oskarżonemu jest rażąco niewspółmierna. Należy mieć w tym kontekście na względzie, że przestępstwo, które zostało mu przypisane, cechuje się bardzo dużą szkodliwością społeczną, na co zwrócono już uwagę powyżej. Biorąc pod uwagę, że przestępstwo zarzucone oskarżonemu zagrożone jest karą od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności, to nawet maksymalna kara wymierzona przy zastosowaniu art. 37b KK jawi się wręcz jako bardzo łagodna.

Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie.

Anna Wiśniewska

prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie

.............................................

(podpis prokuratora)

Załącznik:

→ 2 odpisy odpowiedzi na apelację.