Apelacja od postanowienia

Warszawa, dnia 20.03.2024 r.

                                        Do Sądu Okręgowego w Warszawie

                                        Wydział V Cywilny-Odwoławczy

                                        za pośrednictwem

                                        Sądu Rejonowego w Warszawie

                                        Wnioskodawczyni: Anna Kowalska

                                        reprezentowana przez pełnomocnika:

                                        adw. Jan Nowak

                                        Uczestnik: Jan Kowalski

I C 1234/23

Wartość przedmiotu zaskarżenia: 150000 zł

APELACJA

Niniejszym wnoszę apelację od postanowienia Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15.02.2024 r., I C 1234/23, w sprawie o podział majątku wspólnego Anny Kowalskiej i Jana Kowalskiego.

Wskazane postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżam w zakresie punktów 1, 2, 3, 4 i 5.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:

a) naruszenie art. 233 k.p.c. w zw. z art. 227 § 2 k.p.c. poprzez ich błędne zastosowanie i ustalenie wartości lokalu mieszkalnego przy ul. Polna 12 w Warszawie objętego księgą wieczystą nr WA1W/00000000/1 z uwzględnieniem obciążającej tę nieruchomość hipoteki zabezpieczającej zobowiązanie kredytowe, podczas gdy nie było do tego żadnych uzasadnionych podstaw;

b) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego i uznanie za niewiarygodne zeznań uczestnika Jana Kowalskiego wskazujących, że wolą Zofii Nowak było obdarowanie kwotą 200000 zł obojga przyszłych małżonków, a nie tylko Anny Kowalskiej, oraz uznanie za wiarygodne odmiennych zeznań świadka Marii Nowak i wnioskodawczyni Anny Kowalskiej, mimo że były one tendencyjne i ich treść podyktowana była wyłącznie dążeniem do osiągnięcia celu postępowania w niniejszej sprawie;

c) naruszenie art. 45 § 1 k.r.o. poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że wnioskodawczyni przysługują skuteczne względem uczestnika roszczenia z tytułu rozliczenia nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny, podczas gdy w rzeczywistości roszczenia z tego tytułu są pozbawione podstaw;

d) z ostrożności procesowej, na wypadek, gdyby Sąd nie podzielił powyższego zarzutu, zarzucam naruszenie art. 5 k.c. poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy roszczenia wnioskodawczyni z tytułu rozliczenia nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny należy uznać za przejaw nadużywania przez nią prawa podmiotowego;

e) naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie oraz naruszenie art. 102 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i niedokonanie zasądzenia na rzecz uczestnika zwrotu poniesionych przez niego kosztów postępowania, mimo że interesy wnioskodawczyni i uczestnika były sprzeczne, zaś stanowisko wnioskodawczyni co do istoty sprawy powinno zostać uznane za niezasadne;

f) naruszenie art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 113 ust. 2 u.k.s.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. poprzez ich błędne zastosowanie i obciążenie uczestnika obowiązkiem zwrotu niepokrytych wydatków sądowych, podczas gdy w sprawie niniejszej kosztami tymi powinna zostać obciążona w całości wnioskodawczyni.

Powołując się na wyżej wskazane zarzuty, wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że:

1) Sąd ustali wartość lokalu mieszkalnego przy ul. Polna 12 w Warszawie objętego księgą wieczystą nr WA1W/00000000/1 na kwotę 400000 zł, bez uwzględnienia obciążenia przedmiotowej nieruchomości hipoteką;

2) wobec przyznania przedmiotowego lokalu mieszkalnego na wyłączną własność wnioskodawczyni Anny Kowalskiej, Sąd zasądzi od wnioskodawczyni Anny Kowalskiej na rzecz uczestnika Jana Kowalskiego spłatę w kwocie 200000 zł;

3) Sąd oddali roszczenia Anny Kowalskiej z tytułu rozliczenia nakładów w całości;

4) Sąd orzeknie o zwrocie przez wnioskodawczynię Annę Kowalską na rzecz uczestnika Jana Kowalskiego kosztów postępowania, w tym kwoty 2000 zł poniesionej tytułem uzyskania przez uczestnika porad prawnych oraz kosztów dojazdu w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, a także kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kwoty 1500 zł poniesionej tytułem opłaty sądowej od niniejszej apelacji;

5) Sąd obciąży niepokrytymi wydatkami sądowymi w całości wnioskodawczynię Annę Kowalską.

Ewentualnie wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Zarazem wnoszę o wyznaczenie i przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej.

Uzasadnienie

Zaskarżone postanowienie zdaniem uczestnika jest nieprawidłowe i wymaga zmiany.

Po pierwsze, Sąd Rejonowy niezasadnie przyjął, że wartość lokalu mieszkalnego przy ul. Polna 12 w Warszawie należy ustalić przy uwzględnieniu wartości obciążenia hipotecznego. Zgodnie z najnowszą linią orzeczniczą Sądu Najwyższego w sprawach dotyczących podziału majątku małżeńskiego wartość obciążenia hipotecznego co do zasady nie wpływa na wartość nieruchomości wspólnej przydzielonej w wyniku podziału jednemu z małżonków (postanowienie SN z dnia 10.01.2023 r., I CSKP 123/22, LEX nr 1234567). Ustalając spłatę w związku z przyznaniem mieszkania na wyłączną rzecz wnioskodawczyni na poziomie 150000 zł, Sąd Rejonowy pokrzywdził uczestnika. Wysokość zasądzonej spłaty nie odpowiada bowiem połowie rzeczywistej wartości mieszkania, którą biegły sądowy ustalił na 400000 zł.

Po drugie, Sąd Rejonowy błędnie ocenił materiał dowodowy, a w szczególności zeznania wnioskodawczyni i jej matki oraz zeznania uczestnika. Uczestnik nigdy nie kwestionował, że Zofia Nowak kwotą 200000 zł obdarowała formalnie jedynie swoją wnuczkę – wnioskodawczynię. Rzecz jednak w tym, że tak skonstruowana umowa darowizny miała charakter pozorny, gdyż wolą babki wnioskodawczyni było obdarowanie obojga przyszłych małżonków. Celem darowizny miało być zakupienie w przyszłości lokalu, w którym małżonkowie mogliby zamieszkać. Mając świadomość, że w dacie dokonania darowizny wnioskodawczyni i uczestnik nie byli małżeństwem, nie można wykluczyć, że z formalnego punktu widzenia darowizna rzeczywiście weszła w skład majątku osobistego wnioskodawczyni. Jednakże została ona przeznaczona na zakup wspólnego mieszkania, tak jak zdecydowała Zofia Nowak, dokonując tej darowizny. Dlatego też roszczenie wnioskodawczyni przeciwko uczestnikowi o zapłatę z tego tytułu jakichkolwiek kwot jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Wnioskodawczyni przeznaczając kwotę 200000 zł na zakup wspólnego mieszkania, postąpiła w sposób zgodny z wolą darczyńcy. Zarazem przyczyniając się w ten sposób do zakupu mieszkania, wnioskodawczyni nie uszczupliła własnego majątku względem stanu, w jaki znajdował się on przed uzyskaniem tej darowizny. Dlatego też, mając na uwadze założony cel tej darowizny, obciążanie uczestnika obowiązkiem zapłaty na rzecz wnioskodawczyni jakiejkolwiek należności z tego tytułu jest zdaniem uczestnika pozbawione podstaw. Z ostrożności należy wskazać, że całkowicie bezpodstawne było zasądzenie kwoty 100000 zł, przy przyjęciu aktualnej wartości mieszkania, skoro wnioskodawczyni na zakup mieszkania przeznaczyła kwotę 200000 zł, a zatem połowa tej kwoty to 100000 zł.

Co do kwestii spłacania kredytu, uczestnik stoi na stanowisku, że skoro kredyt ten został zaciągnięty w celu sfinansowania zakupu mieszkania, to do spłaty tego kredytu powinien być zobowiązany wyłączne ten z małżonków, który przejmuje na własność to mieszkanie – tj. wnioskodawczyni. Skoro bowiem drugi małżonek traci prawo własności przedmiotowego lokalu, to nie powinien ponosić żadnych ciężarów i wydatków z nim związanych.

W ocenie uczestnika Sąd Rejonowy błędnie rozstrzygnął również o kosztach postępowania i niepokrytych wydatkach sądowych. Wnioskodawczyni i uczestnik zawarli w toku postępowania ugodę przed mediatorem i ugodę sądową, którymi podzielili częściowo majątek wspólny i rozliczyli część objętych postępowaniem roszczeń. Natomiast w zakresie tych rozliczeń, które podlegały rozstrzygnięciu przez sąd, uczestnik powinien zostać uznany za wygrywającego spór. Co do samego przyznania mieszkania na wyłączną rzecz wnioskodawczyni, uczestnik nigdy temu nie oponował i w istocie nie dał powodu do zainicjowania niniejszego postępowania. Gdyby bowiem wnioskodawczyni od początku oferowała uczestnikowi uczciwą spłatę, to sprawa ta mogłaby zostać załatwiona nawet bez udziału Sądu. Co do roszczeń z tytułu rozliczenia nakładów, jak wskazano wcześniej, zaskarżone postanowienie jest nieprawidłowe, a poprawne rozstrzygnięcie powinno w całości uwzględniać stanowisko uczestnika. W konsekwencji uczestnik powinien zostać uznany za wygrywającego postępowanie, a Sąd powinien zasądzić na jego rzecz od przegrywającej wnioskodawczyni zwrot poniesionych kosztów postępowania. Również wnioskodawczyni jako przegrywająca sprawę powinna w całości pokryć wydatki sądowe.

(podpis)

Załączniki:

– dowód uiszczenia opłaty sądowej od apelacji – 1500 zł,

– odpis apelacji.