Odpowiedź na apelację

ul. Kwiatowa 12, dnia 27.03.2024 r.

Anna Kowalska

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Maria Nowak

Kancelaria Adwokacka "Lex" Nr 1234/2020

w Warszawie

Do:

Sądu Okręgowego

Wydział Karny

w Warszawie

Odpowiedź na apelację

Anna Kowalska, pełnomocnika oskarżycielki

posiłkowej Maria Nowak

W związku z apelacją obrońcy oskarżonego Jan Zieliński – Piotr Wiśniewski

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia z 15.01.2024 r., II K 123/23

w sprawie Jan Zieliński oskarżonego o czyn z art. 197 § 3 pkt 2 kk,

na podstawie art. 447 kpk składam odpowiedź na wskazaną apelację

i wnoszę o:

nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego Jan Zieliński i utrzymanie

zaskarżonego wyroku w mocy.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15.01.2024 r., II K 123/23, Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia

w Warszawie uznał oskarżonego Jan Zieliński za winnego zarzuconego mu aktem

oskarżenia czynu popełnionego w ten sposób, że w okresie od stycznia 2022 r. do marca 2023 r.

w Warszawie wielokrotnie doprowadził małoletnią Zosia Kowalska do poddania się innej

czynności seksualnej w ten sposób, że dotykał ją w okolicach narządów płciowych i po

piersiach oraz próbował włożyć palec do jej pochwy, tj. popełnienia przestępstwa

określonego w art. 197 § 3 pkt 2 kk, i za czyn ten wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności

oraz na podstawie art. 41a § 1 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do

pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 m od jej stałego miejsca zamieszkania i od jej

miejsca nauki – na okres 5 lat.

Wskazany wyrok zaskarżył apelacją obrońca oskarżonego, zarzucając:

obrazę przepisów prawa materialnego, polegającą na uznaniu oskarżonego za winnego

przestępstwa z art. 197 § 3 pkt 2 kk, w postaci opisanej w akcie oskarżenia, pomimo że czyn ten

nie wypełnia wszystkich ustawowych znamion tego przestępstwa z uwagi na brak wskazania,

że oskarżony doprowadził małoletnią poniżej lat 15 do poddania się innej czynności

seksualnej.

Stawiając powyższy zarzut, obrońca podniósł, że doprowadzenie osoby małoletniej do

poddania się innej czynności seksualnej stanowi przestępstwo z art. 197 § 3 pkt 2 kk tylko

wówczas, gdy osoba taka w chwili czynu nie ukończyła 15 lat, jednakże oskarżonemu nie

zarzucono popełnienia czynu w tej postaci, lecz czynu, który nie stanowi przestępstwa. W

apelacji obrońcy podniesiono także, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, że

opis czynu powinien zawierać komplet znamion, które zostały wypełnione ustalonymi

okolicznościami faktycznymi zachowania sprawcy (V KK 34/17). W rezultacie w apelacji sformułowano wniosek o uniewinnienie

oskarżonego.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Błędny jest pogląd skarżącego, że w zarzucie aktu oskarżenia i sentencji wyroku z 15.01.2024

r. nie ujęto ustawowego znamienia „poniżej lat 15”, co powinno skutkować uniewinnieniem

oskarżonego od popełnienia czynu z art. 197 § 3 pkt 2 kk. Co prawda, istotnie w treści zarzutu nie

wskazano wprost, że małoletnia Zosia Kowalska w okresie objętym zarzutem miała 13 lat,

a więc była osobą w wieku „poniżej 15 lat”. Z treści sformułowanego zarzutu aktu oskarżenia

i opisu czynu przypisanego oskarżonemu jednoznacznie wynika jednak okoliczność, że czyn

został popełniony na szkodę konkretnej małoletniej, która w okresie objętym zarzutem nie

ukończyła 15 lat. Okoliczność ta nie budzi żadnych wątpliwości, gdyż wiek małoletniej został

w sposób niebudzący wątpliwości udokumentowany w aktach sprawy i nie jest kwestionowany

także przez obrońcę. Czynności seksualne podjęte przez oskarżonego wobec konkretnej,

wymienionej w zarzucie z imienia i nazwiska 13-letniej pokrzywdzonej wyczerpały zatem

znamiona przestępstwa z art. 197 § 3 pkt 2 kk przypisanego mu nieprawomocnym wyrokiem.

Należy też podkreślić, że oskarżony miał w pełni świadomość, że pokrzywdzona jest

dziewczynką właśnie w tym wieku, gdyż uczęszczała ona do jednej klasy szkoły podstawowej z

jego synem – równolatkiem. Oskarżony znał też zamieszkujących w sąsiedztwie rodziców

małoletniej, z którymi sporadycznie kontaktował się w związku z uczęszczaniem ich dzieci do

tej samej klasy szkolnej, a nawet odwiedził ich 2 razy w ich mieszkaniu w związku

z udziałem jego syna w uroczystości urodzinowej pokrzywdzonej.

Zauważyć też trzeba, że przepis art. 413 § 2 kpk nie wymaga, by w opisie czynu

zawarte zostały znamiona przypisanego czynu zabronionego w brzmieniu ustawowym. Z tego

względu nie zawsze jest konieczne posługiwanie się słowami ustawy, by uczynić zadość

wymogowi dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu. Istotne jest, by treść

zawarta w opisie czynu przypisanego odpowiadała znaczeniu wszystkich znamion

określających typ przestępstwa, a każde znamię typu czynu zabronionego znajdowało

konkretyzację w opisie. Z punktu widzenia prawidłowego stosowania przepisu art. 413 § 2 kpk, przy orzekaniu sąd korzysta z pewnej swobody w redagowaniu opisu

przestępstwa, pozwalającej na zastąpienie słów ustawy określających znamię przestępstwa

ustaleniami faktycznymi, które swą treścią adekwatnie wypełniają znaczenie tego znamienia

(II K 445/16).

Podkreślić należy, że stanowisko prezentowane w niniejszej odpowiedzi na apelację obrońcy,

dotyczące braku w opisie czynu przypisanego oskarżonemu powtórzenia słów ustawy, iż czyn,

jakiego się dopuścił, dotyczył osoby małoletniej poniżej lat 15, prezentowane jest również w

orzecznictwie Sądu Najwyższego. W szczególności w wyroku z dnia 12.05.2011 r. (II KK 321/10) SN uznał, że podane w opisie czynu informacje: imię i nazwisko pokrzywdzonej,

miejsce popełnienia przestępstwa, czas jego popełnienia oraz imię i nazwisko sprawcy,

prowadzą do takiej identyfikacji pokrzywdzonej, że istnienie znamienia – małoletnia poniżej

lat 15 – nie nasuwa żadnej wątpliwości. Dlatego, nie negując faktu, że precyzyjne opisanie

znamienia „małoletnia poniżej lat 15” usunęłoby jakiekolwiek wątpliwości w tej mierze,

uznać jednak trzeba, że także przyjęty w zaskarżonym wyroku opis czynu oskarżonego

wypełnia znamiona przestępstwa z art. 197 § 3 pkt 2 kk.

Z przytoczonych względów wniosek o nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego Jan

Zieliński i utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy w pełni zasługuje na uwzględnienie.

Anna Kowalska

Adwokat

Załączniki:

– 2 odpisy odpowiedzi na apelację.