Apelacja od wyroku

DoSądu Okręgowego w WarszawieWydział Karny Odwoławczyza pośrednictwem Sądu Rejonowego w WarszawieWydział Karny

W sprawie Jan Kowalskioskarżonego o popełnienie przestępstw z art. 279 § 1 i art. 224 § 2 k.k.II K 1234/23

Adwokat Anna NowakKancelaria Adwokacka w Warszawie- upoważnienie do obrony i adres w aktach sprawy (gdy apelacja jest pierwszym pismemw sprawie, to oprócz adresu także numer telefonu, telefaksu i adres poczty elektronicznej luboświadczenie o ich nieposiadaniu)obrońca oskarżonego Jan Kowalski- adres w aktach sprawy

Apelacjaod wyroku Sądu Rejonowego w Warszawiez dnia 15 marca 2023 r.

I. Zakres zaskarżeniaZaskarżam powyższy wyrok co do czynu przypisanego w pkt II (art. 224 § 2 k.k.) - w całości(co do winy), a co do czynu przypisanego w pkt I (art. 279 § 1 k.k.) w części dotyczącejorzeczenia o karze.

II. Zarzut odwoławczyZarzucam:1) odnośnie do czynu przypisanego w pkt II wyroku, na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k., błąd   w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia przez dowolne ustalenie, że   oskarżony wiedział, iż osoba, która go zatrzymała, jest funkcjonariuszem Policji, co   mogło mieć wpływ na treść wyroku w zakresie wypełnienia znamion strony podmiotowej   przestępstwa z art. 224 § 2 k.k.;2) odnośnie do czynu przypisanego w pkt I wyroku, na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k.,   obrazę przepisów postępowania, tj. art. 410 k.p.k., przez nieprzeprowadzenie dowodu   z pisemnego oświadczenia pokrzywdzonej, że oskarżony naprawił wyrządzoną   przestępstwem szkodę, co mogło mieć wpływ na treść wyroku w zakresie orzeczenia   o karze.

III. Wniosek odwoławczyWnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku:1) odnośnie do czynu przypisanego w pkt II przez uniewinnienie oskarżonego od jego   dokonania;2) odnośnie do czynu przypisanego w pkt I o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej   kary pozbawienia wolności.Ponadto na podstawie art. 393 § 3 w zw. z art. 458 k.p.k. wnoszę o ujawnienie na rozprawieapelacyjnej dowodu z dokumentu prywatnego w postaci pisemnego oświadczeniapokrzywdzonej o naprawieniu szkody, znajdującego się w aktach sprawy (k. 55).

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15 marca 2023 r. oskarżony Jan Kowalski został skazany zadwa przestępstwa, tj. z art. 279 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i z art. 224§ 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności. Za zbiegające się przestępstwa na podstawieart. 85 i 86 § 1 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawieniawolności. Z tym wyrokiem nie można się zgodzić z następujących powodów.

1. Odnośnie do zarzutu sformułowanego w pkt 1 apelacji. Poczynione przez sąd pierwszej   instancji ustalenia faktyczne, że oskarżony został zatrzymany przez funkcjonariusza   Policji, wobec którego stosował przemoc w celu zaniechania prawnej czynności   służbowej zatrzymania, nie są prawidłowe. Z zeznań funkcjonariusza Policji - świadka   Piotr Wiśniewski - wynika, że w dniu zdarzenia, gdy będąc ubrany po cywilnemu, szedł ulicą   Marszałkowską w Warszawie, w pewnej chwili usłyszał krzyk kobiety: "Łapać złodzieja!". Zauważył wówczas   uciekającego mężczyznę. Gdy ten mężczyzna przebiegał obok niego, świadek złapał go za   ubranie i przewrócił na ziemię. Mężczyzna ten, którym jak się później okazało, był   oskarżony, szarpał się i wyrywał. Świadek wówczas krzyknął: "Policja!", i obezwładnił   oskarżonego. Z zeznań tych nie wynika, aby oskarżony w chwili zatrzymania wiedział, że   mężczyzna, który go złapał i przewrócił na ziemię, jest funkcjonariuszem Policji.   Natomiast można z nich wyprowadzić wniosek, że oskarżony, gdy podjął próbę   uwolnienia się, nie wiedział, iż stosuje przemoc wobec funkcjonariusza Policji. Dopiero   kiedy świadek Piotr Wiśniewski krzyknął: "Policja!", wtedy oskarżony przestał się szarpać   i został obezwładniony.

   Dowolne jest więc ustalenie sądu, gdyż z przedstawionej treści zeznań świadka   Piotr Wiśniewski nie wynika, że oskarżony, działając umyślnie w zamiarze bezpośrednim,   użył przemocy wobec funkcjonariusza Policji w celu uniemożliwienia dokonania prawnej   czynności służbowej zatrzymania.

   Brak świadomości oskarżonego, że używa siły fizycznej w stosunku do funkcjonariusza   Policji w związku z podjętą interwencją, wyłącza możliwość przypisania mu umyślności   w postaci zamiaru bezpośredniego w popełnieniu przestępstwa z art. 224 § 2 k.k. Powinno   to skutkować uniewinnieniem go od dokonania tego czynu.

2. Odnośnie do zarzutu sformułowanego w pkt 2 apelacji. Wymierzając oskarżonemu karę   za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k., sąd pierwszej instancji nie ujawnił na rozprawie   dowodu z dokumentu prywatnego w postaci złożonego do akt przez obrońcę pisemnego   oświadczenia pokrzywdzonej, że oskarżony dobrowolnie naprawił szkodę przez zwrot   skradzionego laptopa i jej wstawienia. Dowód ten mógł mieć znaczenie w sprawie   w zakresie wymiaru kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej   wykonania za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. To uchybienie może zostać usunięte przez   sąd odwoławczy poprzez ujawnienie tego dowodu na rozprawie apelacyjnej i wobec tej   okoliczności łagodzącej warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary.

   Wniosek odwoławczy o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od   dokonania czynu przypisanego w pkt II wyroku są związane z niewypełnieniem przez   oskarżonego znamion strony podmiotowej przestępstwa z art. 224 § 2 k.k. Oskarżony   bowiem nie wiedział, że stawia czynny opór funkcjonariuszowi Policji. W związku z tym   nie można mu przypisać umyślności w popełnieniu tego przestępstwa. Natomiast wniosek   co do czynu przypisanego w pkt II zaskarżonego wyroku wynika z konieczności wzięcia   pod uwagę przez sąd odwoławczy pominiętego przez sąd pierwszej instancji dowodu   z pisemnego oświadczenia pokrzywdzonej o dobrowolnym naprawieniu przez   oskarżonego szkody. Dowód stanowi okoliczność łagodzącą i wskazuje na istnienie   dodatniej prognozy kryminologicznej, która uzasadnia warunkowe zawieszenie   wykonania kary pozbawienia wolności.

Warszawa, 20 kwietnia 2023 r.      Anna Nowak

Załączniki:Odpisy apelacji dla stron przeciwnych, czyli dla oskarżyciela publicznego i oskarżycielaposiłkowego, jeśli występował w sprawie. W wypadku gdy oskarżyciel posiłkowy byłreprezentowany przez pełnomocnika, odpis apelacji należy załączyć także dla niego.