Postanowienie o umorzeniu postępowania

Sygn. akt II K 123/23

15.05.2024 r.

Postanowienie

Sąd Rejonowy w Warszawie w Warszawie, XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

bez udziału stron,

w obecności protokolanta,

w sprawie przeciwko Adamowi Wiśniewskiemu i Ewie Wiśniewskiej oskarżonym o czyn z art. 286 kk

w zw. z art. 294 kk § 1,

z urzędu,

na posiedzeniu,

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 kpk, art. 632 kpk i art. 627 ust. 1 kpk

postanawia

1. Umorzyć postępowanie w sprawie przeciwko Adamowi Wiśniewskiemu i Ewie Wiśniewskiej

oskarżonym o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk, z uwagi na brak skargi uprawnionego

oskarżyciela.

2. Kosztami procesu w wysokości uiszczonej zryczałtowanej równowartości wydatków w kwocie 300

zł obciążyć Adama Wiśniewskiego i Ewę Wiśniewską.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15.03.2024 r. Prokuratura Rejonowa w Warszawie, sygn. akt PR 456/24, wszczął śledztwo w sprawie doprowadzenia Jana i Marii Kowalskich w okresie od

01.01.2023 r. do 31.12.2023 r. w Warszawie, do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi 100 000

wartości nie mniejszej niż 100 000 zł przez członków zarządu "Bud-Invest" sp. z o.o. za pomocą

wprowadzenia w błąd, co do zamiaru dokończenia prowadzonej przez "Bud-Invest" sp. z o.o. inwestycji i

wywiązania się z umowy deweloperskiej, tj. przeniesienia własności mieszkania nr 12 i miejsca postojowego nr 5 bez

obciążeń hipotecznych, po wpłaceniu całości ceny zakupu wskazanej w umowie deweloperskiej, tj. o czyn z art. 286 §

1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk.

Po dokonaniu analizy materiału dowodowego zgromadzonego w trakcie śledztwa, w tym na podstawie

zebranej dokumentacji oraz w oparciu o protokoły przesłuchanych w sprawie świadków, biegłych

Prokuratura Rejonowa w Warszawie postanowieniem z dnia 15.04.2024 r. umorzył śledztwo w przedmiotowej

sprawie.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożyli pokrzywdzeni, zaskarżając je w całości. Po rozpoznaniu

środka odwoławczego Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 10.05.2024 r., sygn. akt II Kz 789/24, nie uwzględnił zażalenia i utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie o umorzeniu

śledztwa.

Następnie w dniu 12.05.2024 r. do tut. Sądu wpłynął sporządzony na podstawie art. 495 § 1 kpk w zw. z art.

586 § 1 kpk i 587 kpk przez pełnomocnika pokrzywdzonych mec. Piotra Zielińskiego – subsydiarny akt

oskarżenia, w którym Adam Wiśniewski i Ewa Wiśniewska oskarżeni zostali o to, że w okresie od 01.01.2023 r. do 31.12.2023 r. w Warszawie jako członkowie zarządu "Bud-Invest" sp. z o.o. doprowadzili

Jana i Marię małżonków Kowalskich do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi 100 000

wartości nie mniejszej niż 100 000 zł za pomocą wprowadzenia ich w błąd, co do zamiaru dokończenia

prowadzonej przez "Bud-Invest" sp. z o.o. inwestycji, a w związku z tym zamiaru wywiązania się z

umowy deweloperskiej, tj. przeniesienia własności mieszkania nr 12 i miejsca postojowego nr 5 bez obciążeń

hipotecznych, po wpłaceniu całości ceny zakupu wskazanej w umowie deweloperskiej, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w

zw. z art. 294 § 1 kk.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wniesienie subsydiarnego aktu oskarżenia na podstawie art. 495 § 1 kpk w świetle obecnie

obowiązujących przepisów jest możliwe tylko wówczas, gdy uchylenie pierwszego z wydanych przez

prokuratora postanowień o umorzeniu postępowania lub o odmowie jego wszczęcia nastąpi przez sąd

właściwy do rozpoznania zażalenia. Tylko bowiem w takim układzie można twierdzić, że wydanie

przez prokuratora drugiego postanowienia, tożsamego w swym rozstrzygnięciu co pierwsze, oznacza

spełnienie warunku określonego w art. 495 § 1 kpk, czyli że nadal nie znajduje on podstaw do

wniesienia aktu oskarżenia, a zatem że nie zmienił swojego wcześniej wyrażonego stanowiska. To

ponowne postanowienie podlega zaskarżeniu już tylko do sądu odwoławczego i w razie gdy

zostanie utrzymane w mocy, pokrzywdzony, który dwukrotnie wykorzystał prawa do zaskarżenia

decyzji prokuratora, czyli uprawnienie z art. 306 § 1 kpk i 465 kpk, może wnieść subsydiarny akt oskarżenia.

Inaczej mówiąc, uprawnienie do wniesienia subsydiarnej skargi zasadniczej powstaje jedynie wówczas,

gdy umorzenie postępowania lub odmowa wszczęcia postępowania nastąpi po raz kolejny w takiej

samej formie, tj. dwukrotnie zostanie wydane postanowienie o umorzeniu postępowania lub

postanowienie o odmowie jego wszczęcia, po wcześniejszym uchyleniu takiej decyzji przez sąd i

końcowo utrzymaniu jej w mocy przez sąd odwoławczy, co w przedmiotowej sprawie nie

zaistniało. Przy tym zdolność skargowa pokrzywdzonego do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia

dotyczy tylko tego czynu, w związku z którym prokurator ponownie odmówił wszczęcia lub umorzył

postępowanie.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie tut. Sąd Okręgowy

postanowieniem z dnia 10.05.2024 r., sygn. akt II Kz 789/24, utrzymał w mocy postanowienie

Prokuratury Rejonowej w Warszawie z dnia 15.04.2024 r. o umorzeniu śledztwa w sprawie

sygn. akt PR 456/24, wobec czego nie zaszły przesłanki określone w art. 495 § 1 kpk in principio

wskazujące na konieczność wydania przez prokuratora ponownego postanowienia o umorzeniu

postępowania – po uprzednim uchyleniu przez sąd takiego postanowienia. Tym samym nie doszło do

wyczerpania drogi – w kontekście art. 495 § 1 kpk – uprawniającej do zainicjowania niniejszego

postępowania. Akt oskarżenia uruchamia postępowanie sądowe, wobec czego od samego początku

powinien zostać wniesiony przez podmiot uprawniony. Jeżeli tak się nie stało, to uruchomione

postępowanie sądowe podlega umorzeniu, jako że od początku brak jest skutecznego impulsu

procesowego, aby można było kontynuować procedowanie, a braku tego nie można usunąć.

Z uwagi na wskazane wyżej okoliczności, niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art.

17 § 1 pkt 9 kpk ze względu na brak skargi uprawnionego oskarżyciela, wynikający z braku

legitymacji mec. Piotra Zielińskiego do wniesienia

subsydiarnego aktu oskarżenia w niniejszej sprawie.

O kosztach procesu orzeczono jak w sentencji, wobec braku podstaw do zwolnienia wskazanych od ich

ponoszenia.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji postanowienia.