Odwołanie od decyzji administracyjnej

Warszawa, dnia 20.03.2023 r.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji ul. Stefana Batorego 5 02-591 Warszawa za pośrednictwem: Wojewody Anny Kowalskiej Mazowiecki Urząd Wojewódzki pl. Bankowy 3/5 00-950 Warszawa

Strona skarżąca: Jan Nowak (ul. Polna 12, 05-800 Pruszków) reprezentowany przez: adwokata Piotra Wiśniewskiego (pełnomocnictwo w załączeniu) Adres dla doręczeń: Kancelaria Adwokacka Lex Superior Adwokaci i Radcowie Prawni Sp. z o.o. ul. Marszałkowska 10/12 00-065 Warszawa

Znak sprawy: WA.II.0210.1.1.2023

Odwołaniewraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia

I. Działając w imieniu Jana Nowaka na podstawie pełnomocnictwa, którego odpis wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej przedkładam w załączeniu do niniejszego odwołania, wskazując na art. 127 § 1 i 2 w zw. z art. 129 § 1 i 2 KPA, zaskarżam w całości decyzję Wojewody Anny Kowalskiej Nr WA.I.0715.4.2.2023 z 15.02.2023 r. wydaną z urzędu w przedmiocie cofnięcia Janowi Nowakowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego i opatrzoną rygorem natychmiastowej wykonalności (znak sprawy: WA.I.0715.4.2.2023), doręczoną mojemu mocodawcy 20.02.2023 r.

Jednocześnie, na podstawie art. 58 § 1 i art. 60 KPA, wnoszę o:

a) przywrócenie terminu do wniesienia niniejszego odwołania, wskazując na brak winy Jana Nowaka w uchybieniu temu terminowi, co zostanie uprawdopodobnione w uzasadnieniu poniżej, b) wstrzymanie (natychmiastowe) wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia niniejszego odwołania.

W dalszej kolejności wnoszę ponadto o:

c) wstrzymanie, na zasadzie art. 135 KPA, natychmiastowego wykonania zaskarżonej decyzji do czasu ukończenia postępowania odwoławczego, d) przeprowadzenie, w oparciu o art. 136 KPA, uzupełniającego postępowania dowodowego w zakresie opisanym w uzasadnieniu poniżej – o ile Minister Spraw Wewnętrznych nie będzie widział podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy Wojewodzie Annie Kowalskiej do ponownego rozpatrzenia.

II. Organowi I instancji zarzucam:

a) wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 10 § 1 w zw. z art. 77 § 1 i art. 234 pkt 2 KPA polegającym na niewłaściwym zastosowaniu tych przepisów, tj. przeprowadzeniu postępowania wobec Jana Nowaka w sytuacji, gdy jego małżonka (niebędąca stroną) w piśmie z 10.02.2023 r. złożonym bezpośrednio w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim (zob. kopia tego pisma z prezentatą – załącznik Nr 2), które z nieznanych przyczyn nie zostało dołączone do akt sprawy, poinformowała organ I instancji, że Jan Nowak uległ wypadkowi samochodowemu, pozostaje w śpiączce i nie jest w stanie brać udziału w postępowaniu ani osobiście, ani przez pełnomocnika, którego w zaistniałych okolicznościach nie może ustanowić, jak również zwróciła się o niepodejmowanie czynności w sprawie co najmniej do czasu wybudzenia się ze śpiączki przez Jana Nowaka; b) wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 10 § 1 w zw. z art. 77 § 1 i art. 81 KPA poprzez oparcie zaskarżonej decyzji na ustaleniach faktycznych, które z uwagi na brak wypowiedzenia się przez stronę (pozbawioną w istocie prawa do czynnego udziału w postępowaniu) co do treści tych ustaleń oraz poprzedzających je dowodów w ogóle nie mogą być uznane za udowodnione, ergo nie mogą stanowić podstawy faktycznej zaskarżonej decyzji; c) wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 10 § 1 w zw. z art. 77 § 4 i art. 81 KPA poprzez oparcie zaskarżonej decyzji na – poczynionych w oparciu o opinię biegłego sporządzoną na użytek innej (odrębnej) sprawy – ustaleniach faktycznych znanych organowi z urzędu, których Wojewoda Anna Kowalska nie zakomunikowała stronie, co skutkowało brakiem wypowiedzenia się przez stronę na temat treści tych okoliczności, które w tej sytuacji w ogóle nie mogą być uznane za udowodnione, ergo nie mogą stanowić podstawy faktycznej zaskarżonej decyzji; d) wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 7 w zw. z art. 77 § 1, art. 78 § 1 i 2, art. 84 § 1, art. 80 oraz 81a § 1 KPA poprzez: – brak wyczerpującego zgromadzenia materiału dowodowego na skutek odmowy przeprowadzenia zawnioskowanego przez Jana Nowaka dowodu z opinii biegłego (w tym zakresie, powołując się na art. 142 KPA, zaskarżam postanowienie Wojewody Anny Kowalskiej dotyczące odmowy przeprowadzenia tego dowodu), – brak wyczerpującego, rzetelnego i wszechstronnego rozpatrzenia materiału sprawy, co doprowadziło Wojewodę Annę Kowalską do poczynienia w zaskarżonej decyzji całkowicie dowolnych i nieuprawnionych ustaleń faktycznych, – zinterpretowanie wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy na niekorzyść strony skarżącej, co stanowiło oczywiste naruszenie zasady pierwszeństwa słusznego interesu strony, a w rezultacie doprowadziło do wadliwego cofnięcia Janowi Nowakowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego; e) wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem reguł wskazanych w art. 107 § 3 KPA poprzez brak precyzyjnego wyjaśnienia podstawy faktycznej i -prawnej tej decyzji, co uniemożliwia właściwe zapoznanie się z motywami działania organu I instancji, zrozumienie tych motywów, a w rezultacie ustosunkowanie się do nich w rzeczowy i wyczerpujący sposób; f) wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 108 § 1 w zw. z art. 107 § 2 i art. 7 KPA przez bezpodstawne i dowolne opatrzenie tej decyzji rygorem natychmiastowej wykonalności z powołaniem się na zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

III. Wskazując na powyższe zarzuty – wszystkie łącznie, jak też każdy z osobna – wnoszę na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 lub § 2 KPA o:

a) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewodzie Annie Kowalskiej, względnie, na wypadek przeprowadzenia przez Ministra Spraw Wewnętrznych uzupełniającego postępowania dowodowego, b) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie w tym zakresie postępowania przeprowadzonego przez Wojewodę Annę Kowalską w I instancji.

Uzasadnienie

1. Zarys okoliczności faktycznych sprawy Skarżący Jan Nowak prowadził działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego. Zawiadomieniem z 10.01.2023 r., doręczonym skarżącemu 15.01.2023 r., Wojewoda Anna Kowalska wszczęła z urzędu postępowanie dotyczące cofnięcia tego zezwolenia. W dniu 17.01.2023 r. skarżący zapoznał się z aktami sprawy oraz zgłosił na piśmie wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Następnie 18.01.2023 r. skarżący Jan Nowak uległ wypadkowi samochodowemu, na skutek którego pozostawał w śpiączce i nie był w stanie brać udziału w postępowaniu ani osobiście, ani przez pełnomocnika, którego w zaistniałych okolicznościach nie mógł ustanowić. O fakcie tym w piśmie z 10.02.2023 r. poinformowała Wojewodę Annę Kowalską małżonka Jana Nowaka, Maria Nowak, która jednocześnie zwróciła się o niepodejmowanie czynności w sprawie co najmniej do czasu wybudzenia się ze śpiączki przez skarżącego. Pismo to jednak z nieznanych przyczyn nie zostało dołączone do akt sprawy. Dowód: kopia pisma żony skarżącego Marii Nowak z prezentatą potwierdzającą jego złożenie bezpośrednio w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim (załącznik Nr 2). Wojewoda Anna Kowalska po 10.02.2023 r. prowadził nadal postępowanie w sprawie, które zostało zakończone zaskarżoną decyzją Nr WA.I.0715.4.2.2023 z 15.02.2023 r. wydaną z urzędu w przedmiocie cofnięcia Janowi Nowakowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego (znak: WA.I.0715.4.2.2023), opatrzoną rygorem natychmiastowej wykonalności i doręczoną mojemu mocodawcy 20.02.2023 r. Jan Nowak wybudził się ze śpiączki 01.03.2023 r., po czym 05.03.2023 r. udzielił niżej podpisanemu pełnomocnictwa do reprezentowania go w niniejszej sprawie (odpis tego pełnomocnictwa jest załączony do niniejszego odwołania – załącznik Nr 1). Dowód: karta informacyjna z leczenia szpitalnego oraz zaświadczenie lekarskie (­załącznik Nr 3).

2. Uzasadnienie wniosku o przywróceniu terminu Z przytoczonych okoliczności faktycznych jasno wynika, że w sprawie niniejszej spełnione są przesłanki uzasadniające przywrócenie Janowi Nowakowi terminu do wniesienia niniejszego odwołania. W dacie wydania i doręczenia zaskarżonej decyzji skarżący pozostawał bowiem w śpiączce i miał ograniczoną świadomość, co uniemożliwiało mu wniesienie odwołania od tej decyzji zarówno samodzielnie, jak i przez pełnomocnika, którego w zaistniałej sytuacji nie mógł ustanowić (zob. wyr. NSA z 15.05.2022 r., II OSK 1234/22, niepubl.). Jan Nowak wybudził się ze śpiączki 01.03.2023 r., co oznacza, że w tej dacie ustała przyczyna uchybienia terminu. Dowód: karta informacyjna z leczenia szpitalnego oraz zaświadczenie lekarskie (załącznik Nr 3). Skoro zatem wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia niniejszego odwołania jest składany 20.03.2023 r., wynika stąd, że zachowany został tygodniowy termin na dokonanie tej czynności przewidziany w art. 58 § 2 KPA. Ponadto, ponieważ zaskarżona decyzja jest wykonalna z uwagi na bezpodstawne i dowolne opatrzenie jej rygorem natychmiastowej wykonalności (o czym będzie jeszcze mowa dalej) – w pełni uzasadnione jest wstrzymanie wykonania tej decyzji na podstawie art. 60 KPA do czasu rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia niniejszego odwołania.

3. Uzasadnienie zarzutów odwołania Przechodząc do uzasadnienia zarzutów odwołania, należy podkreślić, że Wojewoda Anna Kowalska, po pierwsze, nie zapewnił skarżącemu czynnego udziału w postępowaniu przeprowadzonym w I instancji, natomiast po drugie, oparł zaskarżoną decyzję na ustaleniach faktycznych mających swoje źródło w opinii biegłego sporządzonej dla tego organu na użytek zupełnie innej, odrębnej sprawy (a więc znanych organowi z urzędu). W oparciu o wnioski wynikające z tej opinii Wojewoda doszedł do przekonania, że ziściła się przesłanka do cofnięcia skarżącemu z urzędu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego, a ponadto przyjął, że zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym wymaga cofnięcia tego zezwolenia ze skutkiem natychmiastowym, co zaowocowało opatrzeniem zaskarżonej decyzji takim właśnie rygorem. Z takim działaniem i tak sformułowanym stanowiskiem Wojewody Anny Kowalskiej w żaden sposób nie można się zgodzić, wobec czego należy podnieść, co następuje.

1) Przede wszystkim należy podkreślić, że o wypadku samochodowym skarżącego poinformowała organ w piśmie z 10.02.2023 r. małżonka Maria Nowak, która jednocześnie zwróciła się o niepodejmowanie czynności w sprawie co najmniej do czasu wybudzenia się ze śpiączki przez skarżącego. Pismo to jednak z nieznanych przyczyn nie zostało dołączone do akt sprawy, co doprowadziło do przeprowadzenia przez organ postępowania w I instancji z udziałem podmiotu, który – ze względów obiektywnych, o czym Wojewoda powinien był wiedzieć z powołanego wyżej pisma żony skarżącego – nie mógł czynnie uczestniczyć w postępowaniu. Samo w sobie stanowi to już wystarczającą podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji. Dowód: kopia pisma żony skarżącego Marii Nowak z prezentatą potwierdzającą jego złożenie bezpośrednio w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim (załącznik Nr 2). Taka sytuacja niesie ze sobą również daleko idące konsekwencje procesowe w zakresie braku podstawy faktycznej zaskarżonej decyzji. Skoro bowiem Jan Nowak nie miał realnej możliwości wypowiedzenia się co do wyników postępowania wyjaśniającego, czego organ I instancji powinien był mieć świadomość (zob. powoływane pismo żony skarżącego z 10.02.2023 r. – załącznik Nr 2), to żadna z okoliczności faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonej decyzji nie może zostać uznana za udowodnioną. Niezależnie od powyższego trzeba również podkreślić, że Wojewoda naruszył także art. 10 § 1 w zw. z art. 77 § 4 i art. 81 KPA, a to wobec powołania się w zaskarżonej decyzji na fakty znane temu organowi z urzędu (mające swoje źródło w opinii biegłego sporządzonej dla tego organu na użytek zupełnie innej, odrębnej sprawy), o których skarżący nic wcześniej nie wiedział. Należy w związku z tym – za wyrokiem NSA z 20.06.2022 r. (II GSK 1543/22, Legalis) – powtórzyć, że: „fakty znane organowi z urzędu muszą być podane do wiadomości strony, bo mogą być jej nieznane. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 77 § 4 KPA, powinno nastąpić w takim terminie, aby strona przed wydaniem decyzji w ramach przysługującego jej uprawnienia do wypowiedzenia się o zebranych dowodach i materiałach oraz zgłoszonych żądaniach mogła także ustosunkować się do faktów znanych organowi z urzędu” (zob. też wyr. WSA w Warszawie z 10.05.2022 r., IV SA/Wa 543/22, Legalis). W niniejszej sprawie nic takiego nie miało miejsca, co tylko potwierdza, że żadna z okoliczności faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonej decyzji nie może być uznana za udowodnioną. Dodatkowo trzeba wspomnieć, że organ I instancji bezpodstawnie, nie podając w tym zakresie praktycznie żadnego uzasadnienia, odmówił żądaniu skarżącego dotyczącemu przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na użytek konkretnie niniejszej sprawy. Z tym ostatnim uchybieniem, a w efekcie skorzystaniem przez organ z nieadekwatnych ustaleń mających swe źródło w opinii biegłego sporządzonej na użytek zupełnie innej, odrębnej sprawy, łączy się ponadto kwestia zinterpretowania przez Wojewodę wątpliwości co do stanu faktycznego niniejszej sprawy na niekorzyść skarżącego, a więc kwestia naruszenia przez ten organ wynikającej z art. 7 KPA zasady uwzględniania z urzędu słusznego interesu strony (pierwszeństwa tego interesu przed interesem społecznym). Za wyrokiem NSA z 15.03.2022 r. (II OSK 1122/22, Legalis) trzeba bowiem powtórzyć, że: „całkowicie niedopuszczalne jest interpretowanie wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy na niekorzyść strony postępowania”. W rezultacie wszystkich podniesionych uchybień organ I instancji dopuścił się również naruszenia reguł wskazanych w art. 107 § 3 KPA przez brak precyzyjnego wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej zaskarżonej decyzji, co uniemożliwia właściwe zapoznanie się z motywami działania organu I instancji, zrozumienie tych motywów, a w rezultacie ustosunkowanie się do nich w rzeczowy i wyczerpujący sposób.

2) W dalszej kolejności wypada wskazać, że wydanie zaskarżonej decyzji nastąpiło z naruszeniem art. 108 § 1 w zw. z art. 107 § 2 i art. 7 KPA polegającym na bezpodstawnym i dowolnym przyjęciu, że zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym uzasadniał opatrzenie tej decyzji rygorem natychmiastowej wykonalności. Tutaj również doszło do naruszenia przez organ wynikającej z art. 7 KPA zasady uwzględniania z urzędu słusznego interesu strony (pierwszeństwa tego interesu przed interesem społecznym). W tych okolicznościach całkowicie uzasadniony jest więc wniosek o wstrzymanie, na zasadzie art. 135 KPA, natychmiastowego wykonania zaskarżonej decyzji do czasu ukończenia postępowania odwoławczego.

3) Na tle dotychczasowych uwag wyłania się konkluzja, że czynności przeprowadzone przez organ I instancji powinny zostać powtórzone z udziałem skarżącego, zaś ustalenia faktyczne niniejszej sprawy powinny bazować na opinii biegłego sporządzonej konkretnie w niniejszej sprawie, a nie w sprawie odrębnej. To zaś uzasadnia w pierwszej kolejności wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewodzie Annie Kowalskiej. Na wypadek jednak, gdyby Minister Spraw Wewnętrznych dostrzegał możliwość przeprowadzenia w niniejszej sprawie uzupełniającego postępowania dowodowego (choć nie wydaje się to dopuszczalne z uwagi na zakres popełnionych w I instancji uchybień), należy ponowić żądanie skarżącego dotyczące przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, a także – wobec faktu, iż zaskarżona decyzja została wydana z urzędu – wskazać na konieczność uchylenia tej decyzji w całości oraz umorzenia w tym zakresie postępowania przeprowadzonego przez Wojewodę Annę Kowalską w I instancji.

Zważywszy na powyższe, wnoszę zatem, jak we wstępie.

Za skarżącego: Jan Nowak (podpis własnoręczny) adw. Piotr Wiśniewski pełnomocnik

Załączniki: 1) pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej; 2) kopia pisma żony skarżącego z prezentatą potwierdzającą złożenie tego pisma bezpośrednio w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim; 3) karta informacyjna z leczenia szpitalnego oraz zaświadczenie lekarskie.