Postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji

II SA/Wr 1234/23

Postanowienie

15 maja 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu

w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia NSA Anna Kowalska (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 maja 2024 r.

wniosku Jana Nowaka o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

w sprawie ze skargi Jana Nowaka

na decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu

z dnia 10 kwietnia 2024 r., PINB.Wr.4321/2024,

w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego

postanawia

wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

(podpis)

Uzasadnienie

Pismem z dnia 8 maja 2024 r. Jan Nowak wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2024 r., PINB.Wr.4321/2024, utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia 20 marca 2024 r., PINB.Wr.1234/2024, nakazującą skarżącemu rozbiórkę samowolnie wybudowanego altany ogrodowej i utwardzenia podjazdu na działce ul. Kwiatowa 12, 50-001 Wrocław. Skarżący zawarł w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku tym wskazał, że w wyniku wykonania decyzji, która zdaniem skarżącego powinna zostać uchylona, poniesie znaczną szkodę majątkową, ponieważ sama rozbiórka obiektu będzie kosztowna, a po rozbiórce przywrócenie stanu poprzedniego – z istoty rzeczy – nie będzie możliwe. Skarżący dołączył do wniosku szczegółowe rachunki za materiały budowlane, które zostały użyte do budowy altany i utwardzenia podjazdu. Podkreślił również, że skutki wykonania decyzji będą nieodwracalne, ponieważ nie będzie możliwe ponowne wybudowanie altany i podjazdu z materiałów pozostałych po rozbiórce.

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329, zwanej dalej: PostAdmU), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Przepis ten dotyczy takiej szkody (majątkowej lub niemajątkowej), która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, jakie raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (zob. post. NSA z dnia 12 stycznia 2020 r., II GSK 123/20; post. NSA z dnia 20 lutego 2021 r., I OSK 456/21; post. NSA z dnia 5 marca 2022 r., II OSK 789/22).

Obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie określonego aktu, ciąży na stronie składającej wniosek w trybie art. 61 § 3 PostAdmU. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności. Przepis art. 61 § 3 PostAdmU zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając jednakże obowiązku ich udowodnienia, jednak uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Rzeczą sądu natomiast jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają lub nie przemawiają za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się pogląd, że decyzja nakazująca rozbiórkę w przypadku jej wykonania, a następnie ewentualnego uchylenia przez sąd, jest tego rodzaju rozstrzygnięciem, które może spowodować wyrządzenie stronie znacznej szkody i trudne do odwrócenia skutki. Wykonanie rozbiórki obiektu budowlanego przed rozpoznaniem sprawy przez sąd administracyjny z reguły łączy się bowiem z niebezpieczeństwem powstania szkody lub trudnych do odwrócenia skutków z tego powodu, że w razie uwzględnienia skargi może okazać się, że nie było podstaw do wydania decyzji nakazującej rozbiórkę, a wobec tego może powstać kwestia powrotu do stanu, który istniał przed rozpoczęciem rozbiórki budynku, co niewątpliwie będzie wiązało się z koniecznością poniesienia znacznych kosztów. Ponadto rozbiórka każdego obiektu budowlanego, niezależnie od jego wielkości i wartości materialnej, z samej istoty tej czynności może spowodować trudne do odwrócenia skutki (por. np. post. NSA z dnia 1 kwietnia 2019 r., II OSK 1011/19; post. NSA z dnia 10 maja 2020 r., II OSK 1213/20; post. NSA z dnia 15 czerwca 2021 r., II OSK 1415/21; post. NSA z dnia 20 lipca 2022 r., II OSK 1617/22; post. NSA z dnia 25 sierpnia 2023 r., II OSK 1819/23).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że skarżący wykazał możliwość zaistnienia przesłanek pozwalających na wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Bez wątpienia rozbiórka przedmiotowej altany oraz podjazdu spowodowałaby trudne do odwrócenia skutki. Skarżący należycie uzasadnił wniosek, a na poparcie swoich twierdzeń przedłożył stosowne dokumenty. Ze wskazanych względów należało zatem wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 PostAdmU, orzeczono jak w sentencji.

(podpis)