Odwołanie od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia

ul. Kwiatowa 12, 34-567 Kwiatowo, dnia 15 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w KrakowieV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznychul. Przy Rondzie 7, 30-547 Krakówul. Przy Rondzie 7, 30-547 Kraków

Powód: Anna Kowalskaul. Polna 23/4, 30-123 Krakówul. Polna 23/4, 30-123 Kraków

Pozwany: Jan NowakFirma "Nowak Sp. z o.o."ul. Lipowa 45, 30-789 Krakówul. Lipowa 45, 30-789 Kraków

w.p.s. V P 1234/24

ODWOŁANIE OD ROZWIĄZANIA UMOWY O PRACĘ BEZ WYPOWIEDZENIA

wnoszę o:

1. przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach;

2. rozpoznanie sprawy również pod nieobecność powoda;

3. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania w sprawie według norm przepisanych.

UZASADNIENIE

Powód świadczył u pozwanego pracę w charakterze Specjalisty ds. Marketingu od 1 stycznia 2020 r. w ramach umowy na czas nieokreślony.

Pismem z 1 marca 2024 r. (doręczonym w dniu 2 marca 2024 r.) pozwany pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia, zarzucając mu popełnienie przestępstwa, które w ocenie pozwanego, jest oczywiste. W uzasadnieniu wskazuje, że powód bezprawnie (w lutym 2023) korzystał z środków wpłacanych przez klientów dla własnych celów - pozwany uważa tę okoliczność za "oczywiste przestępstwo". Ponadto zarzuca, że powód nie usprawiedliwił niestawiennictwa w pracy w dniach 24 i 25 lutego 2024 r. Pozwany poucza o terminie 7-dniowym na złożenie odwołania.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w związku z faktem świadczenia pracy w Krakowie, pozwany wybrał właśnie Sąd Rejonowy w Krakowie do rozpoznania niniejszej sprawy. Kolejno wskazać należy, że błędnie został on pouczony o terminie do wniesienia odwołania, gdyż termin ten wynosi 21 dni, a nie jak błędnie określił pracodawca - 7 dni.

Powód oświadcza, że w dniach 24 oraz 25 lutego 2024 r. przebywał na urlopie na żądanie. Okoliczności te podnoszone są dla wykazania nietrafności stanowiska pozwanego, który bezzasadnie zarzuca powodowi nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy, aczkolwiek nie była to przyczyna rozwiązania stosunku pracy (jest nią bowiem expressis verbis art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy), to jednak należało wskazać, że także te okoliczności, na które powołuje się pozwany, są nieprawdziwe.

Powód przyznaje, że w lutym 2023 roku w sposób nieuprawniony korzystał z środków wpłacanych przez klientów. Jednakże kwestia ta została już rozwiązana w ten sposób, że kwotę tę uznano na poczet umowy pożyczki z wysokim procentem spłat w wysokości 10% miesięcznie. Jednocześnie oświadcza, że co do tego czynu nie toczy się obecnie wobec niego żadne postępowanie karne - nie przedstawiono mu żadnych zarzutów. Także wcześniej żadne takie postępowanie się nie toczyło.

Przechodząc natomiast do meritum sprawy, w ocenie powoda, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa pracy. Wskazać trzeba, że o ile istniała w lutym 2023 roku podstawa do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę w trybie art. 52 k.p., o tyle już dzisiaj podstawa ta odpadła. Zgodnie bowiem z treścią art. 52 § 2 k.p., nie można rozwiązać umowy w trybie art. 52 § 1 k.p., jeśli pracodawca w przeciągu 1 miesiąca od uzyskania wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy - nie złoży takiego oświadczenia. Przepis ten ma charakter imperatywny, a termin tam wskazany ma charakter terminu prekluzyjnego.

Wydaje się także, że jedną z przyczyn rozwiązania umowy o pracę jest wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego. Pracodawca dość jasno daje do zrozumienia, że ta okoliczność jest także podstawą do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Trudno taką przyczynę uznać za uzasadnioną podstawę rozwiązania umowy. Oświadczenie oparte o takie uzasadnienie wydaje się być nieważnym.

Tak więc, podstawy rozwiązania umowy o pracę są, w ocenie powoda, bezzasadne. Z treści uzasadnienia wyraźnie widać, że pracodawcy chodzi o regulowanie rachunku z tytułu zawartej umowy pożyczki. Powód wcale nie uważa, że jego zachowanie w roku 2023 mogło być w jakikolwiek sposób usprawiedliwione (dysponowanie środkami klientów było naganne). Jednakże przez cały okres świadczenia pracy pracował on sumiennie i starannie, przysparzając pracodawcy wymierne korzyści finansowe. Czyn, którego się dopuścił w lutym 2023 r., i za który płacić ma miesięczne odsetki w wysokości 10% nie może dzisiaj być wykorzystywany jako przyczyna rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Byłoby to sprzeczne z art. 52 § 2 k.p. Tym samym powództwo jest zasadne, a żądanie przywrócenia do pracy wynika z sytuacji, w której powód korzysta z urlopu wychowawczego. Ma to zatem na celu dobro dziecka i prawo do sprawowania opieki nad nim oraz wychowywania go.

Mając powyższe na względzie, wnoszę jak na wstępie.

/-/ Anna Kowalska

Załączniki:- odpis pozwu.