Odpowiedź na apelację

ul. Kwiatowa 12, 30-001 Kraków, 25.08.2023

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Słoneczna 2, 31-002 Kraków

obrońca Jana Kowalskiego

oskarżonego o czyn z art. 207 § 1 k.k.

II K 123/23

Sąd Okręgowy

w Krakowie

II Wydział Karny

Odpowiedź na apelację

Na podstawie art. 428 § 2 k.p.k.,

w związku z apelacją Prokuratora Rejonowego w Krakowie z 15.07.2023 r. od

wyroku Sądu Rejonowego w Krakowie z 10.06.2023 r. w sprawie Jana Kowalskiego,

oskarżonego o czyn z art. 207 § 1 k.k.,

wnoszę o:

- utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku sądu pierwszej instancji,

- zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego zwrotu kosztów procesu w

postępowaniu odwoławczym, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie obrońcy, według

norm przepisanych.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10.06.2023 r. (II K 456/22) Sąd Rejonowy w Krakowie uznał

oskarżonego Jana Kowalskiego za winnego przestępstwa opisanego w art. 207 § 1 k.k. i na

tej podstawie wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym

zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata oraz nałożył na oskarżonego

obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu.

W zaskarżonym wyroku Sąd Rejonowy dokonał zmiany opisu czynu i jego kwalifikacji

prawnej w stosunku do opisu i kwalifikacji prawnej przyjętych w akcie oskarżenia, w którym

czyn zarzucony oskarżonemu podlegał zakwalifikowaniu na podstawie art. 207 § 1 i art. 157

§ 1 w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sąd pierwszej instancji wyeliminował z opisu czynu stwierdzenie,

że oskarżony w dniu 01.01.2022 r. uderzył w twarz pokrzywdzonej, powodując jej

złamanie nosa, a w efekcie naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni.

Prokurator Rejonowy w Krakowie w wywiedzionej apelacji zarzucił wyrokowi Sądu Rejonowego

obrazę przepisów prawa materialnego poprzez wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej

przypisanego czynu art. 157 § 1 k.k. oraz błąd w ustaleniach faktycznych, który mógł mieć

wpływ na treść wyroku, poprzez pominięcie tego, iż pokrzywdzona doznała złamania nosa w

wyniku działań oskarżonego, a co wynikało z opinii biegłego lekarza medycyny sądowej. Prokurator

wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie opisu czynu i kwalifikacji

prawnej o przepis art. 157 § 1 k.k. i w konsekwencji o wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku

pozbawienia wolności.

Stanowisko Prokuratora nie jest trafne i nie powinno zostać uwzględnione.

Podnieść należy, że poczynione w sprawie ustalenia zostały oparte przede wszystkim na

zeznaniach świadków, z wyłączeniem jednak pokrzywdzonej, która odmówiła składania

zeznań. W zakresie powstania obrażeń, o jakich mowa w opinii biegłego lekarza medycyny sądowej,

Sąd dysponował jedynie opinią, z której wynika, że pokrzywdzona Anna Nowak doznała

złamania nosa, co stanowiło naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni. Wobec

braku zeznań pokrzywdzonej nie było możliwe udowodnienie oskarżonemu, że to jego

zachowanie doprowadziło do wskazanych skutków, albowiem z samego tylko faktu ich

powstania nie można wyprowadzić jeszcze wniosku, że spowodował je oskarżony. Tym

bardziej należy podkreślić, że według opinii biegłego lekarza medycyny sądowej wskazane obrażenia

mogły nastąpić w rezultacie np. upadku czy uderzenia w twarz w wyniku przypadkowego zderzenia,

np. w zatłoczonym autobusie, pod określonym kątem.

W związku z powyższym brak dowodów na przyjęcie, że oskarżony spowodował

powstanie u pokrzywdzonej obrażeń skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na

czas powyżej 7 dni, a zatem słusznie sąd pierwszej instancji wyeliminował z opisu czynu

wskazane zachowanie, co znalazło wyraz w kwalifikacji prawnej poprzez pominięcie w niej

art. 157 § 1 k.k.

Przedstawione wyżej argumenty w sposób oczywisty przemawiają na rzecz

zakwalifikowania czynu zarzuconego oskarżonemu w akcie oskarżenia na podstawie art. 207

§ 1 k.k. To z kolei uzasadnia wniosek, że wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy i

społecznej szkodliwości czynu, spełnia wszelkie dyrektywy sądowego wymiaru kary, w tym

też wymogi prewencji indywidualnej i generalnej, dlatego jej zaostrzenie, a zwłaszcza

nieskorzystanie z instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania, musiałoby prowadzić

do konstatacji, iż kara nosi cechy rażąco surowej.

W ocenie obrony apelacja Prokuratora jest bezzasadna i z tych względów wnoszę o

utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy i nieuwzględnienie apelacji Prokuratora

Rejonowego w Krakowie.

Jan Kowalski