Apelacja od wyroku

Warszawa, dnia 20.03.2024 r.

                                                    Do

                                                    Sądu Apelacyjnego

                                                    Wydział Cywilny

                                                    w Warszawie

                                                    za pośrednictwem

                                                    Sądu Okręgowego

                                                    I Wydział Cywilny

                                                    w Warszawie

I C 1234/23

Wartość przedmiotu zaskarżenia: 25000 zł

Powódka: Anna Kowalska

reprezentowana przez adw. Jana Nowaka

Pozwany: Piotr Wiśniewski

Apelacja powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 15.02.2024 r.,

I C 1234/23

I. Jako pełnomocnik powódki składam apelację od wyżej opisanego wyroku, doręczonego mi w dniu 20.02.2024 r., i zaskarżając ten wyrok w całości, wnoszę o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości;

2) zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu za obydwie instancje według norm przepisanych;

ewentualnie:

3) uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania.

II. Zarzuty apelacji stanowią:

1) zarzut faktyczny – polegający na niezgodności ustaleń faktycznych sądu z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w szczególności poprzez ustalenie, że powódka nie udowodniła podstawy faktycznej swojego roszczenia;

2) zarzut naruszenia prawa procesowego, a w szczególności:

    a) art. 233 § 1 k.p.c. – poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na całkowitym pominięciu dowodów z zeznań świadków Marii Nowak, Jana Kowalskiego i Adama Zielińskiego, a także dowodu z przesłuchania powódki,

    b) art. 328 § 2 k.p.c. – poprzez niewskazanie w uzasadnieniu wyroku przyczyn, dla których sąd pierwszej instancji odmówił wiarygodności zeznaniom wyżej wymienionych świadków oraz powódki.

Uzasadnienie

Powódka w pozwie domagała się nakazania pozwanemu wydania jej samochodu marki Audi, WB 12345, wskazując, że zawarła z pozwanym umowę użyczenia tego samochodu na okres 6 miesięcy, tj. od 01.07.2023 r. do 31.12.2023 r. Strony zawarły umowę ustnie. Pozwany przyznał fakt, że przedmiotowy samochód stanowi własność powódki oraz że strony zawarły ustną umowę użyczenia tego samochodu.

Jednak pozwany dowodził, że umowa użyczenia została zawarta do 31.03.2024 r. i na tę okoliczność zgłosił dwóch świadków.

Sąd Okręgowy dał wiarę pozwanemu oraz zgłoszonym przez niego świadkom i powództwo jako przedwczesne oddalił.

Tymczasem powódka zgłosiła trzech świadków: Marię Nowak (k. 25), Jana Kowalskiego (k. 30) i Adama Zielińskiego (k. 35). Świadkowie ci jednoznacznie zeznali, że byli przy zawieraniu umowy użyczenia przez strony oraz że termin użyczenia samochodu przez powódkę pozwanemu upływał z dniem 31.12.2023 r. Ze względu na kontakty towarzyskie ze stronami świadkowie powyżsi zeznali także, iż kilkakrotnie, już po zawarciu umowy użyczenia, słyszały od obu stron, że jej termin kończy się z dniem 31.12.2023 r. Identyczne zeznania w tym przedmiocie złożyła powódka w trakcie przesłuchania jej w charakterze strony (k. 40).

Stan faktyczny sprawy został ustalony przez sąd pierwszej instancji niezgodnie z materiałem dowodowym zebranym w sprawie na skutek naruszenia przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd Orzekający w swoim rozumowaniu w trakcie ustalania stanu faktycznego całkowicie pominął zeznających odmiennie na istotne okoliczności sprawy wymienionych powyżej trzech świadków oraz powódki.

Konsekwencją pominięcia tych dowodów było niezajęcie przez Sąd Okręgowy wobec nich żadnego stanowiska. Sprzeczności w zeznaniach przesłuchanych świadków obowiązywały Sąd Okręgowy do wyjaśnienia w uzasadnieniu wyroku nie tylko tego, na których dowodach się oparł, lecz także tego, dlaczego odrzucił inne dowody (zeznania świadków i powódki).

Całkowite pominięcie przez sąd pierwszej instancji zeznań świadków dotyczących istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i niezajęcie wobec nich żadnego stanowiska daje podstawę do zarzutu przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i rażącego naruszenia dyrektyw art. 328 § 2 k.p.c. oraz do zarzutu niezgodności ustaleń sądu z treścią zebranego materiału dowodowego.

Tym samym powódka wykazała, że naruszenie wskazanych przepisów procesowych miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego.

W tym stanie rzeczy apelacja niniejsza zasługuje na uwzględnienie.

Jan Nowak

adwokat

Załączniki: