Apelacja od wyroku

ul. Kwiatowa 12, 34-567 Kwiatowe, 2024-03-15

Jan Kowalski

Kowalski Sp. z o.o.

ul. Polna 23, 00-123 Warszawa

ul. Słoneczna 45, 89-000 Poznań

Sąd Okręgowy w Warszawie

Wydział Karny

za pośrednictwem

Sąd Rejonowy w Poznaniu

Wydział I Karny

Anna Nowak

obrońcy oskarżonego Jan Kowalski

Sygn. akt II K 123/23

Apelacja

od wyroku Sądu Rejonowego w Poznaniu,

Wydział I Karny z dnia 2024-02-15, sygn. akt II K 123/23

Działając jako obrońca oskarżonego Jana Kowalskiego (upoważnienie do obrony w aktach sprawy), na podstawie art. 427 § 1 k.p.k., art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 438 pkt 1 k.p.k. zaskarżam wyrok Sądu Rejonowego w Poznaniu, Wydział I Karny z dnia 2024-02-15, sygn. akt II K 123/23 w stosunku do oskarżonego Jana Kowalskiego w całości na jego korzyść.

Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:

1) mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego wyroku, a polegający na przyjęciu, że oskarżony Jan Kowalski miał świadomość, że samochód, którym kierował, pochodzi z kradzieży oraz że miał świadomość nieprawdziwości otrzymanych dokumentów pojazdu i umowy leasingu, podczas gdy zebrany materiał dowodowy i prawidłowo ustalony stan faktyczny przeczą temu wnioskowi;

2) mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę prawa procesowego, mianowicie art. 171 § 7 k.p.k., poprzez zastąpienie dowodu – wbrew ustawowemu zakazowi – treścią notatki urzędowej sporządzonej w innej formie niż przewidziana przepisami procedury i wykorzystanie tego źródła do dokonywania ustaleń faktycznych będących podstawą przypisania winy i skazania.

Na podstawie powyżej przedstawionych zarzutów oraz art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 1 k.p.k. wnoszę o zmianę tego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego Jana Kowalskiego od zarzucanego mu czynu.

Uzasadnienie

Ustalenia faktyczne przyjęte przez Sąd Rejonowy w Poznaniu za podstawę wyroku oparte są na błędzie, albowiem z żadnego źródła dowodowego nie wynika, że oskarżony Jan Kowalski był świadom faktu, iż dokumenty pochodzą z przestępstwa.

Za tak sformułowaną tezą przemawiają następujące dowody:

1) protokoły przesłuchania podejrzanego Kowalskiego (k. 23-25);

2) wręczenie oskarżonemu wszystkich dokumentów samochodu: dowodu rejestracyjnego, polisy OC wraz z umową leasingu oraz kluczyków do pojazdu.

Oskarżony J.K. wyjaśnił, że: „Otrzymałem samochód od firmy Leasingowej XYZ wraz z kompletem dokumentów. Nie miałem żadnych powodów, by podejrzewać, że cokolwiek jest nie w porządku”. Dla bytu przestępstwa paserstwa opisanego w art. 291 kk konieczny jest element strony podmiotowej, czyli umyślność w działaniu sprawcy. Ustalenia Sądu Rejonowego dotyczące umyślności w działaniu oskarżonego nie dowodzą tego w żaden sposób. Po pierwsze, otrzymanie samochodu, dokumentów i umowy leasingu samochodu świadczy tylko, że samochód jest wydany przez osobę do tego uprawnioną. Niewydanie tych dokumentów musiałoby wzbudzić uzasadnione wątpliwości co do pochodzenia pojazdu. Późniejsze ujawnienie natomiast – w trakcie postępowania przygotowawczego – faktu, że samochód, który prowadził oskarżony Kowalski, pochodzi z przestępstwa, w żaden sposób nie może być uznane jako okoliczność obciążająca tego oskarżonego. Przyznać należy, że ocena materiału dowodowego poczyniona przez Sąd Rejonowy nastąpiła w tym zakresie w sposób dowolny, a nie swobodny.

Dla bytu przestępstwa opisanego w art. 291 kk niezbędny jest element umyślności po stronie działania sprawcy. Sprawca musi wiedzieć, że dokument, którego używa, jest sfałszowany. Przedstawione przez Sąd Rejonowy argumenty uzasadniające umyślność działania oskarżonego Kowalskiego nie wytrzymują krytyki prowadzonej na podstawie poprawnych logicznie wniosków. Fakt, że dokumenty i umowa leasingu okazały się być sfałszowane, nie stanowi dowodu winy oskarżonego, gdyż nie można na tej podstawie twierdzić, że wiedział on o tym fakcie. Oskarżony nie jest rzeczoznawcą i nie ma wiedzy na temat fałszowania dokumentów na umowach.

Sąd Rejonowy wyciąga negatywne wnioski dla oskarżonego na podstawie notatki policyjnej, w którym jest zacytowana rozmowa oskarżonego z jego żoną. Naruszenie przez Sąd Rejonowy bezwzględnego zakazu dowodowego przewidzianego przez art. 171 § 7 k.p.k. jest ewidentne i rozwijanie tej kwestii jest zbędne. Przypomnieć jedynie należy, że dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań małżonki nie wolno zastępować treścią notatek policyjnych.

______________________

(własnoręczny podpis)

Anna Nowak

Adwokat

Załącznik:

– odpis apelacji.