Odwołanie od decyzji w sprawie podatku od nieruchomości

Prawo

finansowe

Kategoria

odwołanie

Klucze

błędy proceduralne, decyzja, działalność gospodarcza, kwestia podatkowa, naruszenie przepisów, odwołanie, podatek od nieruchomości, przeniesienie posiadania, skarb państwa

Dokument 'Odwołanie od decyzji w sprawie podatku od nieruchomości' służy do złożenia oficjalnego odwołania w przypadku niezadowolenia z decyzji organu podatkowego dotyczącej podatku od nieruchomości. Jest to ważny krok w procesie rozstrzygania sporów podatkowych i umożliwia stronie odwołującej uzyskanie ponownej oceny sprawy przez właściwy organ. Przygotowanie odwołania wymaga starannego argumentowania oraz przedstawienia dowodów na poparcie swoich racji.

Warszawa, dnia 24.05.2024 r.

Samorządowe Kolegium

Odwoławcze w Warszawie

ul. Marszałkowska 82

00-517 Warszawa

za pośrednictwem

Wójta Gminy Jabłonna

ul. Modlińska 150

05-110 Jabłonna

Wnoszący odwołanie: Skarb Państwa Nadleśnictwo Kampinos

Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie

ul. Grójecka 127

02-124 Warszawa

reprezentowane przez

radcę prawnego

Anna Kowalska

Kancelaria Radcy Prawnego

ul. Nowy Świat 12

00-400 Warszawa

ODWOŁANIE

od decyzji Wójta Gminy Jabłonna z 15.04.2024 r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2023 r. w kwocie 12500 zł, doręczonej 20.04.2024 r.

W imieniu Skarbu Państwa Nadleśnictwo Kampinos Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie wnoszę odwołanie od decyzji Wójta Gminy Jabłonna z 15.04.2024 r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2023 r. w kwocie 12500 zł.

Powyższą decyzję zaskarżam w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucam:

1) naruszenie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności przez bezzasadne przyjęcie, że grunty, na których posadowione są linie elektroenergetyczne, znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą;

2) naruszenie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez błędne ich zastosowanie i przyjęcie, iż na Nadleśnictwo Kampinos ciąży obowiązek podatkowy za grunty, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne, według stawek jak za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podczas gdy w rzeczywistości Nadleśnictwo Kampinos nie prowadzi na tych gruntach żadnej działalności gospodarczej, ani też nie zachodzi przesłanka przeniesienia posiadania gruntów na Nadleśnictwo Kampinos, do których należą linie elektroenergetyczne, co sprawia, że nie są one ani posiadaczem samoistnym, ani zależnym, a tym samym grunty nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej;

3) naruszenie przepisów prawa z art. 6 ust 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez wydanie decyzji określającej Nadleśnictwu Kampinos wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2023 r. w kwocie 12500 zł, w sytuacji gdy Nadleśnictwo Kampinos wyliczyło, zadeklarowało i wpłaciło odpowiedni podatek od nieruchomości i podatek leśny, stosownie do kwalifikacji i zakresu posiadania gruntów na terenie Gminy Jabłonna;

4) naruszenie przepisów proceduralnych, w tym w szczególności przepisu art. 122 Ordynacji podatkowej, poprzez niepodjęcie wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy, w tym w szczególności:

a) nieustalenie prawidłowej powierzchni zajmowanej przez PGE Dystrybucja S.A. pod słupami oraz napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi,

b) nieprzeprowadzenie oględzin w terenie wszystkich gruntów, co do których organ podatkowy wydał zaskarżoną decyzję, i nieustalenie faktycznego sposobu ich wykorzystywania,

c) wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o sporne dokumenty wskazujące różne powierzchnie gruntów zajętych przez PGE Dystrybucja S.A. pod linie elektroenergetyczne,

d) nieuwzględnienie i niezbadanie wielkości powierzchni zajętej przez linie elektroenergetyczne w zależności od napięcia linii z uwagi na obowiązujące normy związane z liniami elektroenergetycznymi;

5) przekroczenie ustawowego terminu załatwienia sprawy, gdyż organy podatkowe obowiązane są do załatwienia sprawy, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 1 miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. W przedmiotowej sprawie postępowanie zmierzające do wydania decyzji trwało 3 miesiące.

Wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania I instancji, ewentualnie

2) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 15.04.2024 r. Wójt Gminy Jabłonna określił podatnikowi Skarbowi Państwa Nadleśnictwo Kampinos Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2023 r. w kwocie 12500 zł.

W sprawie bezsporne jest, że przez grunty Skarbu Państwa Nadleśnictwo Kampinos Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie przebiegają linie elektroenergetyczne.

Bezsporne również jest, że dystrybutorem linii elektroenergetycznych są PGE Dystrybucja S.A., a także fakt, że Nadleśnictwo Kampinos nie posiadało żadnych zawartych umów na użytkowanie gruntu zajętego pod linie elektroenergetyczne, gdyż właściciel tych linii nie wyrażał woli zawarcia jakichkolwiek umów i korzystał z gruntów nadleśnictwa bezumownie.

Sporna pozostaje kwestia, jakim podatkiem powinny być opodatkowane grunty zajęte pod napowietrzne linie elektroenergetyczne, czy w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy też w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych jako grunty pozostałe, czy też uwzględniając klasyfikację gruntów w oparciu o podatek leśny.

Podatnik nie zgadza się ze stanowiskiem organu I instancji, który uznał, że zobowiązanie podatkowe powinno być obliczane według stawki od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Definicja gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zawarta jest w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Stosownie do treści tego przepisu gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 1 i 2, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Należy zatem rozważyć, w kogo posiadaniu znajdują się przedmiotowe grunty. Po określeniu osoby posiadacza przedmiotowych gruntów należy wskazać, czy osoba ta jest przedsiębiorcą lub innym podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

W uzasadnieniu decyzji organ przyjął sprzeczne i wykluczające się twierdzenia i wyprowadził z nich błędne wnioski, naruszając tym samym szereg norm prawnych, w tym art. 121 § 1 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, co przejawia się w błędnej wykładni i w konsekwencji niewłaściwym ich zastosowaniu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 4;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obowiązek podatkowy dotyczący przedmiotów opodatkowania wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe – ciąży odpowiednio na jednostkach organizacyjnych Agencji Nieruchomości Rolnych i jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, faktycznie władających nieruchomościami lub obiektami budowlanymi.

Z powyższych przepisów wynika, że zasadą jest obowiązek płacenia podatku od nieruchomości przez nadleśnictwo, czyli zarządcę nieruchomości będącej własnością Skarbu Państwa, jeżeli nie została ona przekazana we władanie innemu podmiotowi.

Nadleśnictwo jako państwowa jednostka organizacyjna reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, działając w jego imieniu i na jego rzecz. Skarb Państwa jako właściciel lasów jest więc podmiotem praw i obowiązków z tytułu umów zawieranych przez nadleśnictwa działające jako jednostki organizacyjne Lasów Państwowych. W konsekwencji umowę zawartą między przedsiębiorstwem elektroenergetycznym a nadleśnictwem należy traktować jak zawartą ze Skarbem Państwa.

Przedsiębiorstwo elektroenergetyczne może więc w związku z zawarciem umowy stać się podatnikiem podatku od nieruchomości, jeżeli na podstawie tej umowy stanie się posiadaczem tego gruntu.

Istotna zatem do rozważenia jest kwestia przeniesienia posiadania gruntów. W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z przekazaniem – przeniesieniem posiadania, jakim jest wydanie rzeczy, tj. nie została spełniona przesłanka z art. 335 Kodeksu cywilnego, a także z art. 336 Kodeksu cywilnego.

W niniejszej sprawie nie można mówić o posiadaniu samoistnym, ponieważ PGE Dystrybucja S.A. nie władają gruntami jak właściciel i nie mogą nimi rozporządzać. Nie ma też mowy o posiadaniu zależnym.

Organ I instancji przyjął, że podatnikiem podatku od nieruchomości jako podatku od majątku jest podmiot, który faktycznie włada tym majątkiem, przy czym jednocześnie wskazał, że jedynym i wyłącznym użytkownikiem gruntów pod liniami są PGE Dystrybucja S.A., natomiast podatkiem obciążył Nadleśnictwo Kampinos, które nie prowadzi na terenach pod liniami działalności gospodarczej.

Skarb Państwa Nadleśnictwo Kampinos Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły (art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej), z wyjątkiem działalności rolniczej lub leśnej (art. 2 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

Skarb Państwa Nadleśnictwo Kampinos Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie jest zarządcą lasów stanowiących własność Skarbu Państwa. Na spornych gruntach podatnik prowadzi działalność leśną w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z powyższym Nadleśnictwo Kampinos nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest przedsiębiorcą.

Organ I instancji błędnie zatem przyjął, iż na Nadleśnictwo Kampinos ciąży obowiązek podatkowy za grunty, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne, liczony w wysokości stawek jak za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, gdyż w rzeczywistości Nadleśnictwo Kampinos nie prowadzi na tych gruntach żadnej działalności gospodarczej, ani też nie zachodzi przesłanka przeniesienia posiadania gruntów na PGE Dystrybucja S.A., do których należą linie elektroenergetyczne.

Twierdzenia organu I instancji, że zarządcą gruntów pod liniami elektroenergetycznymi jest Nadleśnictwo Kampinos i mimo że nie ma umowy z PGE Dystrybucja S.A., to posiadaczem są PGE Dystrybucja S.A., jest niczym nieuzasadnione i narusza obowiązujące przepisy. Również nieuprawnione i niezgodne z rzeczywistym stanem faktycznym są argumenty organu I instancji, że udostępnienie gruntów pod liniami PGE Dystrybucja S.A. w celu utrzymania i umożliwienia eksploatacji linii elektroenergetycznych wiąże się z ich przekazaniem (wydaniem). PGE Dystrybucja S.A. nie mają swobodnego dostępu do gruntów pod liniami i do przeniesienia posiadania gruntów pod liniami nigdy nie doszło. Fakt ten sprawia, że PGE Dystrybucja S.A. nie są ani posiadaczami samoistnymi, ani zależnymi, a tym samym sporne grunty nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższe oznacza, że organ I instancji naruszył przepis prawa z art. 6 ust 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez wydanie decyzji określającej Nadleśnictwu Kampinos wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2023 r.

Sporna również w sprawie jest powierzchnia gruntów zajęta przez linie elektroenergetyczne. W przedmiotowej sprawie organ I instancji naruszył przepisy prawa, w tym w szczególności art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, co przejawia się brakiem wszechstronnego zebrania materiału dowodowego i ustalenia stanu faktycznego sprawy z rzeczywistym stanem.

Wyrażona w art. 122 Ordynacji podatkowej zasada prawdy obiektywnej oznacza dla organu podatkowego obowiązek ustalenia stanu faktycznego zgodnie ze stanem rzeczywistym. Organ zobowiązany jest zebrać materiał dowodowy dotyczący wszystkich okoliczności istotnych z punktu widzenia obowiązującego stanu prawnego. Nadleśnictwo Kampinos nie posiada wiarygodnego wykazu wydzieleń, przez które przebiegają linie elektroenergetyczne na terenie gminy Jabłonna. Nadleśnictwo dysponuje jedynie wykazem inwentaryzacyjnym linii elektroenergetycznych przebiegających przez grunty Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Kampinos Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Warszawie, sporządzonym w 2018 r. Wykaz ten był sporządzony szacunkowo, nie był aktualizowany, więc nie ma gwarancji, że dane w nim zawarte są aktualne i zgodne ze stanem faktycznym. Dokument ten ma charakter jedynie informacyjny.

Organ podatkowy, w świetle zebranych dokumentów, nieprawidłowo naliczył zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą za grunty sklasyfikowane jako Ls (las), od których podatnik zobowiązany jest do uiszczenia podatku leśnego, który został przez podatnika zapłacony. W przyjęty sposób Nadleśnictwo jako podatnik zostało za grunty podwójnie opodatkowane podatkiem leśnym i podatkiem za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W świetle powyższego grunty leśne sklasyfikowane jako Ls (las) nie powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

Organ podatkowy przeprowadził tylko wyrywkowo oględziny 5 gruntów, co do których wydał zaskarżoną decyzję, i nie ustalił sposobu ich wykorzystywania.

Organ podatkowy bezpodstawnie przyjął powierzchnię gruntów zajętych pod linie elektroenergetyczne.

Nie uwzględniono również faktu, że grunty, zajęte pod napowietrzne linie elektroenergetyczne, są lub mogą być wykorzystywane na cele związane z prowadzeniem gospodarki leśnej (linie podziału powierzchniowego, drogi, plantacje, siedliska przyrodnicze itp.).

W związku z powyższym wnoszę, jak na wstępie.

Anna Kowalska

radca prawny

[podpis]

Odwołanie od decyzji w sprawie podatku od nieruchomości jest istotnym narzędziem do ochrony swoich praw podatkowych. Starannie przygotowane i uzasadnione odwołanie może przyczynić się do zmiany decyzji organu podatkowego na korzyść strony składającej odwołanie. Należy pamiętać o terminach składania odwołań oraz o konieczności dołączenia wymaganych dokumentów i dowodów potwierdzających przedstawione argumenty.