Odpowiedź na pozew

, dnia 20.03.2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie

Wydział Cywilny

ul. Marszałkowska 82

Powód: Jan Kowalski

zam. ul. Kwiatowa 12, 00-000 Warszawa

Pozwany: Anna Nowak

ul. Słoneczna 2, 01-001 Warszawa

reprezentowany przez pełnomocnika Piotra Wiśniewskiego

I C 1234/23

ODPOWIEDŹ NA POZEW

Działając w charakterze pełnomocnika pozwanego, pełnomocnictwo przedkładam w załączeniu, w odpowiedzi na pozew z 15.02.2023 r., doręczony pozwanemu w dniu 18.02.2023 r., niniejszym przeczę wszelkim twierdzeniom przedstawionym przez stronę powodową za wyjątkiem wyraźnie przyznanych oraz wnoszę o:

I. oddalenie powództwa w całości;

II. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

UZASADNIENIE

(1) Zgodnie z treścią pozwu, powód domaga się zobowiązania pozwanego Redaktora Naczelnego do opublikowania na łamach dziennika „Gazeta Codzienna” sprostowania rzekomo nieprawdziwych informacji zawartych w materiałach prasowych opublikowanych w dniu 10.01.2023.

(2) Żądania powoda były i w dalszym ciągu są całkowicie bezpodstawne oraz nie znajdowały i znajdują poparcia w stanie faktycznym i prawnym.

(3) Instytucja sprostowania, na skutek nowelizacji przepisów ustawy – Prawo prasowe została uregulowana w art. 31a i n. ustawy z 26.01.1984 r. – Prawo prasowe (dalej „Prawo prasowe”).

(4) Zgodnie z przepisem art. 31a ust. 1 Prawa prasowego na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, prawnej lub innej jednostki organizacyjnej redaktor naczelny redakcji właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej zawartej w materiale prasowym.

(5) Jak wskazuje się w orzecznictwie Sądu Najwyższego: „sprostowaniem” jest rzeczowa, odnosząca się do faktów wypowiedź, zawierająca korektę wiadomości podanej przez prasę, którą prostujący uznaje za nieprawdziwą lub nieścisłą.

(6) Sprostowanie odnosi się wyłącznie do faktów, natomiast wypowiedzi, które nie są sprostowaniami a jedynie przeczą tezom lub argumentacji materiału prasowego, mają charakter polemiki, która jest niereglamentowaną przez prawo reakcją na opublikowanie materiału prasowego.

(7) Sprostowanie może odnosić się do wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej, co oznacza, że przedmiotem sprostowania jest wiadomość nieprawdziwa lub nieścisła. Jedynie opublikowanie takiej właśnie wiadomości w tekście prasowym konstytuuje roszczenie o sprostowanie.

(8) Należy wskazać, iż kluczowe znaczenie z punktu widzenia instytucji sprostowania prasowego ma wyodrębnienie twierdzeń o faktach (wypowiedzi opisowych).

(9) Zgodnie z powołanym powyżej przepisem Prawa prasowego sprostowanie musi być rzeczowe, tj. odnosić się do istoty rzeczy, którą określa w pierwszej kolejności treść wypowiedzi prasowej, na którą stanowią reakcję oraz cel realizowanej przy ich pomocy ochrony prawnej w postaci przywrócenia wypowiedzi prasowej zgodności z prawdą materialną.

(10) Niezachowanie przez zainteresowanego wymogu rzeczowości pozbawia sprostowanie charakteru wynikającego z przepisu art. 31a ust. 1 Prawa prasowego i zgodnie z art. 33 ust. 1 pkt 1 Prawa prasowego stanowi obligatoryjną przyczynę odmowy ich opublikowania przez redaktora naczelnego pisma co znajduje analogiczne uzasadnienie w przypadku gdy sprostowanie nie odnosi się do faktów.

(11) Z przepisu art. 31a ust. 1 Prawa prasowego wynika, że podstawową przesłanką żądania sprostowania jest publikacja materiału prasowego zawierającego wiadomość nieprawdziwą lub nieścisłą. Replika może zatem uzyskać kwalifikację sprostowania, jeśli odnosi się do faktów zawartych w publikacji, a nie jakichkolwiek faktów. Sposób rozumienia nieprawdziwych lub nieścisłych wiadomości na tle art. 31a ust. 1 Prawa prasowego, wypracowany na gruncie uprzednio obowiązujących regulacji była przedmiotem dwóch odmiennych poglądów w krajowej literaturze przedmiotu.

(12) W ocenie strony pozwanej regulacja dotycząca sprostowań powinna zabezpieczyć prasę przed obowiązkiem publikacji sprostowań obiektywnie nieprawdziwych, a odpowiadających wszystkim ustawowym wymogom formalnym. Jest to zatem koncepcja obiektywnej prawdy przekazywanej przez osobę występującą o sprostowanie. W razie odmowy opublikowania przez redaktora naczelnego, a następnie skierowania sprawy na drogę sądową, prostujący powinien przeprowadzić test na prawdziwość lub ścisłość swojej wypowiedzi. Przeprowadzenie takiego dowodu jest równoznaczne z wykazaniem, że pierwotna wypowiedź prasowa jest nieprawdziwa lub nieścisła.

(13) Zgodnie z art. 33 ust. 1 pkt 1 Prawa prasowego redaktor naczelny ma obowiązek odmówić publikacji reakcji na pierwotną publikację, jeżeli sprostowanie jest nierzeczowe lub nie odnosi się do faktów.

(14) W świetle tej normy istnieje obowiązek zbadania, czy sprostowanie jest rzeczowe, czy odnosi się do faktów oraz czy dotyczy wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej, a na stronie powodowej, zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodów spoczywał obowiązek wykazania przedmiotowych przesłanek.

(15) Sprostowania żądane przez powoda nie odnosiły się do wiadomości nieprawdziwych lub nieścisłych, a więc nie spełniały wymagań Prawa prasowego, gdyż nie zawierał podpisu zainteresowanego oraz oznaczenia Sprostowanie a w konsekwencji nie istniał na etapie przedprocesowym, jak również nie istnieje na etapie niniejszego postępowania sądowego obowiązek po stronie pozwanego Redaktora Naczelnego publikacji zgodnie z żądaniem powoda.

(16) W tym stanie rzeczy wnoszę i wywodzę jak w petitum.

(podpis) Maria Zieleńska

Załączniki:

1. Pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej.

2. Odpis odpowiedzi na pozew wraz z załącznikami.

Uwagi:

1. Właściwość miejscowa i rzeczowa: Sąd Okręgowy właściwy ze względu na siedzibę redakcji (art. 52 ust. 1 Prawa prasowego).

2. Opłata: brak.

3. Postępowanie: tryb procesowy, postępowanie w sprawach prasowych (art. 52 Prawa prasowego).

4. Termin na złożenie odpowiedzi na pozew – 7 dni.

5. Termin na złożenie apelacji 7 dni od daty doręczania wyroku wraz z uzasadnieniem wyrok doręczany stronom wraz z uzasadnieniem z urzędu.

6. W sprawach o sprostowanie przysługuje skarga kasacyjna na zasadach ogólnych.