Opinia o braku podstaw do wniesienia kasacji

Warszawa, 24.08.2023

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex" w Warszawie

ul. Marszałkowska 15

00-001 Warszawa

obrońca Adama Nowaka

skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.

II K 1234/23

Sąd Apelacyjny

w Warszawie

II Wydział Karny

Opinia prawna

dotycząca braku podstaw do wniesienia kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego w

Warszawie z 15.07.2023 (II AKa 456/23)

W związku z zawiadomieniem z 18.08.2023 o wyznaczeniu mnie obrońcą z urzędu

skazanego Adama Nowaka w celu zbadania podstaw kasacji w sprawie II K 1234/23

na podstawie art. 84 § 3 k.p.k. składam oświadczenie, że nie stwierdzam podstaw do

wniesienia kasacji w niniejszej sprawie.

Wnoszę o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z

urzędu i oświadczam, że koszty te nie zostały w żadnej części uiszczone.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z 15.03.2023 (I K 789/22) wobec

Adama Nowaka została orzeczona kara łączna pochłaniająca wyroki z pkt IV i V. Od

wyroku została wniesiona apelacja na rzecz skazanego, oparta na zarzucie rażącej

niewspółmierności orzeczonej wobec skazanego kary łącznej oraz naruszenia przepisów art.

4, 7, 424 § 2 k.p.k. Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 15.07.2023 (II AKa 456/23)

utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

W związku z zawiadomieniem z 18.08.2023 o wyznaczeniu mnie obrońcą z urzędu

skazanego Adama Nowaka w celu zbadania podstaw kasacji ponownie zapoznałam się z

całością akt sprawy oraz przeanalizowałam doręczone mi orzeczenie sądu drugiej instancji

pod kątem podstaw kasacyjnych. Analiza wskazanego materiału prowadzi do konkluzji, że

nie występują w przedmiotowej sprawie podstawy do wniesienia kasacji.

W rozpoznawanej sprawie Adam Nowak został skazany trzema wyrokami. Wyroki

opisane w pkt I-III zostały objęte trzema prawomocnymi wyrokami łącznymi w sprawach: I K 111/20, II K 222/21 oraz III K 333/22, skazany odbył kary w całości. Warunki do

wydania wyroku łącznego zachodziły wyłącznie w stosunku do dwóch wyroków opisanych w

pkt IV i V, tj. w sprawach IV K 444/22 oraz V K 555/22. Wyżej wymienione wyroki

uprawomocniły się po dniu 01.01.2022, a więc po wejściu w życie nowelizacji przepisów.

W związku z tym możliwość wydania wyroku łącznego musi być zgodna z treścią art. 19 ust.

1 ustawy z 01.01.2022 o zmianie ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw, zgodnie

z którym nie stosuje się przepisów w nowym brzmieniu do kar prawomocnie orzeczonych

przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary

łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W

niniejszej sprawie wyroki jednostkowe podlegające łączeniu zapadły po 01.01.2022, a

więc stosuje się do nich przepisy w nowym brzmieniu. Sąd pierwszej instancji prawidłowo

zastosował przesłanki wynikające z art. 85 § 1 i 2 k.k., biorąc pod uwagę jedynie kary, które

muszą podlegać wykonaniu w całości lub w części, czyli kary, które nie zostały wykonane.

Na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. kasacja może zostać wniesiona tylko z powodu uchybień

wymienionych w art. 439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć

istotny wpływ na treść orzeczenia. Kasacja nie może zostać wniesiona wyłącznie z powodu

niewspółmierności kary. Po analizie akt sprawy skazanego oraz wyroku Sądu Apelacyjnego

w Warszawie wraz z uzasadnieniem stwierdzam, że nie występują w niniejszej sprawie

bezwzględne przyczyny odwoławcze przewidziane w art. 439 k.p.k., a także inne rażące

naruszenia prawa.

Jak wskazał Sąd Najwyższy, o "rażącym naruszeniu prawa" w rozumieniu art. 523 § 1

k.p.k. wolno mówić tylko wtedy, gdy doszło do poważnej obrazy prawa, a więc odgrywającej

przy rozstrzyganiu sprawy znaczącą rolę. To jednak do uznania kasacji za zasadną nie jest

wystarczające; należy jeszcze wykazać, że owo rażące naruszenie prawa mogło wywrzeć

istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z 10.05.2020, I KZP 12/20).

Głównym zarzutem odnoszącym się do wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie była

rażąca niewspółmierność (surowość) orzeczonej kary łącznej pochłaniającej wyroki z pkt IV i

V skarżonego wyroku łącznego, co nie może być przedmiotem tego środka zaskarżenia, tj.

kasacji. Kasacja nie może być bowiem wnoszona wyłącznie z powodu niewspółmierności

kary. Oznacza to nie tylko, że kasacja nie może opierać się wyłącznie na zarzucie

niewspółmierności kary, ale również że taki zarzut nie może być skutecznie podnoszony obok

innych, dopuszczalnych w postępowaniu kasacyjnym zarzutów.

Natomiast podnoszone przez obronę niedostateczne uwzględnienie okoliczności

łagodzących związanych z osobą skazanego oraz postawą pokrzywdzonego to okoliczność

mogąca uzasadniać niedopuszczalny w kasacji zarzut rażącej niewspółmierności kary, a nie

wymagany treścią art. 523 § 1 k.p.k. zarzut rażącej obrazy prawa, która mogła mieć istotny

wpływ na treść orzeczenia.

Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu orzeczenia odniósł się do wszystkich zarzutów

podnoszonych w apelacji. Powtórzenie w skardze kasacyjnej argumentacji prezentowanej

uprzednio w apelacji może być skuteczne tylko wówczas, gdy sąd odwoławczy nie rozpozna

należycie wszystkich zarzutów i nie odniesie się do nich w uzasadnieniu swojego orzeczenia

w sposób zgodny z wymogami określonymi w art. 433 § 2 i art. 457 § 3 k.p.k., co w niniejszej

sprawie nie miało miejsca.

Należy podkreślić, że kasacja to nadzwyczajny środek zaskarżenia, służący w razie

zaistnienia wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych uchybień. Nie stanowi ona środka, który

należy wnosić, gdy wynik postępowania apelacyjnego jest niesatysfakcjonujący dla

skazanego, co według wyznaczonego obrońcy miałoby miejsce w niniejszej sprawie.

Jan Kowalski