Postanowienie w sprawie zmiany wyroku separacyjnego

Sygn. akt I Ns 123/23

Postanowienie

Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie, Wydział I Rodzinny i Nieletnich w składzie: przewodniczący: Anna Kowalska protokolant: Jan Nowak po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2024 r. na rozprawie sprawy z wniosku Adama Wiśniewskiego z udziałem Ewy Wiśniewskiej o zmianę wyroku separacyjnego

postanawia:

1) oddalić wniosek w całości; 2) obciążyć kosztami postępowania wnioskodawcę Adama Wiśniewskiego, uznając je za uiszczone w całości.

Anna Kowalska

Uzasadnienie

Dnia 15 stycznia 2024 r. wnioskodawca Adam Wiśniewski wystąpił o zmianę wyroku separacyjnego Sądu Okręgowego w Warszawie z 10 stycznia 2023 r., wydanego w sprawie o sygn. akt II C 456/22, w ten sposób, żeby przywrócić ojcu Adamowi Wiśniewskiemu władzę rodzicielską nad małoletnim synem stron Jakubem Wiśniewskim, urodzonym 5 maja 2010 r. w Warszawie, i ustalić miejsce zamieszkania małoletniego Jakuba Wiśniewskiego w każdorazowym miejscu zamieszkania jego ojca Adama Wiśniewskiego.

W odpowiedzi na wniosek z 20 stycznia 2024 r. uczestniczka Ewa Wiśniewska wniosła o jego oddalenie w całości.

Na rozprawie dnia 10 marca 2024 r. wnioskodawca i uczestniczka podtrzymali dotychczasowe stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił i uznał, co następuje.

Wyrokiem z 10 stycznia 2023 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II C 456/22, Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł separację związku małżeńskiego Adama Wiśniewskiego i Ewy Wiśniewskiej z winy obu stron. Wyrok separacyjny zaskarżyli oboje małżonkowie. Sąd Apelacyjny oddalił obie apelacje z dniem 15 lutego 2023 r. i w tej dacie wyrok separacyjny się u p r a w o m o c n i ł.

W punkcie drugim wyroku separacyjnego Sąd Okręgowy powierzył władzę rodzicielską nad małoletnim synem stron Jakubem Wiśniewskim urodzonym 5 maja 2010 r. w Warszawie – matce z ustaleniem jego miejsca zamieszkania w każdorazowym miejscu zamieszkania matki, a zawiesił władzę rodzicielską ojcu. W owym czasie ojciec dziecka przebywał na przedłużającym się nieco leczeniu szpitalnym. Obecnie wyszedł ze szpitala, czuje się dobrze i nie widzi żadnych przeszkód w sprawowaniu władzy rodzicielskiej nad synem. Ponadto podnieść należy, że chłopiec ma 13 lat i zdaniem wnioskodawcy wymaga męskiej ręki, bo matka nie daje sobie z nim rady. Dlatego wnioskodawca uważa, że Jakub powinien z nim zamieszkać.

Postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca jest chorym człowiekiem. Od lat leczy się psychiatrycznie w Szpitalu Nowowiejska przy ul. Nowowiejskiej 27 w Warszawie. Choroba afektywna dwubiegunowa ujawniła się niemal zaraz po ślubie. Małżeństwo Wiśniewskich niemal od początku było fikcją, a opiekę nad synem sprawowała wyłącznie matka. Adam Wiśniewski już kilka razy przebywał na leczeniu na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego – ostatnio przez 6 miesięcy.

Kiedy przychodziła chwilowa remisja, wnioskodawca nie interesował się ani dzieckiem, ani żoną, tylko pracował dorywczo jako ochroniarz. Obecnie jest zatrudniony jako magazynier w firmie "Logistyka" koło miejsca zamieszkania uczestniczki, w Warszawie. Wnioskodawca zawsze zatajał swoją chorobę. Przed Sądem Rejonowym w sprawie niniejszej również bagatelizował swój stan zdrowia i podniósł, że stanowisko żony to dyskryminacja ludzi chorych psychicznie. Jednocześnie przypomniał żonie, że w okresie jego choroby nie opiekowała się nim w sposób właściwy, w czym Sądy obu instancji przypisały jej winę za rozkład pożycia w orzeczeniu separacyjnym.

Z uzasadnienia Sądu Okręgowego w Warszawie oraz Sądu Apelacyjnego w Warszawie do wyroku separacyjnego jasno wynika, że wnioskodawca jest chory, że znęcał się nad żoną i synem psychicznie nawet w okresach remisji choroby. To uczestniczka złożyła pozew separacyjny, bo już nie mogła znieść tej sytuacji. Rodzina i wszyscy znajomi namawiali ją, żeby wystąpiła od razu o rozwód. Nawet Sąd Okręgowy pytał ją, czy nie zmienia swojej decyzji i nie wnosi o rozwód. Ona jednak nie chciała, bo uważała, że to nie jest humanitarne.

Syn małżonków Wiśniewskich Jakub Wiśniewski dobrze się uczy i nie sprawia żadnych problemów. Jest dzieckiem zdrowym. Uczestniczka nie mówiła mu, że ojciec chce go zabrać, bo to – jej zdaniem – przeraziłoby chłopca. Matka i syn mieszkają teraz u rodziców uczestniczki. Jakub ma zaspokojone wszystkie potrzeby. Wnioskodawca ma zasądzone alimenty na syna w kwocie 1500 zł, które komornik ściąga z jego renty. Gdyby wniosek został uwzględniony, to uczestniczka rozważy wystąpienie do Sądu Okręgowego o ubezwłasnowolnienie męża, żeby nie mógł już zabrać jej dziecka.

Sąd Rejonowy nie podziela stanowiska wnioskodawcy, że postawa matki dziecka to przejaw dyskryminacji osób chorych psychicznie.

W niniejszym postępowaniu Sąd, kierując się dobrem dziecka, ma obowiązek chronić małoletniego przed traumatycznymi sytuacjami i zapewnić małoletniemu optymalne warunki bytowe i wychowawcze.

To matka dziecka daje gwarancję jego prawidłowego rozwoju psychofizycznego. To matka prawidłowo sprawuję władzę rodzicielską nad dzieckiem. To matka powinna sprawować bezpośrednią pieczę nad chłopcem nadal aż do jego pełnoletności.

Ojciec dziecka nie daje tych gwarancji. Jest chory i powinien się leczyć.

Dlatego wniosek podlegał oddaleniu w całości.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie art. 576 § 1 k.p.c.

Anna Kowalska