Odpowiedź na apelację

ul. Kwiatowa 12, dnia 15.03.2024 r.

Prokuratura Rejonowa w Warszawie

ul. Marszałkowska 100

00-001 Warszawa

Sygn. akt PR 123/24

Do:Sąd Okręgowy w Warszawieul. Solidarności 12300-002 Warszawa

Odpowiedź na apelację

Prokuratura Rejonowa w Warszawie,

W związku z apelacją obrońcy oskarżonego Jana Kowalskiego – adw. Anna Nowakod wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 10.01.2024 r., sygn. akt SR 456/23w sprawie Jana Kowalskiego oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 KK,na podstawie art. 428 § 2 KPK składam odpowiedź na wskazaną apelacjęi wnoszę o:nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego Jana Kowalskiego i utrzymaniezaskarżonego wyroku w mocy.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10.01.2024 r., sygn. akt SR 456/23, Sąd Rejonowy wWarszawie uznał oskarżonego Jana Kowalskiego za winnego zarzuconego mu aktemoskarżenia czynu popełnionego w ten sposób, że w dniu 20.12.2022 r. w Warszawie poprzez złożenie wTowarzystwie Ubezpieczeniowym "Bezpieczny Dom" nieprawdziwego oświadczenia o braku zadłużenia wbankach i pełnej własności rzeczy w postaci 10 sztuk komputerów stanowiących przedmiotzabezpieczenia, w sytuacji gdy były one obciążone prawami osób trzecich, wyłudził odwskazanego ubezpieczyciela gwarancję spłaty należności handlowej z firmą produkującąkomputery „CyberTech”, na sumę 50 000 zł, doprowadzając następnie gwaranta do niekorzystnegorozporządzenia mieniem w postaci wypłaty odszkodowania, tj. czynu z art. 297 § 1 i art. 286 §1 w zw. z art. 11 § 1 KK, i za to skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowymzawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat, a ponadto zobowiązał oskarżonego do naprawieniaszkody.

Wskazany wyrok zaskarżył apelacją obrońca oskarżonego, zarzucając:obrazę przepisów prawa materialnego, polegającą na uznaniu oskarżonego za winnegoprzestępstwa z art. 297 § 1 i art. 286 § 1 w zw. z art. 11 § 1 KK, w postaci opisanej w akcieoskarżenia, pomimo że czyn ten nie wypełniał wszystkich ustawowych znamion przestępstwa zart. 286 § 1 KK z uwagi na brak wskazania, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyścimajątkowej.

Stawiając powyższy zarzut, obrońca podniósł, że w opisie czynu przypisanego sprawcy muszązostać ujęte wszystkie elementy jego zachowania się należące do zespołu ustawowychznamion danego typu przestępstwa, a pominięcie jakiegokolwiek elementu – w tym wypadkudziałania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, powoduje niemożność przypisaniaoskarżonemu tego rodzaju przestępstwa.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się do argumentacji obrońcy oskarżonego, należy zauważyć, że jakkolwiek uwagidotyczące konieczności ujęcia w opisie czynu wszystkich elementów zachowania sprawcynależących do zespołu ustawowych znamion danego typu przestępstwa są oczywiście trafne,to jednak nie sposób podzielić oceny, że w czynie z art. 286 § 1 KK zarzuconym oskarżonemuw akcie oskarżenia oraz przypisanym mu w zaskarżonym wyroku brak jest znamienia wpostaci działania oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Podkreślić bowiemtrzeba, że przepis art. 413 § 2 pkt 1 KPK nie wymaga, by w opisie czynu zawarte zostałyznamiona przypisanego czynu zabronionego w brzmieniu ustawowym. Z tego względu niezawsze jest konieczne posługiwanie się słowami ustawy, by uczynić zadość wymogowidokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu. Istotne jest, aby treść zawarta wopisie czynu przypisanego odpowiadała znaczeniu wszystkich znamion określających typprzestępstwa, a każde znamię typu czynu zabronionego znajdowało konkretyzację w opisieczynu. Jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie, w tym celu można posłużyć się metodąrepetycji, polegającą na przytoczeniu ustawowych znamion danego przestępstwa, a następnieużyciu wyrażeń konkretyzujących te znamiona przez opis odpowiadający ustaleniom, bądźmetodą podstawiania, polegającą na zaniechaniu przytaczania ustawowych znamion iwskazaniu wprost na ustalenia faktyczne (zob. Adam Zieliński, Opis i kwalifikacja prawna czynu zuwzględnieniem sprawczych odmian przestępnego współdziałania, Prok. i Pr. 2010, Nr 7, s.12 wraz z powołaną tam literaturą; wyr. SN z 15.05.2008 r., II KK 345/07, Prok. i Pr. 2009, Nr 2, poz. 15). Tę drugą metodę zastosował autor aktu oskarżenia, wskazując, że oskarżonywyłudził od ubezpieczyciela gwarancję spłaty należności handlowej z firmą komputerową, nasumę 50 000 zł, doprowadzając następnie gwaranta do niekorzystnego rozporządzeniamieniem w postaci wypłaty odszkodowania. Udzielone oskarżonemu przez ubezpieczycielagwarancje spłaty należności handlowych stanowiły niewątpliwie dla niego korzyśćmajątkową, w związku z czym sformułowanie użyte w wyroku, że oskarżony „wyłudził odubezpieczyciela gwarancje spłaty należności handlowych”, wskazuje, że działał on w celuosiągnięcia korzyści majątkowej.

Podkreślić też trzeba, że pogląd, iż użycie zwrotu „wyłudził” w opisie czynu z art. 286 § 1 KKjest równoważne z określeniem „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”, prezentowany jestwprost w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Jak bowiem stwierdza SN, każdemu „wyłudzeniu”towarzyszy taki właśnie zamiar, zarówno wtedy, gdy sprawca działa, by osiągnąć korzyśćmajątkową dla siebie, jak i wówczas, gdy dąży do osiągnięcia takiej korzyści dla kogoś innego(wyr. SN z: 23.01.2007 r., V KK 23/06, Prok. i Pr. 2007, Nr 7-8, poz. 14; 17.12.2009 r., III KK 254/09, Legalis).

Z przytoczonych względów wniosek o nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego Jana Kowalskiego i utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy w pełni zasługuje na uwzględnienie.

Tomasz Wiśniewski

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie

Załączniki:– 2 odpisy odpowiedzi na apelację.